เกิดใหม่เป็นพระเอกที่โครตสู้ชีวิต

"ดีน มึงดูอะไรอยู่?"ออกัสเพื่อนชายแต่ใจหญิงที่เห็นดีนเพื่อนของตนเอาแต่จ้องโทรศัพท์ตั้งแต่ที่เข้ามานั่งอยู่ในร้านแล้ว

"อ่านนิยายอยู่"ดีนตอบกลับไปทั้งๆที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองคนถามเลยแม้แต่นิดเดียว

"มันสนุกขนาดที่มึงไม่สนใจกูเลยหรอ"ออกัสพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจเพื่อนที่สนใจนิยายมากกว่าตัวเอง ถึงแม้ว่าเขาจะบังคับมันมาก็เถอะแต่มันก็ควรจะสนใจเขาสักนิด

"โอ๋ กูขอโทษมันสนุกไปนิด"ดีนที่เงยหน้ามาง้อเพื่อนตัวบางที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับตน ที่กำลังงอนเขาเพราะสนใจนิยายมากกว่า ก็นิยายที่เขาอ่านอยู่ตอนนี้มันสนุกนี่นา แถมพระเอกในเรื่องยังชื่อเหมือนกับเขาด้วย ยิ่งตอนนี้เขาอ่านถึงฉากที่พระนายกำลังจะได้เจอกันครั้งแรกแล้วก็ตื่นเต้น แต่ก็ต้องมาหยุดอ่านกลางคันเพราะต้องมาง้อเพื่อนตัวบางที่กำลังทำหน้าบึ้งตึงอยู่

"เหอะ!"

"อ่ะจะให้กูทำอะไรมึงพูดมาเลย"ออกัสที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มร่าขึ้นมาทันที พลางนึกไปถึงสิ่งที่อยากขออีกฝ่าย

"พรุ่งนี้มึงต้องพากูไปชอปปิ้ง"

"อย่างอื่นได้ไหม"ดีนพูดอย่างขอร้อง ที่เขาไม่อยากไปชอปปิ้งกับมันเพราะไปทีไรก็ต้องไปเป็นคนถือของให้มันทุกที แถมมันชอปปิ้งแต่ละทีน้อยซะที่ไหนล่ะ เหมือนกับจะขนห้างมาไว้ที่บ้าน

"ไม่ได้ คำไหนคำนั้น"

"เออยอมก็ได้วะ"

"ดีมากค่ะ"อาการกระดี๊กระด๊าของออกัสที่ได้คนมาถือของให้ในวันพรุ่งนี้ ตอนนี้เขานั่งคิดไว้ในใจว่ามีอะไรที่อยากได้บ้าง กลับกันดีนที่ได้แต่ทำหน้าหนักใจกับเพื่อนชายใจหญิงของเขาคนนี้

เหนื่อยอีกแล้วกู

หลังจากที่แยกย้ายกับออกัส ดีนก็เดินทางกลับมายังคอนโดของตัวเองที่ตั้งอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับร้านกาแฟที่ออกมาเมื่อกี้ ในขณะที่เขาข้ามทางม้ายลายมายังครึ่งทางแล้ว จู่ๆก็มีรถเก๋งสีขาวพุ่งมาชนเขาเข้าอย่างจัง จนร่างกระเด็นไปไกล สติที่มีอยู่ก็ค่อยๆดับวูบไปพร้อมกับความรู้สึกเจ็บไปทั่วร่างกาย 

ทั้งๆที่เดินทางม้าลายแล้วแท้ๆยังโดนชนอีก

เมื่อลืมตาขึ้นมาแทนที่ภาพตรงหน้าจะเป็นโรงพยาบาลที่ไหนสักแห่ง แต่กลับมีแต่ภาพสีขาวไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็พบเจอแต่ภาพสีขาวเหมือนมันไม่มีที่สิ้นสุด

"นาย พฤกษา นิติพัฒนกุล อายุ27ปี เกิดวันจันทร์ ที่ 27 เดือนพฤศจิกายน พุทธศักราช 2538"

จู่ๆก็มีเสียงของใครบางคนดังขึ้นแต่หันไปทางไหนก็ไม่เจอเจ้าของเสียง ดีนในตอนนี้ที่เจอเหตุการณ์ตรงหน้าก็เริ่มตื่นตระหนกกว่าเดิม

