ไอ้เลวเข้ม

แนะนำตัวละคร

ครูเข้ม สหายรักครูแสนและครูข่าน

บัวน้อย ลูกสาวบ่าวบำเรอของเศรษฐีสุข

นมแผ้ว เป็นแม่นมที่เลี้ยงบัวน้อยมาตั้งแต่เด็ก เพราะบ่าวบำเรอที่ให้กำเนิดบัวน้อยนั้นได้เสียชีวิตหลังจากคลอดลูกได้เพียงห้าวัน

กาหลง ลูกสาวนมแผ้ว

พรานคงบุญ สหายครูเข้ม

ครูแสน จำปี ครูข่าน ในเรื่องอีหนูครูแสนและข่านจ๋า

เศรษฐียิ่ง ชายที่บัวน้อยหมายปองจะครองรักชั่วนิรันดร์

‘หญิงที่ดีต้องมีชายเดียว แม่นมเคยสอนเช่นนั้น 

แต่สำหรับเธอแล้ว หญิงที่ดีต้องมีชายที่ดีอยู่เคียงข้าง 

ไม่ใช่ยอมให้ชายมากตัณหารังแกขืนใจอยู่ทุกวี่วัน’

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

“กูก็ไม่อยากสนทนากับเอ็ง” เขาดึงผ้าแถบออก

“อุ๊ย!” ไยจึงทำเรื่องบัดสีกลางวัน บัวน้อยตะครุบผ้าผืนเล็กเอาไว้ไม่ทัน พลันหลุดจากอกติดมือเขาไป และมันคงจะขาดด้วย หมดกันผ้าแถบที่เธอหวงแหน แต่เรื่องมันไม่ร้ายเท่าที่เขากำลังจะทำกลางวันแสกๆ

เธอจะปล่อยให้เขาย่ำยีในที่โล่งแจ้งและแดดส่องจ้าได้เช่นไร สองมือปิดทรวงอกเอาไว้ แต่ไม่พ้นมือใหญ่ที่กระชากมือเธอออกไป  เด็กสาวส่งเสียงกราดเกรี้ยวหวังหยุดยั้งชายฉกรรจ์ ทั้งที่รู้ว่าคงไม่ได้ผล

“อย่านะ อื้อ ไอ้เลวเข้ม” 

“หึๆๆ” เขาชินเสียแล้วกับการต่อต้านเช่นนี้ สุดท้ายก็เหมือนเดิม ไม่เบื่อบ้างหรือไร ดื้ออยู่ได้ บางครั้งครูเข้มก็นึกรำคาญจนอยากไปให้ห่างๆ แต่ทำไม่เคยได้ มาแล้วก็ฟ้าสางทุกครั้ง เธอดื้อเขาก็ดันทุรัง กระทั่งพบจุดจบเช่นเดียวกัน คือพุ่งสู่เวิ้งวิมานฉิมพลีติดๆ กันหลายครั้ง และเขาก็สนุกกับการได้ปราบเด็กหัวดื้อ

“อื้อ” เธอกัดเข้าที่ท่อนแขนแกร่งที่ดันให้เธอนอนลง ผ้าผ่อนถลกขึ้นไปกองที่โคนขา เปิดให้เห็นผิวเนียนลออตา

เพียงแค่นั้น ความรู้สึกรำคาญกับการกระบิดกระบวนของเด็กสาวก็หายไปทันที ครูเข้มลากความหยาบกร้านของฝ่ามือครูดผ่านผิวเนียนนุ่มดุจแพรไหมที่จะลูบกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ

พลั่ก! 

เด็กสาวยกสองเท้าถีบเข้าที่ยอดอกชายเต็มแรง สุดพลังแห่งความชัง จนร่างชายที่นั่งคุกเข่าถึงกับผงะหงายเพราะไม่ได้ระวังตัว เขาคงคาดไม่ถึงว่าจะโดนเธอถีบ หึ...จะต้มยำทำแกงก็เชิญเถิด เธอไม่กลัว

กล้าเกินหญิง กล้ากำแหงกับชายอกสามศอกทั้งที่ตัวเองเป็นเพียงเด็กสาวตัวเล็กๆ แต่บัวน้อยคือใครล่ะ เธอคือลูกสาวเศรษฐีสุขผู้ห้าวหาญ ให้งอมืองอเท้ารอชายมาย่ำยีเห็นจะไม่ใช่เธอ

ครูเข้มหน้าแดงก่ำจนเข้มคล้ำเพราะความอับอาย เท้าคือของต่ำ ควรหรือให้ผู้หญิงกระทำหยาบคายหยามเกียรติกันเช่นนี้ เห็นทีจะปล่อยเอาไว้ไม่ได้เสียแล้ว