อยู่ดีๆกลายเป็นหม่าม้า

#อยู่ดีๆกลายเป็นหม่าม้า

จากที่ผมคิดว่าจะอยู่ตัวคนเดียวตลอด.......และคิดว่าชีวิตนี้ผมคงไม่มีใครอยากเข้ามาจริงจังในชีวิตของผม เพราะที่ผ่านๆมาไม่เคยมีใครจริงจังกับผมเลย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนและแฟน อาจจะเป็นเพราะรู้ว่าผมเป็นเด็กกำพร้าพ่วงด้วยฐานะยากจน นี่คงเป็นสาเหตุหลักที่ผมมีเพื่อนน้อยถึงน้อยมากๆ ผมทำงานเลี้ยงตัวเองตั้งแต่พ่อกับแม่เสียไป อย่างเช่นตอนนี้ที่ผมกำลังทำงานที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งซึ่งผมพึ่งทำได้ไม่ถึงปี ใจจริงผมอยากทำร้านอาหารหรือโรงแรมเป็นเชฟมากกว่า แต่งานเดี๋ยวนี้หายากชะมัดสำหรับเด็กจบ ป.ตรี ใหม่อย่างผม สมัครที่ไหนก็ไม่เห็นเรียกซักที่......แต่ใครจะคิดว่าวันๆหนึ่งที่ผมใช้ชีวิตไปแบบเรื่อยเปื่อย ทำงานเสร็จกับที่พัก กินข้าว อาบน้ำ นอน เช้าตื่นมาก็มาทำงานวนลูปอยู่แบบนี้จะมีคนทำให้มันเปลี่ยนไป จากชีวิตอันน่าเบื่อกับมีชีวิตชีวาขึ้นมา เพราะพ่อลูกคู่นี้ 

..................…………….

" หม่าม้าค๊าบบ! น้องวินขอกินเค้กหน่อยครับ "

ใครมาเรียกผมว่าหม่าม้าเนี่ย อุ๊ย!! เด็กชายตัวน้อยแก้มกลม ตัวขาว ตึกตึก ตึกตึก โอ้วววแม่เจ้าหัวใจพระพายคนนี้จะวาย ใจเต้นแรง หน้าร้อนผ่าวเพราะคำว่าหม่าม้า

#ไรท์ฝากนิยายเรื่องนี้ในอ้อมอกอ้อมใจรีดทุกคนด้วยงับ
#นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องสั้นนะคะ
#เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์แต่งขึ้น ผิดพลาดประการใดขอโทษขออภัยด้วยงับ
#มีอะไรติเตือน แนะนำไรท์ได้นร้า เพราะนิยายของไรท์เเต่งสดไม่รู้จะทำให้นักอ่านพอใจไหมกับผลงานมือใหม่แบบไรท์ ยังไงฝากเนื้อฝากตัวด้วยงับ

#ขออภัยสำหรับท่านใดที่ไม่อ่านนิยายแนว Y
"ชายท้องได้"ด้วยนะงับไม่ชอบกดออกได้นร้า