Heart [TVXQ] <Yaoi only>

        ในห้องบรรยายเลกเชอร์ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง แอร์ในห้องกำลังเย็นสบาย แถมภายในยังปิดไฟอีกด้วยเพื่อเอื้ออำนวยต่อการใช้ PowerPoint (และยังเอื้อต่อผู้ที่ต้องการจะนอนสบายๆอีกต่างหาก) และมิคกี้ ก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยที่เริ่มหลับตั้งแต่ยังไม่เริ่มการบรรยายเลกเชอร์ เมื่อหมดชั่วโมงจึงเป็นหน้าที่ของเพื่อนซี้ ยุนโฮ ที่จะต้องเป็นคนปลุกให้เจ้าคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวไปเรียนคาบถัดไป

เฮ้ยมิค ตื่นได้แล้ว!!!

.

หมดคาบแล้วนะเฟ้ยเดี๋ยวพวกเราต้องไปเรียนที่อาคาร 2 นะ

.

ในขณะที่ยุนโฮชักจะหมดความอดทนแล้วนั้น

ไอมิคโว้ย.............ย!!!!!!!!!!! แกจะตื่นไม่ตื่นวะ เดี๋ยวก็ให้หลับไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกเลยซะหรอก ยุนโฮตะโกนกรอกหูมิคกี้ มิคกี้จึงค่อยๆสลึมสลือตื่นอย่างช้าๆ

ตะโกนซะดังทำไมวะ เค้าได้ยินกันไปสามบ้านแปดบ้านแล้ว มิคกี้บ่น

แล้วจะไปกันได้ยัง เดี๋ยวก็สายหรอก ยุนโฮพูด

เออ ไปก็ไป อายชาวบ้านเค้าจะแย่อยู่แล้ว (ก็สาเหตุมันก็มาจากนายนั่นแหละคุณมิคกี้)

ในขณะที่ทั้งสองกำลังเดินเปลี่ยนตึกเรียนจึงคุยกันพลางๆเรื่องพักกลางวัน เพราะหลังจากจบคาบนี้ก็จะเป็นพักกลางวัน

ยุนโฮ กลางวันนี้ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย มิคถาม

โทษที วันนี้ชั้นมีนัดแล้ว ยุนโฮตอบ

กะใครอ่ะ มิคถามพร้อมกับทำตาปิ๊งๆ แสดงความอยากรู้เต็มที่

จะกับใครซะอีกล่ะ ก็ต้องกับแจน่ะสิ ยุนโฮตอบ

ไรวะ พอมีแฟนก็ทิ้งเพื่อนเลยนะ มิคพูดอย่างงอนๆ

เอาน่ามิค แกก็อย่างอนเลยน่า ก็ชั้นนัดกับแจไว้ก่อนหนิ

เอาเหอะๆ ไม่งอนก็ได้ ว่าแต่...ขอยืมสมุดเลกเชอร์ชั่วโมงเมื่อกี้หน่อยจิ พอประโยคหลังเสียงชักจะแผ่วลง

ทำงี้ได้ไงวะ กินแรงเพื่อนหนิ ตัวเองนั่งหลับแล้วมาขอยืมสมุดคนอื่นจด ยุนโฮเทศน์ยาวทำให้มิคกี้ก้มหน้ารู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เพื่อจะได้ไม่ Dog หรือ F ก็ต้องหน้าด้านสู้เข้าหน่อย

น้า.............า ยุนจังที่น่ารักของมิค นะคร้าบ.........บ มิคกี้ออดอ้อนเสียงหวานเต็มที่พร้อมกับกระพริบตาปิบๆเรียกร้องความเห็นใจ

เออน่า รู้แล้วๆพอเหอะ อายเค้า นี่ที่ชั้นยอมไม่ใช่เพราะนายมายอชั้นหรอกนะ แต่ชั้นอยากให้นายเลิกทำหน้าน่า(ถีบ)รักต่างหาก

