ทะลุมิติไปอัปเกรดวงการบันเทิง

เขียนแบบตรงๆนะ(ยาวหน่อย แต่ขอให้อ่านนะครับ สำคัญมาก)

สำหรับใครที่หลงเข้ามาอ่าน ช่วยติชมนิยายเรื่องนี้ด้วยนะครับ ติชมทุกตอนเลยยิ่งดี มีตรงไหนพลาดเขียนบอกเลยครับ มีคำแนะนำตรงไหนเขียนมาได้ อ่านหมดแน่นอน ติได้ทุกจุดยกเว้นเนื้อเรื่อง

ยกตัวอย่างนะ ถ้าเกิดคนเขียนเขียนคำผิด ก็ทักบอกได้เลย

หรือสมมติว่า คนเขียนเขียนบรรยายไม่ลื่นไหล ก็สามารถแนะนำได้ว่าเขียนแบบถึงไหนจะดีกว่า

หรือทุกคนอาจจะเเนะนำได้นะ แบบว่าคนเขียนเขียนคิดเนื้อเรื่องต่อไม่ถูก คนเขียนจะเขียนบอกตรงๆเลยไม่อ้อมค้อม คนอ่านที่เห็นก็แนะนำสตอรี่ไลน์ได้(เส้นเรื่อง)

คนเขียนจะเอารายการแนวเซอร์ไวเวอร์ออกมาเป็นรายการแรก แต่คนเขียนดันหัวตัน เขียนเสร็จแล้วแต่ไปต่อไม่ถูก ทุกคนก็คอมเม้นท์ได้ว่าจะให้เอารายการแนวอะไรมาต่อ(ในกรณีที่คนเขียนหัวตึ้บจริงๆนะ)

อีกอย่างคือคนเขียนขี้เกียจมากกกกกกก ถ้าอู้ได้เป็นอู้

แต่คนเขียนเป็นมานานเกินไปแล้ว ไอ้ความขี้เกียจเนี่ย

ขอบอกก่อนว่าคนเขียนเป็นโรคฝันกลางวัน

ซึ่งโรคนี้จะทำให้คนเป็นโรคนี้มักจินตนาการในหัวอยู่เสมอ(เหมาะใช้เขียนนิยายหรือแต่งเรื่องมาก) ในช่วงแรกๆก็ไม่มีอะไรมากหรอก ก็ปกติดี แต่ถ้าเกิดไม่บรรเทาหรือรักษาไว้ มันจะเกิดอาการ'ความฝันซ้อนทับความจริง'ขึ้นมา เช่น เห็นกระดาษเป็นแผ่นยันต์ เห็นรถเป็นม้า เห็นเครื่องบินเป็นสัตว์ประหลาด(คล้ายๆอาการเบียว แต่ไม่ใช่)

แต่ถ้าชัดเจนที่สุดก็คือ เห็นภาพ 2 ภาพซ้อนกัน นั่นก็คือภาพในจินตนาการกับภาพความจริงซ้อนกันเป็น 2 ชั้น

เป็นอาการที่น่ารำคาญมาก และส่งผลกระทบต่อผู้เป็นโรคนี้มาก ถ้าประยุกต์ใช้โรคนี้ดีๆก็ไปทางสายคนเขียนสตอรี่ได้(พวกผู้เขียนบทหนัง เขียนนิยาย เนื้อเรื่องทำมังงะ เนื้อเรื่องอนิเมะ) และน่าจะรุ่งด้วย

แต่ถ้าอาการมันหนักเกินไป จะทำให้คนคนนี้ไม่ต่างจากคนบ้าเลย(อาการเบียวยังเป็นแค่การแสดง แต่อันนี้คือของจริง ถ้าอาการหนักก็จะเป็นแบบ หลอนเห็นผี ก็จะเห็นผีลอยไปลอยมา ถ้าหลอนเห็นนรก ทุกๆอย่างที่เห็นก็คือนรกไปเลย เป็นแบบกู่ไม่กลับ ในกรณีที่มันกำเริบขั้นสุดท้ายอะนะ)

วิธีแก้หรือบรรเทา คือการเขียนหรือจดบันทึกเรื่องราวที่สมองสรรค์สร้างหรือมโนขึ้นมา

แต่คนเขียนดันเป็นคนขี้เกียจ เพื่อสุขภาพจิตที่ดีของนักเขียนเอง ขอให้นักอ่านช่วยตามช่วยเร่งให้นักเขียนอัพตอนด้วย!!!

เพราะนักเขียนเป็นพวกใจอ่อนระทวยกับเรื่องแบบนี้มาก ถ้ามีคนมาตามเร่งก็ขยันขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว

แต่ถ้าไม่มีก็จะกลายเป็นคนขี้เกียจ และอาการโรคฝันกลางวันก็อาจจะหนักขึ้นเรื่อยๆ

นักเขียนไม่อยากกลายเป็นบ้านะครับ และช่วงนี้อาการมันก็เริ่มมาละ เลยต้องกลับมาเขียนนิยาย

(โดยส่วนตัวแล้ว คิดว่าเนื้อเรื่องในหัวไม่ควรเอามาจดบันทึก เพราะการที่ไม่มีใครอ่านจะทำให้คนเขียนขี้เกียจ เลยต้องมาเขียนนิยาย ต้องให้ผู้อ่านคอยตามนักเขียนให้อัพตอนจนเป็นนิสัย ไม่งั้นได้เพ้อทั้งวันแน่ๆ)

ขอความกรุณาของทุกคนด้วยครับ!!!!

กฏข้อแรก เร่งนักเขียนหากนักเขียนแอบอู้!!

กฏข้อสอง ติชมนิยายให้เยอะๆ จะได้พัฒนาฝีมือ(จะเขียนทั้งที ก็ขอเขียนให้มันดีๆเถอะ)

สุดท้ายนี้นะครับ นักเขียนจะเปิดให้อ่านฟรีทั้งเรื่อง เพราะแค่มีคนมาช่วยนักเขียนบรรเทาโรคก็ช่วยได้มากแล้วครับ

* เวลาลงนิยายของนักเขียนก็คือไม่เกิน 22:00 ถ้าเกินนี้แปลว่านักเขียนอู้ ไล่ตามได้ทุกวันเลยครับ *