สัตว์ผอบ

ทวีปบริวารหมายเลข ๔๕๗ ตั้งอยู่บริเวณวงรอบนอกทางตอนใต้ของชมพูทวีป สถานที่นี้มีพืชพันธุ์และสิ่งมีชีวิตเหมือนกับชมพูทวีปและทวีปบริวารอื่นๆ ทุกประการ ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่ต่างไป นั่นคือกลุ่มสิ่งมีชีวิตที่ถูกเรียกว่า สัตว์ผอบ

ไม่มีใครทราบว่าพวกสัตว์ผอบมีต้นกำเนิดจากไหน แต่มีจารึกโบราณหลายแห่งบันทึกตรงกันว่า พวกมันใช้ชีวิตร่วมกับมนุษย์และกลายเป็นส่วนหนึ่งของระบบนิเวศน์ในทวีปบริวารแห่งนี้มาหลายพันปีแล้ว

เดิมที ทวีปบริวารหมายเลข ๔๕๗ ไม่เคยเป็นที่ถูกสนใจมาโดยตลอด เพราะคาดการณ์กันว่า ทวีปบริวารแห่งนี้ก็น่าจะเหมือนกับทวีปบริวารอื่นๆ อีก ๔๙๙ แห่ง กระทั่งเหล่าวิทยาธรในแดนหิมพานต์ค้นพบเศษซากโครงกระดูกและกะโหลกศีรษะของสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถระบุสายพันธุ์ได้จากกองกระดูกใต้ต้นไทรใหญ่ต้นหนึ่งที่นกหัสดีลิงค์ใช้เป็นจุดหยุดพักกินเหยื่อ

ในช่วงแรกพวกเขาต่างถกเถียงกันว่า เศษซากที่พบคือสิ่งมีชีวิตที่มีความผิดปกติรึเป็นสิ่งมีชีวิตที่ยังไม่รู้จักกันแน่ แต่เมื่อเริ่มพบตัวอย่างทั้งโครงกระดูก กะโหลกศีรษะ เศษผิวหนัง เส้นขน ฯลฯ เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ตามใต้ต้นไม้ใหญ่หลายแห่งที่เป็นจุดพักกินอาหารของพวกนกหัสดีลิงค์ เหล่าวิทยาธรและได้นำมาตรวจสอบ เหล่าวิทยาธรก็มั่นใจว่าเศษซากเหล่านั้นเป็นของสิ่งมีชีวิตที่พวกตนไม่รู้จัก พวกเขาจึงลงมือตรวจสอบอย่างจริงจัง

ระยะแรก เหล่าวิทยาธรเริ่มติดตามสืบหาว่า นกหัสดีลิงค์ตัวใดกันแน่ที่นำสัตว์ประหลาดเหล่านี้กลับมาเป็นอาหาร และเมื่อหาพบพวกเขาก็สะกดมันไว้ให้เชื่อง ก่อนสั่งให้มันนำคณะสำรวจชุดแรกจำนวน ๕ รายบินไปยังสถานที่หาเหยื่อของมัน นกหัสดีลิงค์นั้นนำคณะสำรวจทั้ง ๕ ที่นั่งอยู่บนหลังบินฝ่าประตูหมอกจนมาถึงทวีปบริวารหมายเลข ๔๕๗ คณะสำรวจวิทยาธรชุดแรกจึงเริ่มทำการบันทึกเก็บข้อมูลของสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดที่พวกตนพบและได้คำนวณตั้งพิกัดเปิดประตูหมอกเชื่อมต่อกับประตูหมอกของพวกตนที่แดนหิมพานต์ เพื่อให้สะดวกต่อการเดินทางไปกลับ

ในช่วงแรกเหล่าวิทยาธรจากหิมพานต์ได้ทำการศึกษาสิ่งมีชีวิตของที่นั่นกันอย่างลับๆ ก่อนที่จะเริ่มติดต่อกับชาวทวีปบริวารของที่นั่นอย่างเป็นทางการในเวลาต่อมา จึงได้ทราบว่าสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นเรียกว่า สัตว์ผอบ ซึ่งชื่อนี้มีที่มาจากวิธีการอันสุดพิสดารในการจับพวกมัน ซึ่งต้องใช้สิ่งที่เรียกว่า ผอบกล ในการจับเท่านั้น

ผอบกล เป็นภาชนะอาคมที่ถูกออกแบบมาเป็นพิเศษ ใช้สำหรับจับสัตว์ผอบเท่านั้น โดยวิธีใช้งานนั้น เริ่มต้นจากการทำให้สัตว์ผอบที่เป็นเป้าหมายอ่อนแรงหมดสภาพที่จะต่อสู้ จากนั้นจึงขว้างผอบกลออกไป เมื่อผอบกลกระทบร่างเป้าหมาย มันจะเปิดฝาพับออกและเปลี่ยนร่างสัตว์ผอบตัวนั้นให้กลายเป็นกลุ่มควันสีขาวก่อนดูดเข้าไปกักเก็บไว้ข้างในแล้วปิดฝากลับ ชาวทวีปบริวารอธิบายว่า การใช้ผอบกลในการจับเป็นวิธีเดียวที่สามารถทำให้พวกสัตว์ผอบเชื่องและสงบนิ่งได้อย่างแท้จริง แต่ที่มาของทั้งสัตว์ผอบและผอบกลนั้นยังคงคลุมเครือไม่อาจทราบได้

เดิมทีเหล่าวิทยาธรก็ให้ความสนใจสัตว์ผอบมากอยู่แล้ว แต่เมื่อได้ทราบว่าสัตว์ผอบบางชนิดถูกตั้งชื่อตามสัตว์หิมพานต์ พวกเขาก็ยิ่งสนใจมากขึ้นไปอีก จึงได้ขอความร่วมมือจากบรรดาราชาของอาณาจักรต่างๆ เพื่อสืบค้นหาจุดกำเนิดต้นตอของเหล่าสัตว์ผอบทั้งหลาย