อวตาร อาถรรพ์ อาคม

“ตาคม..ตาคมค่ะ”หญิงสาวคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นมาทางหน้าบ้านตาคม ด้วยความรีบร้อนร้น “คราวนี้เป็นแฝดคนน้องสิน่ะ เอ้า..ช่วยยกของที่วางอยู่นั่นมาที”ตาคมพูดเสร็จก็รีบเดินออกไป  ปล่อยให้หญิงสาวยืนงงอยู่ในความคิดแปลกใจว่าตาคมรู้ได้ไงทั้งที่ตัวตนเองยังไม่ได้บอกในเรื่องราวกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่บ้านให้ตาคมฟังเลย

แต่ในขณะที่นึกคิดอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงของตาคมลอยมา ..”รีบๆตามมาสิหนูเดี๋ยวไม่ทันการหรอก” หญิงสาวจึงรีบยกของที่วางอยู่แล้วก็ตามตาคมไป

  บ้าน2ชั้นหลังใหญ่ ด้านหน้าเต็มไปด้วยสวนดอกไม้ที่เหี่ยวแห้ง ต้นไม้เล็กใหญ่ที่กำลังเฉาทิ้งใบ ด้านในบ้านชั้นล่าง ห้องนอนซ้ายมือ บนเตียงมีหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังร้องไห้และหัวเราะปะปนกับความรู้สึกเจ็บปวด โอ้ย..โอ้ย กรีดร้องออกมา เสียงเด็กเสียงผู้หญิงเสียงผู้ชาย เสียงคนแก่บ้าง บางครั้งก็หัวเราะออกมาพร้อมกันหลายๆเสียงโดยมีแม่ของหญิงสาวนั่งโอบกอดล็อกไว้อยู่ด้านหลัง

พูดกับลูกด้วยร้องไห้ไปด้วย “พอเถอะลูกหยุดพอได้แล้ว…”และมีออนกับป้าศรีแม่บ้านค่อยช่วยจับหญิงสาวแฝดน้องไว้  ส่วนพ่อของหญิงสาวเดินลงมาจากชั้นบนรีบมายังในห้อง ยกมือขึ้นศรีษะพร้อมสร้อยพระเครื่อง “นะโม ตัสสะ นะโมตัสสะ …โปรดช่วยมิ้นลูกสาวของข้าพเจ้าด้วยเถิด…”ยังไม่ทันจะสวมใส่คอลูกสาว ลูกสาวสะบัดทีเดียวหลุดออกจากการจับของคนทั้งสามคน ผลัดมือพ่อสร้อยหลุดติดผนัง จากนั้นก็วิ่งออกจากห้อง ทีนี้ พ่อแม่และแม่บ้านอีกสอง ช่วนกันจับช่วยกันล็อค  แต่ก็ต้านทานแรงของหญิงสาวไม่ไหว กระชาก ลากดึงกันมาถึงประตูหน้าบ้าน “ปล่อย…กู..ฮิฮิๆๆๆ…ปล่อย..”หญิงสาวสบัดมือออกจากฝ่ายแม่ได้เลยหันมาพลักฝ่ายพ่อล้มลงไป เหลือแต่แม่บ้านสองคนค่อยจับขาคนล่ะข้างอยู่พร้อมทั้งเสียงตะโกน ออน“ช่วยด้วยค่ะ ..พี่มิ้นหยุด..พี่มิ้นหยุดค่ะ..” หญิงสาวยืนมือจับเข้าที่คอของออนแม่บ้านยิ้มแลบลิ้นออกมา ในขณะที่กำลังจับบีบคออยู่นั้น มีวัตถุร้อนๆหนักๆมาวางกดทับไล่ข้างขวาจนทำให้หญิงสาวถึงกับทรุดลง พอหญิงสาวหันกลับไปก็เห็นตาคมมาตอนไหนไม่รู้กำลังร่ายมนต์ คาถา….และสิ่งที่ร้อนๆกดทับไหล่ของเธออยู่นั้นก็คือ มีดหมอของตาคมนั่นเอง แม่บ้านทั้งสองเห็นสถานการณ์แบบนั้นจึงรีบคานออกห่าง

