พี่รหัสคนนี้จะเอาน้องรหัสทำเมีย

“นี่พี่หนูขอร้องล่ะปล่อยหนูไปเถอะนะอย่าทำอะไรหนูเลยหนูกลัวแล้วจริงๆ”

“เธอพูดขอร้องฉันมากี่รอบละแล้วฉันเคยทำตามที่เธอขอมั้ย?” แบงค์ยิ้มร้ายใช้สายตาเจ้าเล่ห์มอง

ปอยส่ายหน้าปฏิเสธทั้งน้ำตาเบาๆ “หนูขอร้องนะคะพี่ปล่อยหนูไปเถอะ”

“ผู้หญิงคนไหนที่ได้มานอนอยู่ท่าเดียวกับเธอแล้วไม่มีทางหนีฉันไปไหนได้หรอก นอนอยู่เฉยๆ ให้ฉันเป็นคนทำคนเดียวก็พอแล้วพอจบรอบนี้ค่อยเป็นฉันที่เป็นฝ่ายนอนเฉยๆ แล้วเธอทำบ้าง”

“ไม่เอาปล่อยหนูไปนะ ปล่อยหนูไปหนูจะกลับบ้านหนูคิดถึงพี่ชายหนู หนูกลัวพี่อย่าทำอะไรหนูเลยนะหนูกลัวจริงๆ หนูไหว้ล่ะ…ฮืออออ” ปอยพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากการเกาะกุมที่แสนจะน่ารังเกียจนี้แต่ดูเหมมือนจะไม่เป็นผลสำหรับอีกฝ่ายเลยสักนิด

“หยุดดิ้นสักทีแล้วช่วยมีสติเวลาฉันทำด้วย” แบงค์ไม่มัวเสียเวลาโน้มใบหน้าลงไปซุกไซร้ที่ซอกคอขาวหอมละมุนด้วยกลิ่นน้ำหอมราคาแพง “อั๊ก!” เสียงจุกของแบงค์ดังขึ้นหลังจากถูกขาปอยเตะเข้าผ่าหมากจนเจ้าตัวล้มลงไปนอนหงายข้างกายร่างบางอีกทั้งยังเอามือทั้งสองข้างกุมลูกชายตัวเองไว้อย่างทะนุถนอม

“ยัยเด็กบ้า ระวังตัวเอาไว้เถอะ!” แม้ความรู้สึกจุกยังคงมีอยู่แต่แบงค์ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขู่หญิงสาว