คงอยู่ชั่วอสงไขย

'เหตุใดท่านจึงกล่าววาจาโป้ปดเช่นนั้น'

นางรำหลวงกล่าวพร้อมร้องไห้เจียนจวนจะขาดใจ เหตุใดพระสนมจึงกล่าววาจาให้ช้ำใจเช่นนี้

'ก่อนนี้ท่านบอกรักข้า รักข้าจนสามารถตายแทนข้าได้ ร่วมเสพสุข ร่วมหลับนอน'

'เพราะข้าเป็นหญิงหรือจึงครองรักกันมิได้ หรือเพราะท่านรักในอำนาจจึงได้พูดเอาดีเข้าตัวเช่นนี้!'

'พระสนม'

'กูขอสาปแช่ง ในชาตินี้มิเหลียวแลความรักของกู กูขอทำเช่นกันในชาติหน้า ขอให้มึงรักเพียงข้า ทำทุกอย่างเพื่อกู ให้กูเป็นฝ่ายปฏิเสธรักมึง ให้มึงเจ็บเจียนตาย ขอผูกจิตทั้งสอง เป็นคู่เวร คู่กรรม ขอให้มึงไม่มียศสูงส่ง ต้องเต้นกินรำกินเช่นกู ขอให้เราทั้งสองเกิดเป็นสตรีหาได้ครองรักกันได้ไม่ ขอให้เกิดความชิบหายกับมึง ทั้งในชาตินี้ แลชาติหน้า ขอให้คำสาปแช่งอยู่กับท่านไปชั่วอสงไขยเวลา'

สิ้นคำสาปแช่งศรีษะของนางถูกบั่นด้วยคมมีดของเพชรคาด ต่อหน้าสตรีที่นางรัก แต่พระสนมกลับไม่แสดงสีหน้าใดใด แม้แต่น้ำตาสักหยดก็ไม่มี เห็นหัวนางหลุดออกจากบ่าแล้วก็ให้คนแบกเสลี่ยงกลับ ไร้คราบคนที่เคยบอกรักหยอดคำหวานชื่นจิต หากไม่รู้เรื่องอะไรคงคิดว่าเป็นพระสนมที่สั่งบั่นหัวนาง หากแต่ความจริงแล้วเป็นองค์เหนือหัวที่สั่ง เหตุเพราะนางรำหลวงและนางสนมร่วมกันกระทำการอุบาทว์ หากแต่พระสนมพูดเอาตัวรอดอยู่ฝ่ายเดียว ทำให้เกิดเหตุการณ์เมื่อครู่

.

.

.

.

.

'พ่อว่ามันไม่ใช่แค่ถูกของหรอก มันถูกสาปด้วย ตั้งแต่ชาติที่แล้ว ต้องหาของมาถอนคำสาปมิเช่นนั้นชะตาจะขาด เอ็งเหลือชะตาแค่สองเส้นแล้ว ถ้าภายในเดือนนี้ถอนคำสาปไม่ได้มันก็จะขาดอีกเส้น ถ้ายังหาไม่ได้อีกเส้นสุดท้ายก็จะขาด พ่อคงไม่ต้องพูดต่อเนอะ'

'แล้วต้องหาอะไรมาถอนหรือจ๊ะพ่อหมอ'

แม่ครูขวัญรีบถามเพราะเป็นห่วงใบบัวมาก เธอพาใบบัวมาที่นี่เพราะถูกทำของใส่ แต่ไม่คิดว่านอกจากโดนทำของแล้วจะมีคำสาปด้วย เธอปล่อยให้เด็กนี่ตายไม่ได้

'กำไลข้อเท้า แหวนทองสองวง ปิ่นปักผม ถ้าหามาได้พ่อจะทำพิธีให้'

.