My boss am switch

My boss am switch
My boss am switch เรื่องราวของบอสจอมมืดมน ที่กำลังวางเเผนกำจัดพนักงานเจ้าปัญหาอย่าง ไทล์ ชายหนุ่ม แสนเย็นชาที่หาเรื่องพนักงานคนอื่นไม่เว้นวัน ทั้งเทข้าวราดหัวคนที่บังเอิญเดินชนในเเคนทีน มาสาย อู้งาน
เเละ ที่พีคสุดคือเรื่องชู้สาวไปทั่ว วันหนึ่งไทล์พบว่าตัวเองต้องเกณฑ์ทหาร จึงเสียดายหน้าที่การงาน จึงไหว้วานให้ไมล์ น้องชายฝาเเฝดที่ดูเเลกิจการอากงอาม่า ที่บ้านมาสวมรอยเเทน ไมล์เป็นคนบุคลิกดี ยิ้มเเย้มเเจ่มใส เเละว่าง่าย วันเเรกที่เปลี่ยนตัวกันไมล์ เห็นลุงยามจักยานยนต์ล้ม จึงรีบเข้าไปช่วย พาไปโรงพยาบาล ทำให้ไปบริษัทสาย คราวนี้บอสอย่างทาม จึงเรียกไมล์ไปคุยส่วนตัว “คุณไทล์เดือนนี้คุณมาสาย หลายครั้งเเล้วทางเราจึงจำใจต้องออกใบเตือนคุณ หากมีครั้งต่อไปคงต้องขอเชิญคุณออกนะครับ”ไมล์หน้าเสียกำลังจะอ้าปากอธิบาย “เเต่ผมมีเหตุผลนะครับบอส”
“หึดูหน้าตาเจ้าเล่ห์ นั่นสิ” ทามคิดในใจ สายตาจ้องเขม็งไปที่ ไมล์ อย่างไม่ลดละ
ไมล์เงยหน้ามองทาม สายตาทั้งคู่ สบกัน เเละเหมือนเวลาหยุดลง ทามใจเต้นเเรงอย่างบอกไม่ถูก ส่วนไมล์เห็นหน้าทาม เเดงเลยรู้ทันทีว่า ทามกำลังเขิน”บอสสุดหล่อครั้งนี้ผมขอสักครั้งนะครับ” ไมล์ยื่นหน้าไปใกล้ พร้อมทำหน้าทะเล้นยียวน
“ผมไม่ใช่เพื่อนเล่นคุณนะ ยังไงคุณก็ต้องโดนทัณฑ์บนไว้ก่อน” ทามดึงสติเเละโมโหกลบเกลื่อน เเละกวักมือชี้ไปที่ประตู”คุณออกไปได้เเล้ว” ไมล์จ๋อย เดินคอตกไปที่ประตู หลังจากไมล์ออกไปเเล้วทาม ก็สบถกับตัวเอง”นี่เราเป็นบ้าอะไรเนี่ย “พร้อมกับหยิบ เเหวนของเล่นในลิ้นชักออกมาดู ความทรงจำในวัยเด็กย้อนกลับมา ในขณะที่ทามไปเที่ยวน้ำตกกับครอบครัว ทามได้ไปเล่นกับเด็กกลุ่มหนึ่งใกล้ๆรำธาร มีเด็กคนนึงเห็นว่าสร้อยคอของธารสวยดี จึงขอดูเเต่ธารไม่ยอม จึงโดนผลักตกน้ำไป มีเสียงผู้ใหญ่ตะโกนไล่หลังมาว่า ไทล์ ทำเเบบนั้นไม่ได้นะลูก ใครก็ได้ช่วยด้วย ! ทามโดนน้ำพัดพามาไกลมากเเต่จู่ๆก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่ง กระโดดน้ำมาช่วยทามขึ้นมา ทามอ่อนล้ามาก ไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร ตาพล่ามัว ได้สติอีกทีก็เห็นไทล์เเละผู้ใหญ่ กำลังพาตัวเองส่งโรงพยาบาล ในห้องพยาบาล ทามเห็นที่นิ้วนางข้างซ้ายตนมีเเหวนของเล่นอยู่ กลับมาปัจจุบัน “คนๆ นี้มันเจ้าเล่ห์ตั้งเเต่เด็ก มันรู้จุดอ่อนเรา ว่าเราชอบผู้ชาย คงต้องระวังมากกว่านี้เเล้วเเหละ” ทามเก็บเเหวนด้วยท่าทางหงุดหงิด กับความรู้สึกเเปลกประหลาดที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ตัดภาพมาที่ไมล์ ที่เดินคอตกเพราะเป็นต้นเหตุ เกือบทำให้ไทล์ตกงาน
