เจ้าแต้มจอมดื้อ(จบในเรื่อง,จบแล้วครับ)

สวัสดี ฉันชื่อแต้ม ทำไมถึงได้ชื่อแต้มนะเหรอ ไม่รู้สิ เป็นชื่อที่ทาสของฉันตั้งให้ ใช่แล้ว ฟังไม่ผิดหรอกฉันนะมีทาสคอยรับใช้ คอยหาข้าวหาปลามาให้ เวลาฉัน อึ หรือเยี่ยว ไม่เป็นที่เป็นทาง ทาสก็จะมาตามเก็บตามเช็ด จะมีแถมหน่อยก็ตรงที่โดนบ่นนี้แหละ ว่าอึไม่เป็นที่เป็นทาง แต่ก็พอรับได้

ฉันอาศัยอยู่บ้านปูนหลังไม่ใหญ่มาก มีสองชั้น และมีหลายห้อง ฉันมีพี่น้อง สามตัว ชื่อ ส้ม,ขาวและมอม ส่วนฉันเป็นน้องนุชออกตัวสุดท้าย พวกเรามีแต่แม่ ไม่มีพ่อ ฉันกับพี่ๆเคยถามถึงพ่อว่าเป็นตัวไหน เพราะหมู่นี้ตั้งแต่พวกเราเริ่มโตมาหน่อย ก็มักจะมีหนุ่มๆมาหาแม่บ่อยๆบางวันมาปะทะกันสามสี่ตัวก็หวิดจะวางมวย ดีแต่ทาสคอยเป็นกรรมการห้ามมวย ส่วนคำตอบที่ได้จากแม่เรื่องพ่อนะเหรอ ทำเอาฉันต้องเหลือกตามองบน

“ ไม่รู้สิ ว่าพ่อพวกแกตัวไหน แม่ได้หลายตัวนะ “

ส่วนทาสของฉัน ก็มีอยู่สามคน คนที่1คือ ปราโมทย์ เป็นชายวัยกลางคน แต่ถึงหน้าตาเขาจะดูน่ากลัวไปหน่อย แต่ความจริงเขาใจดีนะ เวลาเขากลับจากไปทำงานมักจะมีขนมมาฝากพวกเราเสมอ

ส่วนคนที่2เป็นหญิง วัยกลางคนเหมือนกัน มีรูปร่างท้วมๆหน่อย คนนี้จะอยู่บ้านกับเราทั้งวัน แต่ไม่ค่อยมีเวลามาเล่นกับพวกเราหรอก เพราะเท่าที่เห็นเดินทำนั้นทำนี้ ไม่เคยหยุดพักเลย เป็นคนที่คอยให้ข้าวให้น้ำ ทั้งเช้าเย็นและคนนี้ละที่ชอบบ่นเวลาพวกเราอึไม่เป็นที่เป็นทาง ก็แหมบางทีมันก็ไปไม่ทันกระบะที่ใส่ทรายนี้ ว่ากันไม่ได้นา

ส่วนทาสคนสุดท้าย ฉันชอบมากที่สุด คือเด็กหญิงสมหวังฮ่าๆๆชื่ออาจจะเชยไปหน่อย แต่ทาสคนนี้จะคอยมาวิ่งเล่นกับพวกเรา มากอดมาหอม แต่ทาสคนนี้ไม่ค่อยอยู่บ้านเหมือนทาสผู้ชายจะอยู่เฉพาะช่วงเย็นกับเสาร์อาทิตย์ ที่ถูกใจฉันที่สุดคือเกาที่ท้อง และจับไข่ลอนฉัน อ้าว ฉันลืมบอกว่าฉันเป็นตัวผู้

สมาชิกอีกตัวหนึ่งของบ้านมี4ขาเหมือนฉัน แต่ตัวใหญ่กว่าฉันมาก มีชื่อว่า ละมุด นี้ก็เป็นเพื่อนที่ฉันชอบวิ่งเล่นด้วย ถึงแม้บางทีปากใหญ่ๆเขี้ยวคมๆจะงับแรงหน่อย แต่ถ้าฉันร้อง ละมุดจะรีบปล่อยและเอาลิ้นที่ยาวน้ำลายเยิ้มมาเลียให้ พวกเราจะวิ่งเข้าออกห้องนั้นห้องนี้อย่างสนุกสนาน บางทีเล่นกันมันส์ไปหน่อยก็ชนสิ่งของหล่น ถ้าเห็นทาสวัยกลางคนถือไม้เรียวมา พี่ของฉันจะพากันวิ่งไปหาที่หลบภัย แต่ฉันไม่กลัวหรอกเพราะทาสไม่เคยจะตีพวกเราจริงๆดีแต่ขู่แค่นั้นละ แต่เพื่อความชัวร์ ฉันจะเข้าไปเกาะแข็งเกาะขาออดอ้อนกันไว้ก่อนเดียวจะโดนตีจริงขึ้นมา คงจะเจ็บแย่

