เป็นนักฆ้าอยู่ดีๆก็ไปสู่นิยายที่ตัวเองชอบอ่านซะงั้น!!

บทนำ

“รุ่นพี่ตื่นได้เเล้วเลิกงานเเล้วนะรุ่นพี่!!”

หน่วกหูชะมัดเสียงดังเป็นบ้าอะไรเนี่ยฉันยังนอนไม่เต็อิ่มเลยนะ

“อะไรเนี่ยจุนอีเธอมาปรุกฉันมีธุระอะไร?!(-_-)”

“รุ่นพี่จำไม่ได้หรอ??”

“จำไรอะ(- -)???”

ฉันตอบเเล้วคิดว่าฉันไปตกลงอะไรกับจุนอีกันเเน่พอฉันคิดไปเรื่อยๆจนกระทั่งนึกถึงอันนึงขึ้นมาย่าบอกนะว่าเป็นไอ้นั่นน่ะ!!(0-0)!!

“วันนัดบอร์ดของเธองั้นหรอ!!”

“รุ่นพี่อย่าตะโกนเสียงดังซิ(°0°)!!”

“เอ่อ…โทษทีฉันนอนไม่ค่อยเต็มอิ่มนะ”

“อะไรกันเนี่ยรุ่นพี่ไปทำอะไรมาถึงนอนไม่เต็มอิ่มมาล่ะคะ(°^°)?”

ฮ่า…จะบอกจุนอียังไงเนี่ยว่าไปทำงานทั้งคืนจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนบอกไม่ได้ต้องเปลี่ยนเรื่อง!!

"เอ่อ..นี้จุนอีนี้มันกี่โมงเเล้วล่ะ??

“อ้อ..นี้มันก็22:00 น.เเล้วล่ะรุ่นพี่ถามทำไมหรอ??”

ว่ายังไงนะ 22:00 น. แล้วหรอ!!

“จุนอีวันนี้วันอะไร!!?”

“วันนี้วันเสาร์นะคะ??” ทำไมวันนี้รุ่นพี่ถึงทำตัวแปลกๆละ??

ว่ายังไงนะวันนี้วันเสาร์งั้นหรอแย่แล้วฉันสายอยู่นี่และฉันก็มองไปที่นาฬิกาเเย่เเล้้วเหลือเวลาไม่ถึง 2 นาทีด้วยซ้ำต้องรีบไป ทันใดนั้นฉันก็รีบลุกขึ้น!!

“รุ่นพี่คะจะไปในหรอ(°-°)??”

“เรื่องนักบอร์ดน่ะเอาไว้ทีหลังฉันจะต้องรีบไปแล้ว!!”

“เอ๊..อา..คะ(•-•?)”

เเย่เเล้วดันหลับเป็นตายจนไม่ดูเวลาจนได้วันฉันจะไม่พลาดเป็นอันเด็ดขาดในการซื้อนิยายเพราะมันเป็นเล่มสุดท้าย แล้วฉันได้รีบวิ่งไปถึงที่ที่ 1 มาเป็นร้านค้าอันใหญ่แล้วก็มีที่วางนิยายอยู่ด้วยฉันได้รีบวิ่งเข้าไปดูทันทีจนกระทั่งได้เห็นว่ามันเหลือเล่ม 1 “ค่อยยังชั่วยังเหลือเล่มนึง”

“ขอบคุณที่มาอุดหนุนนะครับ /\ /\”

“ในที่สุดก็ได้มันมา”นิยายที่ฉันรอมานานๆๆๆจนกระทั้งมันมายูในมือฉัน555อดใจรอไม่ไหวเเล้วสิไปอ่านที่บ้านดีกว่า

“เอ๊..”มีคนกำลังสะกดรอยตามเราอยู่ตรงด้านบนตึดที่มุมมืดสินะจะมาลอบสังหารให้มันเนียนกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือยังไงดูจากการกระทำแล้วมีปืนกับมีดพกมาด้วยเดี๋ยวนะมีปืนไรเฟิลด้วย!!  หึ หึ หึ ถ้าจะตามมาก็ตามมาให้สุดสิ เเละหลังจากนั้นฉันก็ได้วิ่งไปทันที

“อะไรของยัยนั่นน่ะวี่งเร็วชะมัด!!?ดูจากสถานการณ์แล้ยัยนั่นคงจะรู้แล้วว่าเราเเออมองมันมันก็เลยตัดสินใจวิ่งซินะฝันไปเถอะเพราะงานนี้ได้เงินโคตรเยอะเลย!!”