อะไรกัน

แต่ถ้าคราวนี้นายได้คะแนนดีกว่าชั้นนะ มีเรื่องแน่ ยุนโฮขู่

คร้าบ ทราบแล้ว

ตอนนี้เป็นเวลาพักกลางวันแล้ว ทั้งคู่ได้ออกมายืนอยู่ตรงหน้าอาคาร 2

แล้วนายจะไปกินข้าวกะใครล่ะ ยุนโฮถาม

เอาน่า หล่อๆอย่างชั้นน่ะหาคนไปกินข้าวด้วยได้ไม่ยากหรอก มิคตอบ

ให้มันจริงเหอะ ยุนโฮสบประมาท ทันใดนั้นรุ่นน้อง(กิ๊ก)ของมิคกี้ก็เดินมา

อ้าว พี่มิคกี้ จุนซูทัก

ว่าไงจ๊ะ น้องรัก มิคกี้ทักเสียงหวาน ทำให้จุนซูหลบตาพร้อมกับหน้าแดงเล็กน้อย

ไปกินข้าวด้วยกันมั้ยฮะ จุนซูถาม

ไปสิ ไปๆ มิคตอบ

แล้วพี่ยุนโฮล่ะครับ จุนซูถาม

นายไม่ต้อไปใส่ใจหรอก หมอนั่นมันจะไปกับแฟน มิคตอบคำถามแทน ส่วนพวกเราก็ไปกันเถอะ มิคกี้พูดพร้อมกับกอดคอจุนซูแล้วทั้งคู่ก็เดินจากไป

ในขณะที่ยุนโฮกำลังจะเดินไปหาแจจุงที่สถานที่นัดพบของพวกเขา ที่สนามหญ้าหลังมหาลัย ก็เจอแจจุงกำลังยืนคุยกับหนุ่มคนหนึ่งอย่างสนิทสนม

อ้าว พี่แจจุง มาทำอะไรที่มหาลัยผมครับ

อ๊ะ ชางมิน นายก็เรียนที่นี่เหรอ เพิ่งรู้นะเนี่ย แจจุงถาม

ครับ ผมเพิ่งสอบเข้าได้ปีนี้น่ะ ชางมินพูดด้วยความภาคภูมิใจ

เมื่อไหร่ชั้นจะได้มาเรียนมหาลัยพร้อมกับพวกนายซะทีล่ะเนี่ย คงต้องไปเรียนที่ดรอปไว้ให้ผ่านก่อน แจจุงบ่นอย่างเซ็งๆ

ไม่ต้องคิดมากหรอกครับ ผมจะรอ ชางมินพูดพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย ช่างเป็นยิ้มที่บาดใจสาว(หนุ่ม)น้อยแรกรุ่นซะจริงๆ

อ่า......... งั้นเหรอ ขอบใจนะ แจจุงพูดอย่างเขินๆพร้อมกับเกาท้ายทอย

{ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!!!!!!!!!!!!} ยุนโฮที่ยืนมองอยู่ห่างๆคิดพร้อมกับกำหมัดแน่น {ไม่ได้ๆ เราจะไม่ขี้โมโหอีก(ที่จริงน่าจะเรียกขี้หึงมากกว่า) เพราะมันจะทำให้เราต้องจบด้วยการทะเลาะกับแจ และทำให้คนที่เรารักต้องเสียน้ำตา}

เมื่อยุนโฮข่มอารมณ์ของตัวเองได้แล้วจึงเดินเข้าไปหาทั้งสอง

แจ ยุนโฮเรียก เมื่อรับรู้ถึงการมาของยุนโฮทำให้แจจุงสะดุ้งเล็กน้อยพร้อมกับรอดูท่าทีอย่างหวาดๆ

หวัดดียุนโฮ แจจุงน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย

แล้วนี่ใครเนี่ย ยุนโฮถามขณะที่มองชางมิน

ผมอยู่ปีหนึ่งชื่อชิม ชางมินครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ชางมินแนะนำตัว

ชั้นจุง ยุนโฮปีสาม ยุนโฮพูด เออใช่ พวกเรากำลังจะไปกินข้าวพอดีเลย นายจะไปด้วยกันมั้ย ยุนโฮชวน

แจจุงแปลกใจเล็กน้อยที่ยุนโฮชวนชางมินไปกินข้าวด้วยกัน แต่ถ้า

พวกเค้าสนิทกันได้ก็ดีเพราะชางมินก็ถือเป็นรุ่นน้องของยุนโฮ และที่สำคัญคือทั้งคู่ล้วนมีความสำคัญต่อเค้ามาก

