ดาวเคลื่อน เดือนคล้อย ภาค 2 : เดือนคล้อย ลอยรัก

“สบายดีหรือเปล่าลิซ แกรู้ไหมแกไม่อยู่ซะคน ฉันเหงาปากมากเลยว่ะ คู่แข่งชิงมงก็ไม่มีใครแซ่บเท่าแกสักคน นี่ก็ใกล้จะลอยกระทงแล้วนะ ฉันจะไปประกวดที่อยุธยาเวทีเดิมที่เคยประกวดกับแกเมื่อปีก่อน แล้วฉันสัญญา ฉันจะเอาสายสะพายนางนพมาศมาฝากแกให้ได้ เป็นกำลังใจให้ฉันด้วยนะ”

ปาลิตาหย่อนช่อดอกกุหลาบสีขาวลงในแม่น้ำเจ้าพระยาตรงท่าน้ำวัดระฆังให้อลิสา คู่ปรับเก่าชิงมงบนเวทีประกวดนางงาม หลังจากเกิดอุบัติเหตุรถชนทำให้อลิสาตกลงไปในคลองบางกอกน้อยเมื่อวันสงกรานต์ที่ผ่านมา

ครั้งแรกที่รู้ข่าวเธอตกใจมาก เพราะเพิ่งปะทะฝีปากกับอลิสาในรอบจับมือสองคนสุดท้ายมาหมาดๆ แถมยังนัดจะไปชิงสายสะพายในงานสงกรานต์ที่พระประแดงต่ออีก แต่ใครจะคิดว่าเวทีนั้นจะเป็นเวทีสุดท้ายที่ได้เจอกัน เพราะในคืนนั้นมีข่าวออกมาว่าคู่แข่งถูกรถชนจนร่างกระเด็นตกลงไปในคลองบางกอกน้อยแล้วหาร่างไม่เจอ

“หนังเหนียวอย่างแก จะมาตายง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้นะลิซ!” เธอรีบจุดธูปบนบานขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยอลิสาให้กลับมาอย่างปลอดภัย แต่ดูเหมือนโลกนี้จะไม่มีปาฏิหาริย์เมื่ออลิสาไม่กลับมาอีกเลย

“ได้กินขนมเค้กที่ฉันใส่บาตรไปให้หรือยังลิซ ฉันรู้ว่าตอนอยู่แกต้องรักษาหุ่น แต่ตอนนี้แกไม่ต้องกลัวอ้วนแล้วนะ กินขนมเค้กให้อร่อยเลยนะ แล้วฉันจะหาของอร่อยๆ ใส่บาตรไปให้บ่อยๆ ถ้าแกว่างเมื่อไหร่ก็มาให้หวยกันบ้างนะ”

แม้เราจะเป็นคู่แข่งชิงมงกันมาหลายปี ด่ากันบ้าง อยากตบกันบ้าง นินทากันบ้างก็ถือเป็นเรื่องปกติในวงการนางงาม แต่ฉันก็ไม่ได้อยากให้มันลงเอยแบบนี้สักหน่อย!