ทำไมยัยนั่นถึงเข้าไปตึกร้างล่ะ หึ “คิดจะล่อเราเข้าไปในนั้นงั้นหรอไม่ใช่สิมันไม่ใช่วิธีของยัยนั่นนี่นาแถวนี้ไม่ค่อยมีอะไรอาจจะปลอดภัย เอ๊ะ..!!…ระเบิด!!!”แย่แล้วป้องกันไม่ทันแน่ต้องวางปืนลงก่อนเเล้วต้องรีบวิ่ง เอ๊ะ..!! ไม่ระเบิด หมายความว่ายังไง??เดี๋ยวก่อนนะนี่มัน!!?ปืนของเรา

“ใช้ไม่ได้เลยนะเป็นนักฆ่าก็อย่าวางอาวุธของตัวเองสิมันเป็นกฎเหล็กนะรู้ไหม?!”

“เอ๊ะ..”มาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมถึงไม่รู้สึกตัวเลยนี้งั้นหรอที่เขาเรียกกันว่านักฆ่าไร้เสียง

ปั้ง!!

“ฮึก!!..”

“บอกมาใครส่งเเกมาลอบสังหารฉัน!!ไม่งั้นฉันจะยิงกบาลเเกเเน่!!(- -)”

“นักฆ้าไร่เสียง”

“เลิกเรียกฉันอย่างงั้นได้เเล้วฉันไม่ค้อยชอบชื่อนั้นเลยเเฮะมันเชยเกินไป(°^°)”

“ถึงยังไงฉันก็จะตายอยู่เเล้วเดี๋ยวฉันบอกเองเเต่เธอต้องเข้ามาใกล้ฉันก่อน”

เจ้ามอนี้จะทำอะไรของมันส์“อย่าคิดเล่นตุกติกไม่งั้นเเกตายเเน่!!”

“ตกลง..”

เเล้วฉันเดินเข้าไปหามันโดยที่ไมรู่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น เอ๊ะ!!…

ปั้ง!!

“เวรเอ้ยท่าไม่สังเกตเนี่ยตายไปแล้วนะเนี่ย”เราประหม่าเกินไปลืมไปว่ามันมีปืนdessertกับมีดด้วย อึก!!... เวรเอ้ยเจ็บชิบตอนที่มันยิงปืนใส่เรามันเอาโอกาศนั้นหนีไปตั้งหลักแถมปืนไรเฟิลก็โดนแย้งไปด้วยนี่มันซวยของแท้เลยนี่หว่า…เวรเอ้ยฉันชักจะเริ่มมีน้ำโหเเล้วนะ!!จะเอาอย่างนี้ใช่ไหมตอนนี้แกกำลังเล่นกับไฟอยู่นะอย่าลืมละ!!

“อะไรกันตะกี้นี้ยังได้ยินเสียงดังอยู่เลยแต่ทำไมตอนนี้มันเงียบไปล่ะแถมบรรยากาศรู้สึกหนาวชะมัด!!?”

เอ๊ะ!!..

ปั้ง!!!

ภาพลวงตางั้นหรอตะกี้เรามั่นใจเลยว่าเห็นยัยนั่นนี่มันอะไรกันบรรยากาศดูน่ากลัวกว่าเดิมนี่มันอะไรทำไมเราถึงสับสนนี่มันอย่าบอกนะว่าเรากำลังกลัวไม่มีทางเราเป็นนักฆ่ามาหลายปีไม่เคยกลัวอะไร

ตึบ

“เอ๊ะ!!”

“อยากขยับนะโว้ยไม่งั้นฉันยิงจริงๆนะ!!”

ตึก! ตึก! ตึก!!

“ฉันบอกว่าอย่า…!!”

“แกช้าไปก้าวนึงนะ”ตึก!!

เอ๊ะ..เอาอีกแล้วยัยนี้มาอยู่ด้านหลังเราอีกแล้วนี่นะหรอคนที่ได้รับฉายาว่านักฆ่าไร้เสียงน่ะ

อ่อก!!

