#แองกี้รุกกี่โมง

ขึ้นมหาลัยแล้ว เพื่อนๆก็มีความรัก คบๆเลิกๆกันไปกี่คนไม่รู้กี่คนแล้ว แต่ผมนายติณคนนี้ยังไม่มีคนที่ถูกใจสักกกกกคน 

ปีหนึ่งเข้ามาก็พยายามพาตัวเองเข้ากิจกรรม หาโอกาสให้ตัวเองแต่ก็ไม่มีสักครั้งเลยที่จะเจอคนที่ใช่

จนตอนนี้ครับทุกคน ผมปีสองแล้ว

จะบอกให้ว่า 

ผม

เจอ

คน

ที่

ถูกใจ

แล้วครับ!!!!

เพื่อนของผมก็ซาบซึ้งกันไม่ไหว คงจะดีใจ ที่อย่างน้อยผมก็อาจไม่ต้องไปวอแวพวกมันมาก 

ก็ทำไงได้อ่ะ คนมันเหงานี่ 

แต่ๆ อย่าปักโพผมผิดกันนะครับทุกคน บอกเลยว่าผมรู้ตัวเองแต่เกิดว่าจะได้เป็นรุก 

และสเปคผมตลอดทั้งชีวิตที่เฝ้าตามหามา ได้อินสไปเรชั่นมาจาก เพื่อนวัยเด็กในตอนอายุ 3 ขวบ 

บอกได้เลยว่าเขาเป็นรักแรก ที่ผมยังจำได้ตลอด 

จำความได้ผมก็ไม่เคยมองใครนอกจากเพื่อนคนนั้นเลย 

แม้ว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกหลังขึ้นป.1 แต่แล้วไง สมองของเขาจำทั้งชื่อเล่นชื่อจริงของคนน่ารักคนนั้นได้หมด 

โตขึ้นมาก็ตามหาไอจี เอาแอคอีกอันของตัวเองไปฟอลเขาไว้ ดีที่เขาเปิดไอจีสาธารณะไว้ เขาจะได้ตามส่องได้ง่ายหน่อย 

แต่มีช่วงขึ้นม.6เขาก็ไม่มาอัพหรือเคลื่อนไหวใดๆในโซเชี่ยลอีกเลย ทำให้ช่วงนั้นตัวเขาเฉาไปเลย ก็ทำไงได้ชีวิตเราขับเคลื่อนด้วยความน่ารักและน่าเอ็นดูของยัยนั่นนี่

แต่ช่วงนั้นเขาก็เริ่มห่างๆไปไม่ค่อยไปส่องอีก 

เพราะต้องเตรียมตัวเข้ามหาลัยและปีหนึ่งก็อีเว้นท์รัดตัวสุดๆทั้งเรียนทั้งกิจกรรม เลยทำให้ไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นเลย จนกระทั่งตอนนี้

ผมได้เจอเขาแล้ว

  เรน  ดีใจที่ได้เจอนะ