ตอนนี้หญิงสาวประชัดหน้ากับตาคมพร้อมรอยยิ้มที่แสยะ

ตาคมยกมีดหมอขึ้นพร้อมด้วยร่ายคาถาอาคม จากไหล่ขวาสลับมาวางไหล่ซ้าย อย่างรวดเร็ว หญิงสาวร้อง โอ้ย…..ด้วยความเจ็บปวด ต้านแรงกดมีดหมอของตาคมไม่ไหวจากที่ยื่นอยู่ดีๆทิ้งเข่าทั้งสองลงพื้นเสียงเข่ากับพื้นกระทบกัน ตึก!! แม่ของหญิงสาวเห็นภาพแบบนั้นด้วยความตกใจและสงสารลูก “มิ้น……ลูกแม่”จากที่แม่กำลังจะเข้าไปหาลูกสาวตัวเอง ยังไม่ทันใด หญิงสาวหัวเราะและเงยหน้าขึ้น “ฮ่าฮ่า..ฮิฮิ..ไอ้คม..รอบนี้มึงช่วยอะไรไม่ได้หรอก..มึงกับกูจะได้เห็นดีกันฮ่าฮ่า” หลังหญิงสาวพูดและหัวเราะอยู่นั้นตาคมก็ไม่พูดพำเพลง ยกมีดหมอของตัวเองขึ้นพร้อมร่ายคาถมเอาทางด้ามของมีดวางลงบนศีรษะของหญิงสาวจนทำให้หญิงสาวสลบล้มลงไป “หนูผึ้งเอาของที่หนูถือมาเอามานี่ หญิงสาวแฝดพี่ชื่อว่าผึ้ง รีบเอาของที่ถือมาให้กับตาคม

ตาคมได้หยิบของด้านในออกมาเป็นผ้าสีขาวๆที่ได้ลงอักขระอาคมไว้เต็มกลางออกกว้างๆ “ช่วยกันพาหนูมิ้นมาด้านในผ้าหน่อย เดี๋ยวฉันจะพิธี” ทุกคนเลยช่วยกันอุ้มหญิงสาวมานินบนผ้าขาวในวงล้อมที่ตาคมได้จัดเตรียมไว้ “ตาคมช่วยไอ้มิ้นมันด้วยน่ะค่ะ”เสียงของผู้เป็นแม่ร้องไห้ขอตาคมช่วยด้วยความเป็นห่วงลูกสาว ตาคมไม่ได้พูดอะไรได้แต่จัดเตรียมของเอาอันนู้นออกมาวางทำพิธี จากนั้นอยู่ๆลมก็แรงพัดจนเทียนที่ตาคมทำพิธีจนดับ ตาคมเห็นแบบนั้นจึงพูดขึ้นว่า “ ต้องไปที่วัด ที่นี่ไม่ได้” จึงพากันนั่งรถไปที่วัดโดยไปกันทั้งบ้านพร้อมด้วยตาคมนั่งรถไปด้วย ไปถึงวัดแห่งหนึ่งใกล้ๆบ้านเจ้าอาวาสวัดแห่งนี้ออกมาพูดคุยกันกับคุณพ่อสักแล้วเลยมาทางรถที่จอดอยู่ แต่กลับหยุดแล้วบอกกับคุณพ่อว่า “ยมไปที่อื่นเถอะวัดแห่งนี้จะมีการจัดพิธีกรรม พรุ่งนี้ ซึ่งทางวัดไม่สะดวก และอาตมาก็ไม่ได้ยุ่งกับพวกนี้มันไม่ใช่กิจของสงฆ์” คุณพ่อได้แต่ยกมือขอ แต่ก็ไม่ได้ผลเพราะ พระได้พูดเสร็จก็เดินกลับไปแล้ว จึงได้แต่ไปบอกกับทุกคนในรถมันเป็นอะไรที่เจอเรื่องราวร้ายๆแล้วมาที่ที่คิดว่าเป็นที่พึ่งแต่กลับได้คำตอบแบบนี้ตาคมจึงบอกให้คุณพ่อ