“ก็นึกว่าอะไรไอ้นี่มันกลัวจนฉี่แตกเลยนี่หว่า ชิ!! ของแท้ก็เป็นไอ้พวกน่าสมเพชที่คิดว่าตัวเองเป็นนักฆ่าชื่อดังนี่หว่า!! เฮอ~~ช่างมันดีกว่ากลับบ้านดีกว่า”พอฉันกลับมาถึงบ้านฉันก็ได้ไปอาบน้ำล้างตัวทันทีเพราะกินฉี่มันโคตรเหม็นเลยพอฉันอาบน้ำล้างตัวเสร็จแล้วก็ถึงเวลาอ่านนิยายสุดที่รักของฉันนี้ก็เล่มที่ 10 แล้วอยากรู้จริงๆว่าตอนจบจะเป็นยังไงแต่ทำไมมันใหญ่ขนาดนี้ละตอนที่ซื้อมาไม่เห็นจะใหญ่ขนาดนี้นี่หรือว่าฉันคิดไปเองนะ??ฉันคิดว่าคงจะได้อ่านจบอีกทีหลายวันแน่ๆและหลังจากนั้นฉันก็ได้อ่านนิยายไปประมาณซักพักจนกระทั่งฉันก็เริ่มไปนอน

“เอ๊ะ?…ที่นี้มันที่ใหนทำไมมันมีเเต่สีขาวไปหมด เอ๊ะ..นั่นใครน่ะ??”เอ๊ะ..!! พูดไม่ได้งั้นหรอหมายความว่ายังไงตะกี้ยังพูดได้อยู่นี่ เอ๊ะ… นั่นมันอย่าบอกนะว่าเจี๋ยวจื่อตัวละครในนิยายที่เป็นนางร้ายนิมันเห็นได้ชัดเลยแฮะ อ๊าาาาาา ครั้งแรกเลยแฮะที่เห็นตัวละครที่ชัดเจนขนาดนี้เป็นฝันที่ดีจริงๆเอ๊ะ!!… ทำไมถึงร้องให้ละ?

“เคโตะฉันไม่ได้ทำนะ ฮึ…”

หมายความว่ายังไงกัน??

“เอ๊ะ!!”ตะกี้นี้มันอะไรกัน  เเฮะ เเฮะ เเฮะ ถึงจะเป็นเเค่ฝันก็เฮอะเเต่ไอ้ความรู้สึกเศร้านี้มันอะไรกัน ฉันได้ปล่อยให้ตัวเองพักหายใจก่อนเเล้วค้อยตั้งสติฉันได้บอกกับตัวเองไว้ว่ามันก็เป็นเเค่ฝัน มันก็เเค่ฝัน พอฉันตั้งสติได้เเล้วฉันก็ได้ไปอาบน้ำแปรงฟันเพื่อเตรียมตัวไปทำงานฉันไม่ลืมที่จะเอานิยายของฉันไปด้วย  ทำไมวันนี้บรรยากาศมันมาคุจัังเลย

“นี้จุนอีมันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่”

“รุ่นพี่มาทำอะไรที่นี้คะ??!”

“ทำไมอะฉันมาไม่ได้หรอ-_-??”

“ไม่ไช่นะคะรุ่นพี่คือมันมีเหตุผลบางอย่างที่ฉันต้องทำอยู่รุ่นพี่ไม่ใช่เวรในการทำงานตอนนี้รุ่นพี่กลับไปก่อนนะคะ”

เอ๊ะ?..หมายความว่ายังไงเนี่ยฉันไม่ใช่เวรหรอมันมีอย่างนี้ด้วยหรอทำไมเราถึงไม่รู้0-0?แล้วฉันต้องทำยังไงเนี่ยฉันต้องกลับไปงั้นหรอ

“ฮาา..ก็ได้ๆฉันกลับไปก็ได้”

ดีเลยกลับไปแล้วอ่านนิยายให้จบภายในวันนี้เลยดีกว่าพอฉันกลับไปถึงบ้านฉันก็ได้เปิดนิยายแล้วก็อ่านให้จบภายในวันนี้ทันทีแต่พอฉันอ่านจบแล้วหน้าฉันถึงกับซีดเลยทีเดียว

“นี่มันบ้าอะไรวะเนี่ยยยยยย…อะไรเนี่ยนางร้ายตายแล้วพระเอกกับนางเอกก็ได้เป็นคู่กันได้ยังไงวะเนี่ยฉันเนี้ยถึงกับงงเลยแฮะทำไมนางร้ายต้องไปชอบพระเอกเเล้วต้องทำเพื่อพระเอกขนาดนั้นด้วยแล้วก็หักหลังความรักของนางร้ายมันบ้าอะไรวะเนี่ยฉากจบบ้าอะไรเนี่ยฉันนี้ผิดหวังกับคนแต่งจริงๆทำฉากจบมาได้บ้าจริงๆ เอ๊ะ!!..”