“ ไม่ต้องมาอ้อนเลยเจ้าแต้ม เจ้านั่นแหละตัวดี ”

“ เหมียว(ไม่จริงสักหน่อย พี่ขาวพี่ส้มพี่มอมวิ่งไล่แต้มก่อน)” ฉันเถียงพร้อมกับเอาหน้าถูไปที่เท้าของทาส เท่านี้ทาสก็ยอมสยบทุกราย

แต่ฉันก็มีสิ่งที่ไม่ชอบอยู่นะนั้นก็คือ การที่ทาสจับฉันไปอาบน้ำแร่แช่น้ำนม บ้างละ พาไปตัดขนตัดเล็บบ้างละ เพราะอะไรนะเหรอ จะบอกความลับให้นะ ก็คนที่ทำให้นะเป็น ผู้ชายน่าตาน่ากลัวแถมขนที่อยู่บนหน้าตัวเองไม่ยักกะตัด อยากมาตัดขนของคนอื่น บรรดาพี่ๆฉันกลัวจนยืนนิ่งๆ แต่ฉันนะเหรอนิ่งให้โง่นะสิ ยกกรรไกรเมื่อไรฉันก็แยกเขี้ยวส่งเสียงขู่ฟ่อๆแถมกางเล็บเตรียมสักยันต์ห้าแถวให้ แต่ไม่ยักได้ผลสุดท้ายก็โดนจับอาบน้ำตัดขนอยู่ดี ฉันก็ทำได้แค่งอนทาสไม่ยอมเข้าใกล้ไม่ยอมเล่นด้วยไปหลายวันเลยละ

ฉันมีความฝันอยู่อย่างหนึ่ง คืออยากออกไปเที่ยวนอกบ้าน เหมือนกับ เจ้าอ้วน ที่อยู่บ้านติดกัน หมอนั้นอยากเดินไปเที่ยวไหนก็ได้ไป บางทีก็หายไปทีละหลายวัน แล้วก็จะข้ามรั้วมาเล่าให้ฉันฟัง ฉันฟังแล้วก็ได้แต่อิจฉา ทาสกับแม่ ไม่ยอมให้ฉันได้ออกไปพ้นรั้วบ้านเลย แม่ให้เหตุผลว่า ฉันยังไม่โตเต็มที่เท่าไร ข้างนอกนั้นมีแต่อันตราย ฉันก็พินิจพิศดูแล้วก็ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวเสียหน่อย ฉันเคยแอบปรึกษาพวกพี่ๆแต่ไม่มีตัวไหนสนใจ ฉันก็เลยได้แต่นั่งฝันต่อไป

และแล้ววันที่ความฝันของฉันก็มาถึง สงสัยทาสจะลืมปิดประตูหลัง แม่และพี่ๆรวมถึงทาสก็พากันนหลับปุ่ย สี่เท้าของฉันค่อยๆๆย่องๆออกประตูไป มองซ้ายมองขวาไม่เห็นเจ้าละมุด สงสัย จะอยู่ทางอื่น ฉันรีบวิ่งไปที่รั้วกั้นระหว่างบ้านฉันกับเจ้าอ้วน ฉันไม่เคยปีนรั้วบ้านมาก่อน กระโดดรอบแรกไม่ถึง ตกมากระแทกพื้นเสียงดังแอ็ก โอ้ย เจ็บชิบหาย เอาใหม่ รอบนี้ได้ผล อืย สูงเหมือนกันแหะ ฉันทำใจก่อนที่จะโดดลงไปยังบ้านของเจ้าอ้วน

เจ้าอ้วนรอฉันอยู่แล้ว พลางบ่นให้ฉันหน่อยว่ามาช้า ก่อนที่จะพาฉันมุดรูเล็กๆออกไปสู่โลกภายนอก โอ้โห มันให้บรรยากาศต่างกับตอนที่ทาสพาออกมาเที่ยวเพราะทาสจะจับฉันใส่กระเป๋า ฉันรู้สึกอึดอัด แต่นี้ แบบนี้สิ อิสระของแท้