ไปครับ ชางมินตอบ    

งั้นก็ไปกันเถอะ แจจุงพูด แล้วทั้งสามจึงเดินไปยังสนามหญ้าหลังมหาลัยด้วยกัน

ตอนนี้มิคกี้กับจุนซูได้มานั่งกินข้าวที่โต๊ะหินตรงข้างตึกหอประชุมใหญ่ แถวนี้ร่มรื่นมากเพราะมีต้นไม้ปลูกเรียงเป็นแนว  ให้ร่มเงาและอากาศก็ปลอดโปร่งบริสุทธิ์ ดูอะไรๆมันก็ช่างเป็นใจไปซะหมด เมื่อทั้งคู่นั่งที่โต๊ะ

หินเรียบร้อยแล้วจุนซูก็หยิบข้าวกล่องของตัวเองขึ้นมาเตรียมพร้อมที่จะกิน

อ้าว แล้วของชั้นล่ะ มิคกี้ถามพร้อมกับชี้ที่หน้าของตัวเอง

อ้าว พี่มิคกี้ไม่ได้ซื้ออะไรมากินเหรอครับ จุนซูถามงงๆ

ก็เห็นนายชวนชั้นมานึกว่าทำมาเผื่อ โทษทีชั้นผิดเองแหละ มิคกี้

พูด

โธ่ ไม่เห็นเป็นไรเลย พี่ก็กินข้าวกล่องกับผมก็ได้ จุนซูบอก เมื่อเปิดกล่องข้าวภายในเป็นข้าวหมูเกาหลีพร้อมไข่ดาว กิมจิ และสลัดผัก

จุนซูจึงคีบกิมจิแต่พอคำแล้วป้อนให้มิคกี้

อะ อ้าม............ม

อ้ำ หืม.............นายทำอาหารอร่อยจังเลย มิคกี้ชมทำให้จุนซูเขินเล็กๆและหลังจากนั้นก็ยังป้อนกันอีกหลายคำจนซักพักจุนซูก็หยิบข้าวกล่องขึ้นมาอีกกล่องแล้วยื่นส่งให้มิคกี้

อะไรอ่ะ มิคกี้ถามทั้งๆที่ข้าวยังเต็มปาก

ลองเปิดดูสิ จุนซูบอก มิคกี้จึงรับข้าวกล่องมาและลองเปิดดู ภายในก็มีกับข้าวเหมือนกล่องของจุนซูทุกอย่างแต่ที่พิเศษคือตรงข้าวทำเป็นพิมพ์รูปหัวมิคกี้เม้าท์ ทำให้มิคกี้เผลอยิ้มออกมา

ขอบใจนะจุนซู มิคกี้พูดพร้อมกับส่งยิ้มใจละลายไปให้ จุนซูตอนนี้น่ะเหรอ เหลวเป็นน้ำไปแล้ว

อารมณ์ของแต่ละคนในตอนนี้

ยุนโฮ- หงุดหงิดเป็นที่สุดที่มีกขคมาขัดขวางเวลาสวีทสองต่อสองอันน้อยนิดระหว่างเค้ากับแจ(ตัวเองเป็นคนชวนเค้ามาน้า........)

แจจุง- ตอนแรกรู้สึกหวาดๆกลัวว่ายุนโฮจะหึง แต่พอเห็นยุนโฮคุยกับชางมินแล้วจึงไม่คิดมากและกำลังมีความสุข(ป๋ายุนเค้าfakeอยู่ น้องแจไม่รู้เหรอจ้ะ)

ชางมิน-ก็กำลังมีความสุขน่ะสิ เพราะไม่รู้เรื่องอะไร(เป็นกขคโดยไม่รู้ตัว น่าสงสารน้องมินอ่ะT_T)

เมื่อทั้งสามเดินมาถึงสนามหญ้าหลังมหาลัย แจจุงเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองได้ลืมข้าวกล่องที่ทำมาไว้ที่บ้าน

ขอโทษนะทั้งสองคน ชั้นลืมข้าวกล่องเอาไว้ที่บ้านน่ะ เอางี้ พวกนายนั่งรออยู่นี่กันก่อนนะ เดี๋ยวชั้นจะไปซื้อพวกขนมปังมาให้ แจจุงพูดจบก็รีบวิ่งไปที่โรงอาหารทันทีโดยไม่ทันคิดถึงผลที่ตามมาว่าการทิ้งให้ยุนโฮกับชางมินเผชิญหน้ากันโดยลำพังมันจะเกิดอะไรขึ้น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!