การดิ้นรนต่อโชคชะตาของเจ้ามิมิค

ณ ดันเจี้ยนขนาดเล็กแห่งหนึ่ง ในส่วนลึกของที่นั่นมีร่างของมอนสเตอร์อันแสนน่าเวทนาตัวหนึ่งปรากฏให้เห็น ตัวของมันมีลักษณะคล้ายกล่องสมบัติไม้ที่เก่าผุพัง ไร้แขนที่ไว้หยิบจับสิ่งใด ไร้ขาไว้ใช้ก้าวเดินไปข้างหน้า ดวงตาที่มีก็สามารถนำมาใช้ได้เฉพาะยามที่มีอันตรายทำให้มันจำจะต้องอาศัยอยู่กับความมืดมิดตลอดเวลา มีแต่เพียงปากที่มีไว้ใช้ดักกินเหยื่อที่เข้ามาติดกับเท่านั้นที่สามารถใช้การได้

มันคือ มิมิค มอนสเตอร์ที่อาศัยความสามารถในการเลียนแบบเป็นสิ่งของชนิดต่างๆ เพื่อหลอกล่อเหยื่อให้เข้ามาติดกับดักของมันเพราะตัวมันนั้นไร้ความสามารถในการออกล่าเหยื่อ

เป็นได้เพียงแค่สิ่งมีชีวิตที่เกิดมาอยู่กับที่คอยเฝ้าภาวนาให้มีใครสักคนเข้ามาติดกับดักของมันอย่างน่าสมเพช ไม่มีความสามารถแม้แต่จะดิ้นรนจากความตายที่คืบคลานเข้ามาหามัน

ไร้ตัวตน อัตตา และ เจตจำนงเป็นของตนเองเพียงแต่ทำตามสัญชาตญาณตามธรรมชาติที่มันได้รับมาแต่กำเนิดเท่านั้นในการมีชีวิตรอดไปวันๆ เป็นเพียงมอนสเตอร์แสนน่าสังเวชที่เกิดมาเพียงเพื่อสร้างความน่ารำคาญให้แก่มนุษย์ที่เข้ามาสำรวจดันเจี้ยนแห่งนี้

แต่ทว่า ในเวลานี้โชคชะตาที่ถูกสลักไว้ในส่วนลึกของตัวของมันนั้นกำลังจะถูกเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล

ติ๊ง....

หยดน้ำปริศนาหยดหนึ่งได้แทรกออกมาจาก้อนอิฐบนเพดานของดันเจี้ยนก่อนที่จะหยดลงบนตัวของมัน

องค์ความรู้มากมายได้ไหลเข้าสู่สมองและร่างกายทุกส่วนของเจ้าสิ่งมีชีวิตผู้ต่ำต้อย ก่อนที่มันจะค่อยเปิดเปลือกตาของตัวเองมาเผยให้เห็นนัยน์ตาที่สว่างไสวไปด้วยประกายแสงแห่งปัญญา..................

ณ ที่นี่ บัดนี้สิ่งมีชีวิตแสนน่าเวทนาตนหนึ่งได้เริ่มตื่นรู้..................