เจ้าอ้วนพาฉันเดินเที่ยวลัดเลาะไปตามถนนของหมู่บ้าน นานๆทีก็มีรถแล่นผ่านไปมา แสงไฟจากบ้านต่างๆยิ่งมองยิ่งเพลิน บางครั้งเจ้าอ้วนก็แวะคุยกับบรรดาเพื่อนๆๆของเขาที่ออกหากินตอนกลางคืน ฉันไม่รู้จักก็ได้แต่ยืนนิ่งเหนียมอายฟังเขาคุยเรื่องนั้นเรื่อวนี้ก่อนที่จะพากันเที่ยวต่อ เดินซอยนั้นผ่านตรอกนี้ ไม่รู้ว่าเราเดินกันมาไกลแค่ไหนแล้ว ฉันเริ่มเหนื่อยแล้วก็ง่วงนอน จึงชวนเจ้าอ้วนกลับบ้าน ขณะที่จะเลี้ยวกลับเราก็เผชิญหน้ากับ ไอ้ตัวที่เหมือนละมุดขนสีน้ำตาลหลังอานอีกตัวขนสีดำแต่ดูจากท่าทางที่แยกเขี้ยวยิงฟันใส่คงไม่ใจดีเหมือนละมุดแน่ ฉันเห็นเจ้าอ้วนขนตั้งชันส่งเสียงขู่ตอบ ฉันจึงเอามั้ง แต่พวกมันไม่เห็นกลัว เมื่อเห็นท่าไม่ดีเจ้าอ้วนบอกให้ฉันวิ่ง4×100ใส่เกียร์แมวเลย ก่อนที่จะวิ่งนำหน้าฉันไป อย่างรวดเร็ว สี่เท้าเล็กๆของฉันก็พยายามวิ่งตาม แต่ไม่ทัน ไม่รู้ว่าเจ้าอ้วนวิ่งหนีหายไปทางไหน เจ้าตูบสี่ขามีเท้าใหญ่กว่าก็วิ่งมาจะใกล้ฉัน แล้ว ฉันต้องทำอะไรสักอย่างหนึ่ง ใช่ฉันปีนป่ายได้นี้หน่า คิดได้ดังนั้น ฉันก็หนีขึ้นต้นไม้ที่อยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ไอ้ตัวที่วิ่งไล่ฉันมาส่งเสียงเห่า โฮ่งๆ ขาหน้าตะกุยตะกาย พยายามจะปีนตามฉันขึ้นมา เป็นห่วงเจ้าอ้วนก็เป็นห่วง แต่ทำไงได้ลำพังตัวฉันเองก็เอาตัวแทบไม่รอด ฉันนั่งรอให้พวกมันล่าถอยไปจนเผลอหลับ รู้สึกตัวอีกทีก็ถูกแสงพระอาทิตย์ส่องตา ฉันมองลงไปข้างล่างไม่เห็นพวกมันแล้วแต่ก็ยังกลัวที่จะลงไป ตอนนี้ท้องฉันร้อง จ๊อกๆฉันหิวข้าวหิวน้ำคิดถึงงแม่ คิดถึงบ้าน คิดถึงพี่ๆคิดถึงละมุดที่สำคัญ คิดถึงทาสทั้งสามคนด้วย ฉันยังโตไม่พอ ไม่น่าหนีออกมาเที่ยวเลย จะกลับบ้านก็จำทางไม่ได้ คงต้องกลายเป็นแมวเร่รอน อดมื้อกินมื้อ ส่วนคนที่ไม่รู้ว่าฉันคือตัวอะไร ฉันคือแมว แมวน้อยจอมดื้อ ดื้อจนโดนดี แงวๆๆๆฉันไม่รู้จะทำยังไงดี จึงนั่งร้องไห้อยู่บนต้นไม้ แต่จู่ๆหูของฉันก็ได้ยินเสียง เสียงที่แสนคุ้นเคย

“ แต้ม ๆๆๆอยู่ไหน เหมียวๆๆๆ”

ใจฉันชื้นมาเป็นกอง เสียง สมหวัง ทาสของฉันนั้นเอง ฉันรีบส่งเสียงร้องเท่าที่จะดังได้

“เหมียวๆๆๆ(ทาสฉันอยู่นี้ อยู่บนนี้”

ทาสทั้งสามวิ่งมาใต้ต้นไม้ที่ฉันอยู่ เด็กหญิง สมหวังอ้าแขนออกกว้าง ฉันไม่รอช้ารีบกระโดดลงสู่อ้อมอกของทาสอย่างแสนคิดถึง

“อย่าหนีออกมาอีกนะ รู้มั้ย ว่าเป็นห่วง”

“เหมียว”ฉันรับคำอย่างเต็มใจ

------,---------,---------,--------,-------

จบเท่านี้จ้า ติชมกันหน่อยนะจ้า