คำสาปรักรูซิโน่ แวมคาร์ก

     คำสาป"รักรูซิโน่ แวมคาร์ก"เป็นการแต่งนิยายผสมนิทานเป็นแนวปริศนาแฟนตาซีดราม่า ไม่เหมาะกับคนตับอ่อนเล็กน้อย ภายในเรื่องมีตัวละครที่หลากหลายถึงต้องมีการเขียนชื่อเอาไว้เพื่อกันความสับสนในระหว่างอ่าน

     เริ่มเรื่องมาด้วยหญิงสาวคนหนึ่งที่ขับรถออกเดินทางท่องเที่ยวแต่ต้องผ่านไปในเส้นทางที่ไม่รู้จัก เพื่อค้นหาบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับตัวเอง จนกระทั้งเกิดพายุเข้าทำให้เกิดอุบัติเหตุขึ้นส่งผลทำให้ ตัวละครหลักได้รับบาดเจ็บแต่ด้วยความที่ตัวกลิ้งตกลงมาจากเนินทำให้ยากที่จะขึ้นไปหาความเชื่อเหลือด้านบน แต่แล้วสายตาก็ได้พบเจอกับปราสาทร้างแห่งหนึ่ง จริงได้หวังไปขอความช่วยเหลือและที่หลบฝน แต่แล้วเมื่อเดินมายังหน้าประจะเข้าไปก็ได้เกิดฟ้าผ่าขึ้นที่ประตู ทำให้ตัวละครหลักได้สลบไปก่อนที่จะตื่นมาอีกที ณ ปราสาทเดิมแต่ไม่ใช่มิติเดิมที่จากมาแต่เป็นมิติที่เหล่าปีศาจอาศัยอยู่ และก็ได้พบกับปริศนาต่างๆในที่แห่งนี้

     ฝนตกโปรยปรายพระอาทิตย์ลับฟ้า ความมืดคืบคลานก้อนเมฆกลืนกิน ลมโบกสะบัดต้นไม้สั่นไหว แสงฟ้าผ่าทันตาเสียงฟ้าผ่าทันใด แสงสว่างหาใช่อาทิตย์ไม่ หากแต่เป็นแสงจากความหวาดกลัว รถเดินทิศผู้หลงทางกับผู้มาเยือน เยือนดินแดนแดนป่าอันไพศาล เพื่อจะหาความหมายของชีวิต ยากจะคิดยากคิดเกินบรรยาย เหมือนดั่งต้องสะกดให้ค้นหา กับคำตอบที่ตนนั้นต้องการ แต่เคราะห์กรรมกรรมซัดดันพาซวย พายุฝนรุนแรงสัตว์แหนงหนี บางก็วิ่งเข้ารังที่หลบภัย บางก็บินหนีฝนเพื่อเข้ารัง จนพลาดพลั้งตัดหน้ารถให้หนีหลบ แม้หลบได้เคราะห์กรรมยังคงตาม เลี้ยวรถมาชนตั้นไม้อยู่กับที่ ส่วนตัวหนีกลิ้งกะลุกตกเนินไป หลับไม่นานฟื้นสติตื่นขึ้นมา เหลือบตามองความช่วยเหลือที่พอมี พยุงตัวขึ้นมายังพอไหว เห็นปราสาทที่รกร้างอยู่ไม่ไกล จึงเดินไปหวังเพียงแต่หลบฝน ถึงประตูบานใหญ่ล้อมด้วยรั้ว ปิดมิดชิดราวกับขังใครเอาไว้ แต่ประตูลูกเหล็กยังเปิดอ้า เหมือนเรียกหาผู้มาเยือนให้เข้าหา มือจับต้องเปิดประตูโดยเร็ว แต่ทันใดฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา ตัวกระเด็นหลังคว่ำจมลงดิน สายตาสิ้นมืดมนต์เริ่มเลือนลาง ก่อนจิตหลุดยังคงคลวนภาวนา ว่าทำไมถึงมาจบที่ตรงนี้  แต่ทันใดเรื่องประหลาดเกิดขึ้นมา พลั้งได้ยินเสียงชายพูดแว้วแว้ว เหมือนไม่ไกล้้และไม่ไกลจากที่มา ก่อนสิ้นสติหลับไปไม่กลับมา

??? : เป็นไปได้ยังไง มนุษย์??