”มันมีอีกวัดหนึ่งที่รู้จักไปที่นั้่นกันเถอะแต่จะไกลไปอีกประมาณ12กิโลเมตรจากที่นี่ไปเดินทางคดเคี้ยวและทางลำบากนิสหน่อยแต่ที่นั่นรับรองได้แน่ๆเพราะฉันรู้จัก” จากนั้นเลยพากันไป ไปถึงวัดก็ประมาณ หกโมงเย็นแล้วซึ่งไปรออยู่ที่ตั้งกว่าพระในวันจะทำวัตรเย็นเสร็จ หลวงตารูปหนึ่งเดินมาหาที่ศาลา “เคสนี้คงหนักล่ะสิเจ้าคม”ตาคมยกมือขึ้นไหว้ “ใช่ครับ จึงจะพามาพึ่งในสถานที่ในวัด” หลวงตาจึงเข้าไปดูอาการยองหญิงสาวแล้วพูดขึ้นว่า “พาไปศาลาด้านหลังเถอะ เจ้าคมรอบนี้หนักมากเลยน่ะเราสองคนกับอาตมาเอาไม่อยู่กันหรอก”หลังจากที่หลวงตาพูดเสร็จพ่อและแม่ของหญิงสาวได้ยินจึงร้องไห้”หลวงตาช่วยไอ้มิ้นลูกสาวของดิฉันด้วยเถอะเจ้าค่ะ” หลวงตาพยักหน้าและบอกกับทุกคนว่าจะ”ช่วยเท่าที่ช่วยได้ล่ะกันยม”จากนั้นตาคมได้จัดพิธีทุกอย่างเสร็จผนึกอาคมคาถากำกับทุกประตูทุกหน้าต่างของศาลาวัด แล้วเสกน้ำมนต์  ร่ายคาถาอาคมโดยใช้เทียนวนไปมา ในขันน้ำตาเทียนที่ออกมาจากเทียนตกลงสู่น้ำในขันกลายเป็นสีดำหมด ตาคมร่ายมนต์คาถาอาคม วนๆซ้ำๆอยู่แบบนั้นหลายๆรอบแต่ก็ไม่เป็นผล

หลวงตาเรียกพระในวัดทุกองค์ในวัดมาทั้งหมด5องค์โดยให้ หนูมิ้นหญิงสาวแฝดน้องนั้งตรงกลางเอาสายศีลผูกตัวแล้วโยงไปหาพระแต่ล่ะรูปแต่ล่ะเส้น พระทุกองค์ สวดคาถา “พุทโธ อะระหัง พุทธังรักษา ธัมโม อะระหัง ธัมมังรักษา สังโฆ อะระหัง สังฆังรักษา ภูติผีทั้งหลาย คิดร้ายตัวข้า อะนันตา สูญเปล่า.... วนซ้ำๆ เป็นเวลาล่วงเลยผ่านไปนานหลายชั่วโมง ภายนอกวัดเต็มไปด้วยต้นไม้ขนาดใหญ่คืนนี้เสียงเงียบมาก ไม่มีแม้แต่เสียงร้องของจิ้งหรีด มีแต่เสียงของใบไม้สั่นๆ โยกเยกไปมา หญิงสาวแฝดพี่หนูผึ้ง ได้สังเกตชำเลืองออกไปตรงหน้าต่างไม่ใกล้ไม่ไกลมากนัก นอกลานวัด มีเหมือนเงาดำๆอยู่ตามต้นไม้วิ่งไปต้นนู้นบ้างต้นนี้บ้างนี้และเหมือนมีดวงตาหลายๆดวงกำลังคอยจ้องพวกเขาอยู่ตลอดเวลา หน้าต่างบานนึงจู่ๆก็มีกลุ่มครันดำๆดำกว่าความมืดลอยมาเต็มหน้าต่างบานนั้นในครันมืดนั้นมีก้อนสีขาวกลมๆลอยอยู่ พอหญิงสาวมองดูดีดีมันคือลูกกะตานั่นเอง หญิงตกใจทำไรไม่ถูก จากนั้นก็มีมือยาวออกมาจากกลุ่มครันนั้นยื่นมาทางหญิงสาว หญิงสาวขยับตัวไม่ได้เหมือนโดนอำ รู้สึกหายไม่ออก   “ผึ้ง..ผึ้งลูก” พ่อเอามือมาจับไหล่แล้วพูด หญิงสาวได้สดุ้งตกใจขึ้นมาเหมือนหลุดออกจากผวัง“ค่ะ..คุณพ่อ” พ่อเห็นแบบนั้นจึงถามไป”เป็นไรไหมลูก” หญิงสาวมองพ่อแล้วหันกลับไปทางหน้าต่างบานนั้น ทุกอย่างปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เสียงพระสวดกับเสียงตาคมทำพิธีต่างกลับมาได้ยินอีกครั้ง  “ไม่มีอะไรค่ะพ่อ”จึงได้ตอบพ่อไป

