ลูกมึงเมียกู
นุ่มนิ่มไม่ได้อยากเป็นหลานคุณอาสักหน่อย
ผู้เข้าชมรวม
1,447
ผู้เข้าชมเดือนนี้
51
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
อารัมภบท
"คุณอาครับ คุณอา!!!! "
เด็กน้อยวัย 20 ปีวิ่งจากห้องตัวเองไปหาห้องคุณอาที่อยู่ข้างไปกัน แต่พอเปิดประตูเข้าไปกลับต้องตกใจเพราะภาพตรงหน้าคืออาของเขากำลังนัวเนียกับโอเมก้าสาวสวยอีกคน
"อูย!!! ขอโทษทีครับ " นุ่มนิ่มตกใจมากกับภาพที่เห็นตรงหน้าไม่ใช่ว่านุ่มนิ่มไม่รู้ว่าสิ่งที่เห็นคืออะไร แต่อค่ไม่คิดว่าตัวเองจะมาเห็นภาพอะไรแบบนี้
นุ่มนิ่มตกใจมากเลยปิดประตูกลับไว้เหมือนเดิมแต่ด้วยความตกใจเลยเผลอทำเสียงดังไปหน่อย
"ขอโทษครับ"
ร่างบางเอ่ยคำขอโทษออกมาเบาๆ ก่อนจะก้มหน้าคอตกแล้วเตรียมจะหันหลังกลับ
พรวด แกร๊ก~~~
นุ่นนิ่มตกใจสะดุ้งโหยงเมื่อประตูห้องถูกเปิดแล้วตามด้วยร่างบางสูงโปรงของโอเมก้าคนเมื่อกี้
"ไอ้เด็กบ้า ทำเสียอารมณ์หมด" โอเมก้าคนนั้นหันมาพูดจาไม่ดีใส่นุ่มนิ่ม นุ่มก็ได้แต่ขอโทษขอโพยก็คนไม่รู้นิน่า จะมาอารมณ์เสียอะไรเหล่า ชิ
นุ่มนิ่มยกฝีเท้ากำลังจะก้าวขาเดินไป แต่กลับถูกใครบางคนดึงข้อมือกลับเข้าไปในห้อง
ไตรภพยืนคร่อมร่างของนุ้มนิ่มเอาไว้ แล้วเอาแขนทั้งสองข้างกักตัวนุ่มนิ่มเอาไว้ ก่อนจะก้มหน้าลงมาหานุ่มนิ่ม
"มีอะไร ทำไมไม่เคาะห์ประตู หืม "
สายตาของไตรภพดูก็รู้ว่าอารมณ์เสียมากขนาดไหนที่ต้องไล่โอเมก้าคนนั้นกลัยไปเพราะความอารมณ์จากเสียงประตู
"นุ่มนิ่มขอโทษ นุ่มนิ่มตื่นเต้นไปหน่อย "
"ตื่นเต้นอะไรนักหืม"
ยอมรับนะว่าอาไตรภพคือหล่อมาก แค่เห็นแค่เงาสาวไปก็กรี๊ดสลบแล้ว แต่เล่นเอาหน้ามาใกล้ขนาดนี้ต่อให้หล่ออย่างไงมันก็อึดอัดอยุ่ดีไหม
"อาภพ ถอยออกไปหน่อย นุ่มนิ่มหายใจไม่ออก"
นุ่มนิ่มยกมือน้อยไปของตนผลักอกไตรภพให้ถอยห่างออกไป แต่ทว่า ไตรภพกับขยับเข้าฝกล้กว่าเดิม
"แค่นี้ก็กลัวแล้วหรอ อยู่กับอามาขนาดนี้ยังไม่ชินอีกหรือไง "
"ป่าว นุ่มนิ่มไม่ได้กลัว นุ่มนิ่มแค่อึดอัด"
ไตรภพยอมผลักตัวออก แล้วเดินมานั่งที่เตียง ก่อนจะกระดิกนิ้วเรียกให้นุ่มนิ่มมานั่งข้างๆ
"มาหาอาสิ"
ไตรภพตบที่ตักตัวเองไปมาสองสามที นุ่มนิ่มเดินมาหาไตรภพแต่ไม่นั่งตัก กับนั่งลงข้างไปไตรภพแทน
"เดี๋ยวนี้ดื้อกับอา"
"นุ่มนิ่มไม่ได้ดื้อ คุณอาต่างหากที่ดื้อ"
คนเด็กกว่าทำหน้ามุ้ยใส่ไตรภพ จนไตรภพต้องหลุดขำออกมา
"เป็นอะไร หวงอาหรอ" คำถามของไตรภพทำให้นุ่มนิ่มอึ้งอยู่พักหนึ่งก่อนจะถอนหายใจออกมายาวไปหนึ่ง
"เห้อ นุ่มนิ่มเป็นแค่ลูกเพื่อนของคุณอา มีสิทธิ์อะไรไปหวงคุณอา "
คนอายุเยอะกว่าพอจะดูออกว่าเด็กน้อยงอแงเรื่องอะไร ไตรภพรักสนุกก็จริง แต่ไม่ว่าเรื่องอะไรเขาก็ยอมให้กับหลานนอกไส้ที่เรียกเขาว่าอาเสมอ
"สรุปจะบอกาาได้หรือยังว่ามีเรื่องอะไร"
"เออ...คือ มะรืนนี้ที่มหาลัยมีกิจกรรมค่ายอาสา นุ่มนิ่มจะขออนุญาตคุณอา"
"ขอทำไม ในเมื่อก็ต้องไปนิ"
"ครับ"
"ไม่มีอะไรแล้วงั้นนุ่มนิ่มไปนอนเถอะ อาจะได้อาบน้ำ"
"คืนนี้คุณอาไม่ออกไปไหนหรอครับ"
"ไม่ละ อาเหนื่อยๆ อีกอย่าง มะรืนนุ่มนิ่มไม่อยู่ด้วย งั้นก็นอนบ้านสักสองคืนแล้วกัน"
