รักหมดใจนายแมวจร

สวีจางลี่ เป็นนักวิจัยอยู่ที่ ศูนย์วิจัยปักกิ่ง ปีนี้เขามีอายุ ครบรอบ 24 ปี เขามีหน้าตาที่หล่อเหลา มีแววตาที่สดใสราวอย่างกับเพชร มีผมที่ดำสนิท สีผิวขาวดั่งไข่ปอก มีผลวิจัยดีเยี่ยม อันเป็นที่หน้าจับตามองคนนึ่ง จนกระทั้ง มีเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้น ทว่าวันนึ่งฝนตกหนัก ในขณะที่กำลังขับรถกลับบ้าน

“เอ้ วันนี้ฝนตกหนักจังแหะ” 

“เอ้ะ นั้นน.. ใช่แมวรึป่าวน่ะ??”

ลงรถ ผ่าฝนที่ตกแรงไปหาแมวตัวนั้น ทว่าเจอบาดแผลเต็มตัว

“แมวจรจัดอย่างนั้นหรอ เอ้ะ!!   บาดเจ็บด้วยหรอเนี่ย คนสมัยนี้ล่ะน้า”

“มีลายตรงหน้าผากด้วย แปลกจัง ไม่เคยเห็นที่ไหนเลย”

นำแมวขึ้นรถพากลับบ้าน 

“เจ้าแมวน้อย ถึงบ้านแล้ว พักที่นี้ก่อนละกันน้า”

วางแมวลงอย่างเบามือ จากนั้นทำแผลให้แมว อย่างเบามือ

“เอาล่ะ เสร็จแล้ว พักผ่อนซะนะแมวน้อย เดี๋ยวฉันละเลี้ยงดูแกเอง”

หยิบผ้าสะอาดมาปู พร้อมนำแมว มานอนอย่างเบามือที่สุด

“เห้ออ วันนี้เหนื่อยจัง กินอะไรดีน้า”

มีแสงสีทองออกมากลายบนหน้าผากของแมว