เวลาไปผ่านเสียงไก่เสียงนกขันร้อง รุ่งเช้าอรุณกำลังมา เสียงสวดมนต์จบลง พร้อมกับตาคมก็หยุดเสร็จพิธี หลวงตาให้พระทุกองค์แยกย้ายไปทำกิจวัตร ทุกคนจึงเข้าไปประครองหนูมิ้นหญิงสาวแฝดน้อง หลวงตาและตาคมเดินมาหา ผู้เป็นพ่อจึงได้ถามอาการของลูกสาวว่า”ลูกของกะผมปลอดภัยแล้วใช่ไหมครับ”หลวงตาจึงบอกกับทุกคนว่า“ช่วยได้แค่นี้ล่ะยม ต่อจากนี้ไปสุดแล้วแต่บุญบารมีกุศลที่พวกหนูได้ทำมาล่ะ” ทุกได้ยินจึงได้ขอร้องหลวงตาว่ามีทางไหนช่วยได้บ้าง ตาคมยืนเงียบ..หลวงตาจึงหันไปถาม“คม..ต้องเรียกคนคนนั้นแล้วล่ะงานนี้มีแต่ผู้นั้นคนเดียวเท่านั้นถึงจะช่วยได้”

ตาคมได้ยินจึงก้มหัวให้หลวงตา “หนูมิ้นที่โดนของจริงเหมือนแฝดพี่มันคราวแล้วนั่นแหละ แต่คราวนี้ไม่ใช่แค่จะเอาชีวิตของเขาอย่างเดียว เหมือนหมอที่เขาทำมาทางนู้นหวังจะแก้แค้นและลองวิชาด้วย มนต์ดำ  วิชาอัปรีย์ ผีตายห่าพวกนี้ที่มันส่งมาเมื่อคืน ก็หวังจะเอาชีวิตทุกคนในนี้เหมือนกัน “ พูดเสร็จจึงหันไปทาง หนูผึ้งแฝดพี่ “ที่หนูเห็นเมื่อคืนไม่ใช่เพราะว่าจิตแต่งคิดมาเองน่ะ”

หญิงสาวแฝดพี่ถึงกลับตกใจ แล้วยกมือขึ้นไหว้สองข้าง “ตาคมช่วยครอบครัวของหนูด้วยน่ะค่ะ”ทุกคนได้ยินแบบนี้จึงวอนขอตาคมกับหลวงตาเช่นกัน

“อาจารย์เป็นบุคคลที่ตามหาตัวยากมาก เพราะว่าเขาเดินทางไปทุกที่ ติดต่อไปแล้วแต่ไม่รับสาย ตอนนี้ได้แต่ภาวนา อาจารย์จะติดต่อกลับมา ไม่อย่างนั้นก็หมดหนทาง ยิ่งคืนนี้เป็นวันโกนด้วย ของที่เขาจะส่งมายิ่งหนักกว่าเดิม มันสุดกำลังของข้าช่วยไม่ได้จริงๆสุดแล้วแต่เวรแต่กรรมและบุญกุศลที่ได้ทำมาล่ะกัน ขอให้อาจารย์ติดต่อกลับมาด้วยเถอะ” ……….