"แล้ว....ถ้า นุ้มจะมานอนกับคุณอา"
"ได้สิ งั้นรออาอาบน้ำก่อนแล้วกัน "
ปกติแล้วไตรภพไม่ค่อยจะอยู่ติดบ้านหรอก นอกจากงานที่เยอะจนไม่มีเวลาว่างกลางวันแล้ว กลางคืนเจ้าตัวก็ใช้เวลาคุ้มแสนคุ้มเหมือนกัน จนนุ่มนิ่มหลงคิดไปว่าเพราะนุ่มนิ่มหรือเปล่า ไตรภพถึงไม่อยากอยู่บ้าน คำถามที่ค้างในใจมาตลอดก้ไม่เคยได้ถามออกไปสะที เพราะทุกครั้งที่จะถาม ต้องมีเรื่องให้นุ่มนิ่มได้กลืนคำถามนั้นลงคอตลอด หรือเพราะว่าไตรภพไม่อยากพูดถึงมันกันแน่
เวลาผ่านไปเกือบ 20 นาทีเห็นจะได้ ไตรภพเดินออกมากับผ้าขนหนูหนึ่งผืนที่ห่อหุ้มช่วงล่างเอาไว้ มือขวาถือผ้าอีกผืนเช็ดหัวอยู่แต่ต้องมาสะดุดเมื่อภาพตรงหน้า คือนุ่มนิ่มที่นอนคว่ำเล่นโทรศัพท์อยู่ในมือ เท้าทั้งสองขาเต๊ะไปมาอยู่กลางอากาศ
ชุดนอนที่เป็นแค่เสื้อเชิ้ตผ้ามันกับกางเกงขาสั้นที่แทบจะมองไม่เห็น เห็นแบบนั้นแล้วในใจของไตรภพก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าไปค่ายอาสาแล้วใส่ชุดนอนแบบนี้คงไม่ดีเท่าไหร่
"พรุ่งนี้วันเสาร์อาพาไปซื้อของดีไหม "
นุ่มนิ่มทีกำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ก็หันมาตามเสียงแล้วลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิหลวมๆสบายๆ แต่พอมองไปที่ตัวของนุ่มนิ่มที่เสื้อหลุดจาดไหล่ข้างหนึ่งแถมยังติดกระดุมแค่สามเม็ดลงอีก นี้ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงคิดว่าเด็กคนนี่ตังใจจะยั่วเขาแน่ๆ
"ซื้อทำไมครับ ข้าวของที่ต้องใช้ก็มีหมดแล้วนิ"
เด็กน้อยทำหน้าคิ้วขมวดเพราะไม่เข้าใจว่าทำไมอาต้องพาไปซื้อของด้วย
ไตรภพเดินไปใส่เสื้อผ้า จังหวัดที่ไตรภพเอื้อมมือหยิบชุดนอนในตู้มันทำให้ผ้าที่ห่อตัวเขาไว้หลุดลง จนนุ้มนิ่มต้องยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองเอาไว้
ให้ตายเถอะแค่ภาพซิกแพคของคุณอาก็เกินต้านแล้วนะ แล้วนี้ยังจะผ้าหลุดอีก นุ่มนิ่มเอ่ย นุ่มนิ่มคิดว้าวุ่นในสมองก่อนจะรู้สึกตัวเมื่อไตรภพเดินมานั่งลงข้างๆกับชุดนอนที่เป็นลายทางสีน้ำเงินเข้ม มิดชิดสะจนไม่เหลืออะไรให้มอง
"นิคิดจะใส่ชุดนอนแบบนี้ไปค่ายจริงๆ "
ไตรภพเอาค เสื้อที่หลุดขึ้นแล้วติดกระดุมให้นั่มนิ่มจนครบทุกเม็ด
"อย่าแต่งตัวแบบนี้อีกรู้ไหม"
นุ่มนิ่มถึงจะไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมคุณอาต้องดุเรื่องชุดด้วยแต่ก็ยอมพยักหน้ารับคนของคนที่โตกว่าอยู่ดี
"นอนได้แล้ว ดึกมากแล้ว "
นุ่มนิ่มทิ้งตัวลงนอนทันทีก่อนที่ไตรภพจะเอื้อมไปปิดไฟหัวเตียงแล้วค่อยขยับตัวล้มคัวลงนอนข้างๆนุ่มนิ่ม แต่ยังๆม่ทันได้ตัดท่าอะไรร่างบางกผ้พลิกตัวขยับเข้าหาร่างหนาเหมือนกำลังหาความอบอุ่นอยู่แล้วกระชับตัวเข้า เอาใบหน้าชุดเขาทันที
ไตรภพตกใจที่โตขนาดนี้แล้ว รุ่มนิ่มก็ยังคงนอนกอดเขาอยู่เหมือนเดิม หนุ่มใหญ่ฉีกยิ้มให้กับความไร้เดียงสาของเด็กน้อยก่อนจะขยับให้เข้าทีและพล็อยหลับไปด้วยกัน
ผลงานอื่นๆ ของ จิ้งจอกเวหา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ จิ้งจอกเวหา
ความคิดเห็น