ก็บังเอิญชนกับคนๆหนึ่งเข้า “ ขอโทษทีครับ” ไมล์ เงยหน้าขอโทษ อีกฝ่ายคือหนุ่มออฟฟิศที่ไทล์เคยราดข้าวใส่หัว มีป้ายพนักงานเขียนชื่อไว้ว่า คเชน คเชนมองไทล์ด้วยสีหน้ากลัวปนเเค้น ก่อนที่จะรีบเดินไป ไมล์ทำหน้างง สบทกับตัวเอง “อิหยังวะ เออ ต้องรีบไปที่ห้อง 2bเเล้วสิ “ ไมล์เดินหน้าตั้งไปที่ห้องทำงานของตนเอง เเละพบกับ กวิน รุ่นน้องที่ทำหน้าที่เดินเอกสาร ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเบ๊คนนึงของไทล์ “พี่ไทล์ ผะผะผมขอโทษนะพี่ ผมลืมซื้อกาเเฟไว้ให้ที่โต้ะเดี๋ยวผมรีบ..” ยังไม่ทันพูดจบไมล์ยกมือเบรค กวิน”ไม่ต้อง ต่อจากนี้พี่ไม่ดื่มกาแฟ น้องเอ่อ กวิน น้องทำงานต่อเถอะ” ไมล์พูดด้วยท่าทีเป็นมิตร กวินอึ้งกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของไทล์ ทำตัวไม่ถูก ส่วนไมล์เดินเหม่อในใจเริ่มรู้สึกทเเม่งๆ พลางคิดในใจ ว่า ไทล์ต้องก่อเรื่องอะไรไว้เเน่ๆ ทุกคนถึงอาฆาต ไทล์ได้ถึงขนาดนี้ “เอ่อ พี่ไทล์ นั่น ..ที่ผมครับ แหะๆ “ กวินพูดด้วยสีหน้าเจื่อนๆ “อ้าว โทษทีนะกวิน พี่เบลอน่ะ” ไมล์รีบกลับไปนั่งที่ตัวเองด้วยท่าทีเขิลๆ กวินทำสีหน้าสงสัย ตาค่อยๆเบิกโพลงเหมือนรู้อะไรบางอย่าง “หรือว่า พี่จะเป็น พี่ไม…” ยังไม่ทัน
ที่ กวินจะพูดจบไมล์ รีบวิ่งออกจากโต้ะ ใช้มือทั้งสองข้างปิดปากกวินไว้ “น้องรู้ได้ไง”ไมล์ ถามด้วยสีหน้าเจื่อนๆ พอรู้สึกตัวก็เอามือออกจากปากของกวิน “ พูด งี้ก็สวยดิอยากมีเรื่องหรอน้อง”ไมล์ทำท่าเป็นมาเฟียยุค90 หวังแสดงให้เหมือนไทล์มากที่สุด กวินยิ้มเเละระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ ไม่ทันแล้วพี่ โป้ะเเล้ว555” ไมล์ หน้าเจื่อนพูดอะไรไม่ออกกวินเสริม” ไม่ต้องเป็นห่วงนะพี่ผมเคยเจอพี่ตอนเรียนมหาลัยด้วยกันตอนนั้นผมห่อข้าวมากินแล้ว เดินชนพี่ไทล์
จนข้าวกล่องหกหมด วันนั้นพี่เอาข้าวกล่องของตัวเองมาให้ผม ผมจำได้ขึ้นใจ”
กวินยิ้มด้วยสีหน้าจริงใจและดีใจที่คนตรงหน้าไม่ใช่หัวหน้าคนเดิม” ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นกับพี่ไทล์ เหรอพี่ ทำไมพี่ต้องมาทำงานแทนเขา” ก็กวินถามด้วยสีหน้าสงสัย” หลังจากนั้นทั้งสองคนได้นั่งคุยกันอยู่พักใหญ่กว่าจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดภาพตัดมาที่พักเที่ยงทั้งคู่นั่งกินอาหารและคุยเม้าท์มอยกัน อย่างสนุกสนาน จังหวะที่กำลังลุกออกจากโต๊ะบังเอิญทาม เดินสวนมาพอดีจึงชนเข้ากับไมล์เต็มๆ ทามรีบคว้าตัวไมล์ไว้ไม่ให้ล้ม ทั้งคู่สบตา
กัน ไมล์ค่อยๆหลับตา ทำท่าจูจุ้ป ปากยื่นออกมาผิดธรรมชาติ ทามทำหน้าขยะแขยง มองไปรอบๆ คนทั้งโรงอาหารทำหน้าเจื่อนๆ มองไปที่ทั้งคู่ ทางด้านกวินอึ้งจนเผลอทำทานอาหารในมือ ร่วง ทามรีบปล่อยไมล์ ออกจากมือ โดยที่ไมล์ยังทำหน้าจูจุ้ปอยู่ “เเอ่ก“ ไมล์ล้มก้นจ้ำเบ้า สายตามองออ้นไปที่ทาม ประหนึ่ง จะบอกว่าอุ้มเค้าหน่อย ทาม เผลอยิ้มเอ็นดู ก่อนที่จะกลับมาทำหน้าบึ้งตึงเหมือนเดิม แล้วเดินจากไปอย่างไมรใยดี กวินรีบเข้ามาพยุงไมล์ ให้ลุกขึ้น พลางกระซิบในหูไมล์” พี่เก็บอาการหน่อยคนมองหมดแล้ว”ไมล์มองไปรอบๆ เเล้วยิ้มหน้าเเดงก่ำ เดินออกไปจากโรงอาหารพร้อมกับกวิน โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งของหญิงสาวที่ไมล์แอบคบชู้ กำลังมองมาที่พวกเขาสองคน