"คุณเป็นใคร รู้ข้อมูลส่วนตัวผมได้ยังไง"ดีนตัดสินใจถามขึ้นเผื่อจะมีเสียงตอบกลับมา

"นายไม่ต้องรู้หรอกว่าฉันเป็นใคร รู้แค่ว่าตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาของนาย"

"หมายความว่ายังไง"ดีนถามไปอย่างสงสัย ตอนนี้เขาพอจะรู้แล้วว่าตัวเองนั้นตายไปแล้วจากเหตุการณ์โดนรถชน แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงโผล่มาที่นี่ หรือที่นี่จะเป็นโลกหลังความตายกัน

  "ที่นี่ไม่ใช่โลกหลังความตายหรอก มันเป็นที่สำหรับคนที่ยังไม่สิ้นอายุไข หรือตายก่อนเวลาที่กำหนด"

อ่านใจได้ด้วย

"ฉันสามารถได้ยินความคิดของนายทั้งหมด"

"แล้วถ้ายังไม่ถึงเวลาของผม คุณจะส่งวิญญาณของผมกลับเข้าร่างหรอ?"

"ไม่ใช่ ตอนนี้ร่างของนายได้ทำพิธีกรรมทางศาสนาไปแล้ว เราจึงไม่สามารถทำแบบนั้นได้"

"แล้วคุณจะทำยังไง"

"เราจะส่งนายไปยังอีกโลกหนึ่ง ที่นายชอบก่อนจะมายังที่นี่"

"โลกที่ผมชอบ?"ดีนที่ยิ่งฟังก็ยิ่งง หมายความว่าตอนนี้เขาไม่มีโอกาสจะกลับไปยังโลกเดิมแล้ว แต่จะได้ไปเกิดที่โลกอื่นแทน เพราะยังไม่ถึงเวลาตายอย่างนั้นหรอ

"ตอนนี้ได้เวลาของนายแล้ว ขอให้โชคดีกับโลกใบใหม่"

เฮือก!

เปลือกตาเบิกโพลงพร้อมกับเสียงหอบหายใจอย่างหนักหน่วงหลังจากผ่านการส่งวิญญาณของตัวเองมายังที่นี่ ความรู้สึกที่เหมือนกับถูกดูดเข้ามา เขาไม่ชอบมันเอาซะเลย

เมื่ออาการดีขึ้นแล้วเขาก็เริ่มสำรวจภาพ รอบๆ ที่นี่เป็นเหมือนห้องเช่าเล็กๆที่เหมาะสำหรับอยู่คนเดียว บางทีมันก็อาจจะเล็กไปด้วยซ้ำ เฟอร์นิเจอร์ก็มีแค่เตียงเล็กๆ กับตู้เก่าๆเพียงเท่านั้น ไหนว่าเขาจะได้มาอยู่ในโลกที่ชอบไงแล้วทำไมสภาพถึงเป็นแบบนี้

ยังไม่ทันที่จะได้ตั้งคำถามไปมากกว่านี้จู่ๆความทรงจำมากมายก็ไหลเข้ามาในหัว จนแทบจะรับไม่ไหวเพราะมันเยอะจนเกินไป

"ดีน"ดีนที่เขากล่าวถึงไม่ได้หมายถึงตัวเองแต่มันเป็นชื่อของเจ้าของร่างที่เขาเข้ามาอยู่ และไม่ใช่แค่นั้นเพราะดีนคนนี้คือพระเอกในนิยายเรื่อง แสงตะวันลับลา เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับพระเอกที่มีฐานะยากจนและสู้ชีวิตมาก ทำงานเป็นไรเดอร์หาเช้ากินค่ำ ได้ไปเจอกับนายเอกที่มีฐานะต่างกับตัวเองเปรียบเสมือนฟ้ากับเหวเลยทีเดียว เขาตกหลุมรักนายเอกตั้งแต่แรกเจอ แต่ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เขาเป็นแค่หมาวัดที่ไม่อาจคว้าดอกฟ้ามาอยู่ข้างกายได้ ชีวิตพระเอกเรื่องนี้น่าสงสารมาก และเขาก็ชอบความสู้ชีวิตของพระเอกมากเช่นกัน

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า....

เขาจะอยากเกิดเป็นพระเอกสักหน่อย!

ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ❤️