คาเฟ่ดอกไม้ของยายแม่มด

เขาคือสุดยอดแห่งเชฟที่นิสัยแย่สุดๆ เย่อหยิ่ง และจองหอง เพราะฝีมือการทำอาหารหาตัวจับยากทำให้เขามีชื่อเสียงอย่างรวดเร็ว แต่ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกเมื่อ จู่ๆ เขาก็ไม่สามารถรับรสและไม่สามารถทำอาหารต่อไปได้

“เชฟวิน ตัดสินใจหันหลังให้กับวงการเชฟอย่างถาวร” 

ข่าวดังสร้างความตื่นตกใจให้กับแฟนตัวยงของเขา รวมทั้งร้านอาหารที่สร้างไว้มากมายก็ต้องปิดตัวลงไปอย่างน่าเสียดาย หลังจากนั้นเขาก็หลังหันให้กับการทำอาหารและอาชีพเชฟ ผันตัวกลายเป็นมานักธุรกิจที่วางระบบธุรกิจร้านอาหารทั้งไทยและต่างประเทศ 

จนวันหนึ่งที่เขาได้พลัดหลงเข้ามาในซอยต้นสน ที่อยู่ห่างไกลจากผู้คน จนมาพบกับคาเฟ่ลึกลับที่เต็มไปด้วยดอกไม้และกลิ่นหอม และทำให้เขาพบกับ เธอ ผู้หญิงที่สวยราวกับนางฟ้า สง่างาม ผมยาวสลวย ผิวเรียบเนียน ดวงตาสุกสว่าง ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อน ในชุดเดรสยาวคลุมข้อเท้า ที่เป็นเจ้าของร้านดอกไม้กินได้ที่อยู่ในซอยลึกลับ

“คาเฟ่ของฉันเปิดแค่วันละ 2 ชั่วโมงรับแค่ 1 ที่นั่งเท่านั้น” หล่อนเอ่ยขึ้นแล้วผายมือมาที่เขา

“ผมมาคนเดียว จะเข้าไปได้หรือเปล่า” ชายหนุ่มที่แสนเย่อหยิ่งถามด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้างอย่างไม่แยแส หญิงสาวเหลือบมองเพียงปลายสายตาก็เดินนำเข้ามาในร้านกึ่งกระท่อมเล็กๆที่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีขาวและดอกไม้สีสดที่อยู่ในแจกันขนาดเล็ก

“เมนูที่ฉันจะเลือกให้กับคุณ”สาวสวยผู้นั้นกล่าว วินเหลือบตามองเธอด้วยสายตาไม่เป็นมิตรแล้วตั้งท่าจะแย้งขึ้นทันที

“ขอโทษนะ ผมเลือกเมนูไม่ได้หรือ”เขาปากไวและกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ที่ร้านประหลาดของเธอไม่มีเมนูให้เขาเลือก หญิงสาวกระตุกมุมปากขึ้นแล้วก้าวฉับๆจนประชิดกับอกกว้างของเขาอย่างรวดเร็วจนชายหนุ่มถลามาชิดกับริมหน้าต่างด้วยความตกใจ

“ไม่ได้ค่ะ ฉันคือคนที่เลือกเมนูให้กับคุณ”ดวงหน้าสวยพิศทำให้เขาไม่อาจจะละสายตาได้ กลิ่นดอกไม้บนเรือนร่างของเธอทำให้หัวใจของเขาเต้นเร็วอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เธอเป็นผู้หญิงประหลาดที่สวยสง่าแต่ทำตัวแปลกๆ เธอเสิร์ฟชาดอกไวโอล่าให้กับเขาพร้อมกับวิธีการทาน 4 ขั้นตอน หลังจากเขาได้ทานก็พบว่าร่างกายของเขากระปรี่กระเปร่าขึ้นอย่างน่าแปลก

หลังจากเขาได้ออกจากร้านคาเฟ่ของยายแม่มด ผู้หญิงที่เขาตั้งฉายานามให้ และจู่ๆเขาก็สามารถกลับมาทำอาหารได้อีกครั้งถึงแม้จะกลับมาเป็นปกติได้เพียง 12 ชั่วโมงเท่านั้น ซึ่งทำให้เขาได้รู้ว่าเพราะยายแม่มดที่ทำให้เขากลับมาใช้ชีวิตได้ปกติอีกครั้งได้ถึงแต่มีเวลาแค่ 12 ชั่วโมงเขาก็ยอมที่จะได้ชีวิตนั้นกลับมา

เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาได้เข้ามาทำสัญญาพิเศษกับเธอเพื่อที่เขาจะได้กลับมาทวงบัลลังของเขาคืนมาอีกครั้ง

“คุณแค่ต้องเข้ามาช่วยงานในสวนของฉัน และมาร่วมทำโปรเจคใหญ่ในปีนี้ค่ะ”หญิงสาวในชุดเดรสลายดอกไม้ มวยผมด้วยการถักเปียหลวมๆหันกลับมายิ้มเย็นๆอย่างร้ายกาจ

“ผมทำสวนไม่เป็น มือผมร้อน”เขาบอกปัดและทำหน้าซังกะตาย หล่อนถลาเข้ามาแล้วคว้ามือของเขาหมับจนอีกฝ่ายทำตัวไม่ถูก

“ไม่เห็นร้อนนี่คะ คุณทำได้ค่ะ”หล่อนกล่าวแล้วจับมือของชายหนุ่มไว้แน่น วินปล่อยมือของเธอลงแล้วเบี่ยงหน้าออกไปทางอื่นด้วยความประหม่า

“แล้วสิ้นปีฉันจะจัดงานอีเว้นท์เปิดกรุวัตถุดิบของฉัน คุณจะต้องเป็นคนทำอาหารกับวัตถุดิบของฉันค่ะ”หล่อนบอกแล้วเปิดม่านออก พบกับวัตถุดิบดอกไม้แปรรูปที่วางเรียงรายเต็มผนังห้อง สร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับเขาไม่น้อยเมื่อพบกับของสะสมของเธอที่ไม่เคยพบเห็นที่ไหนมาก่อน ไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ดองที่เรียงทุกสีในขวดโหลบนผนัง หรือจะเป็นไซรัปดอกไม้ รวมทั้งการเลี้ยงยีสต์จากดอกไม้ต่างๆเต็มชั้นวาง 

“ไร้สาระ”เขาบอกปัดเพราะไม่ใช่เรื่องที่จะเสียเวลาให้กับเธอ หญิงสาวกระตุกมุมปากหรี่ตาลงเล็กน้อย

“ไม่ทำก็ได้นะคะ ฉันก็จะแค่ไม่ช่วยคุณก็แค่นั้น”ว่าแล้วก็หันหลังเดินกุกกักออกไป วินหายใจเข้าออกอย่างสุดทนแล้ว ร้องปรามขึ้นเสียก่อน

“นี่! ช่วยไม่ได้นี่นะ”เขาว่า หญิงสาวยิ้มมุมปาก แล้วเดินต่อไปโดยไม่หันกลับมาอีก

และเหตุนี้ที่ทำให้เขากับเธอต้องมาเจอหน้ากันทุกวัน จนต้องเข้ามาพัวพันกับเรื่องลึกลับของยายแม่มด เมื่อมีใครคนหนึ่งกำลังจ้องกำจัดผู้หญิงตัวคนเดียวที่ไม่มีใครมาตั้งแต่เด็กเช่นเธอ ทำให้เขาได้เข้ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเธอ จนเกิดเป็นความรักที่แสนยุกยิกหัวใจระหว่างชายหนุ่มผู้แสนเย่อหยิ่งกับหญิงสาวสวยที่เต็มไปด้วยปริศนา

อิมเมจตัวละคร

วิน เชฟหนุ่มผู้มีชื่อเสียงระดับโลก มีนิสัยชอบเอาชนะ และชอบการแข่งขัน จอมวางแผนร้ายและสร้างความปั่นป่วนให้กับผู้คน แต่วันหนึ่งที่เขาได้รับการลงโทษจากโชคชะตาให้สูญเสียการรับรสและทำให้เขาต้องวางมือจากวงการอาหาร จนวันหนึ่งที่เขาได้พบกับหญิงสาวสวยเจ้าของคาเฟ่ดอกไม้ที่ทำให้เขากลับมารับรสได้ 12 ชั่วโมง

โรนี่ สาวสวยสะกดราวกับนางฟ้าเจ้าของร้านคาเฟ่ดอกไม้ลึกลับ ที่ถูกวินตั้งฉายาว่ายายแม่มด เธอเป็นผู้หญิงมั่นใจในตนเอง และมีพรสวรรค์ในด้านการออกแบบอาหารและเครื่องดื่มที่ทำจากดอกไม้ เธอมีกลิ่นหอมราวกับสวนดอกไม้ ถึงภายนอกจะดูสดใส แต่ทว่าภูมิหลังในอดีตของเธอช่างแสนเจ็บปวดจนทำให้เธอต้องทุกข์ทรมานจนถึงปัจจุบัน