ความรู้สึกนี้มันมีคนกำลังเล็งปืนไรเฟิลใส่เราอยู่หมอนั่นมันยังไม่ตายนะ เอ๊ ะแต่ฉันเป็นคนปล่อยมันไปนี้นาาา ไม่แปลกหรอกที่จะกลับมาแก้แค้นน่ะแต่นะฉันก็รู้อยู่แล้วว่ามันจะเป็นอย่างนี้ก็เลยเตรียมตัวมาแล้วล่ะ แกคิดว่ามีแค่แกคนเดียวงั้นหรอที่มีไรเฟิลน่ะ!!

เดี๋ยวนะเสิยงนี้มัน เอ๊ะ…นี่มันระเบิด

ตู้ม!!!

“พวกเเกเข้าไปได้เลย!!”

ตึก!

ตึก!

ตึก!

“เดี๋ยวรอก่อน!!” เราไม่รู้ว่าตอนนี้มันอยู่ที่ไหนไม่มั่นใจว่าสิ่งที่มันโดนระเบิดไปตะกี้นี้มันตายหรือยังไม่ตายกันแน่

“รอฉันนัด 1-3..1 2 ….อ้าาาาาา” เอ๊ะเสียงอะไรนะ?

“อ้าวไม่นับถึง 3 ล่ะ”

“อึก..นักฆ่าไร้เสียงวันนี้เป็นวันตายของเเก!!”

"จุ จุ จุ ก่อนจะพูดคำนายลองมองไปทางด้านหลังของนายก่อนดีไหม??

“ห๊ะ..หมายความว่ายังไงด้านหลังไม่มีอะไรได้ล่ะ”

“ล้อเล่นน่าด้านหลังมันไม่มีอะไรหรอก ฮาป่ะ?!!”

อ๊ากกกกกกก

แล้วหลังจากนั้นมันก็เป็นค่ำคืนเสียงกรีดร้องของพวกมัน

“ฮาาา..เวรเอ้ยกว่าจะเสร็จห้องชั้นเละเป็นโจ๊กไปหมดเลยดูท่าต้องไปล้างตัวที่สวนสาธารณะแล้วล่ะ” และหลังจากนั้นตัวฉันก็เดินไปที่สวนสาธารณะพอฉันกะจะข้ามทางม้าลายก็มีเสียงรถบรรทุกพุ่งเข้ามาแต่ฉันดันรู้ตัวช้าไป

“ไอ้เวรเอ้ยนี่มันวันบ้าอะไรวะเนี่ย?!!!”

เอียดดดดดดตู้มม!!!!

“เอ่อ…คุณเป็นอะไรไหมครับ?!!”

“เวรเอ้ยฉันดันมาตายโง่ๆเเบบนี้เนี่ยนะ”

เเละหลังจากนั้นตัวฉันก็ได้หลับลงไปเพราะฉันรู้สึกตัวอีกทีนึงฉันก็มาอยู่ในห้องสีขาว

“นี่มันเหมือนกับตอนอยู่ในฝันเลยเเฮะ”เอ๊ะเสียงอะไรน่ะ??

“เจี๋ย…ว….จื่..อ”

“เจี๋ยว…..จื่อ..”

“เจี๋ยวจื่อ”

เดี๋ยวหูเป็นบ้าเสียงบ้าอะไรวะเนี่ยใครมาตะโกนเรียกอะไรอยู่เนี่ย?? เอ๊!?…

“ตื่นได้สักทีเธอจะบอกได้หรือยังว่าเธอจะยอมรับความผิด!!”

อะไรของไอ้หมอนี่วะ??หน้าก็หล่อดีแต่ทำไมถึงปากหมาได้ขนาดนี้เดี๋ยวนะผู้หญิงคนนั้นทำไมหน้าตาคุ้นๆ!!?

“มาเรียกเธอมาทำอะไรที่นี่!!”

“ฉันเเค่มาดูว่าพี่สาวสุดที่รักของฉันเป็นยังไง?”

อะไรนะชื่ออะไรนะ!!หมายความว่ายังไงอย่าบอกนะว่าที่นี่คือไม่ใช่แน่ฉันควรจะหลอนไปแน่ๆฉันจำได้ว่าตัวเองโดนรถบรรทุกชนนิ

“เธอจะเงียบอีกนานไหมเจี๋ยวจื่อ?!!”

“ห๊ะ..อะไรนะ??”

“ยังจะมาอะไร..นี่เธอสมองเสื่อมรึ?ไง!?”

ไม่จริงนะอย่าบอกนะว่านิฉันมาลงรับบทนางร้ายในนิยายที่ฉันชอบอ่านงั้นหรอ