"ดาวเหนือ" สาวงามลืมเรือน

   นิยายเรื่องนี้ผู้เขียนได้รับแรงบันดาลใจมาจาก

บทเพลงที่มีชื่อว่า "ดาวเหนือ"  เป็นบทเพลงที่มีเนื้อหากินใจผู้เขียนเป็นอย่างยิ่ง โดยกล่าวถึงหญิงสาวคนหนึ่งที่อยู่ทางภาคเหนือได้ลาพ่อแม่ไปหาทำงานที่กรุงเทพฯ แต่ทว่าหลายวันเดือนปีผ่านไป ก็ไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาบ้านเลย ทางครอบครัวก็เป็นห่วงทุกข์ใจเป็นที่สุดว่า "จะเป็นอะไรหรือเปล่า? ,อยู่กินอย่างไร? " ซ้ำร้ายคนบางคนนั้นถึงกับกล่าวหาว่าลูกสาวของพวกเขาแอบไปขายตัว เลยยิ่งทำให้กังวลมากกว่าเดิม แถมพ่อแแม่ของเธอก็แก่ชราแล้ว บ้านก็อยู่บนดอยจะออกไปหาลูกสาวที่รักได้อย่างไร  ท่านจึงทำได้เพียงรอคอยเวลาเธอกลับมา มองบนท้องฟ้าในยามค่ำคืน เห็นดวงดาวสว่างไสวเปล่งประกายและจินตนาการว่าเป็นใบหน้าหญิงสาวที่สวยงามราวเทพธิดา ที่อยู่บนท้องฟ้ากำลังยิ้มอย่างมีความสุขเท่านั้น... 

        ตลอดระยะเวลาถึง 32 ปี บทเพลงนี้ยังคงไพเราะเสมอ ในสายตาของผู้เขียนเสมอ ต่อให้กาลเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่คุณค่าของบทเพลงนั้นจะยังคงอยู่สืบไป มิใช่ตามกระแสของสังคมเฉยๆ เพียงอย่างเดียว  ดังนั้นผู้เขียนขอยกให้เพลงนี้เป็นเพลงอมตะสำหรับทางผู้เขียนตลอดชีวิตของผู้เขียนเอง  ทางผู้เขียนหวังว่านักอ่านทุกคนคงจะชื่นชอบเรื่องราวนิยายเรื่องนี้ไม่มากก็น้อย ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี่ด้วย 

                               ดอกจันกะพ้อ