ปลาทองของอเดล

"ขอร้องละอย่าพูดถึงปลาทองให้กูได้ยิน"

ผมอเดลครับ นักศึกษาวิศวะ ปี2 ทุกคนจะรู้จักผมในนามเดือนคณะวิศวะ และ อเดลคนเกลียดปลาทอง....

"กูละสงสารปลาทองชิปหาย"

เพื่อนผมไอ้ฟิวเจอร์พูดก่อนจะทำหน้าเยาะเย้ยผม ก็แน่ละมันกวนตีนผมชิปหายมันรู้ว่าแมวลูกรักของผมตายเพราะปลาทองติดคอก็แซะใหญ่ ลูกผมไม่ผิด ปลาทองตังหากที่ผิด

"เอ่อ..ขอโทษนะครับตึกคณะแพทย์ไปทางไหนหรอครับ"

ระหว่างที่พวกผมนั่งคุยเล่นกันอยู่ที่ลานเกียร์ก็มีเด็กผู้ชายใส่ชุดมอปลายเดินเข้ามาถามทางไปตึกแพทย์...เด็กสมัยนี้ผิวขาวกันจังว่ะ...

"น้องจะไปหาใครหรอครับ"

เพื่อนหน้าหล่ออย่างไอ้ฮาตถามน้องทันทีที่น้องถามทาง

"ผมมาหาพี่น่ะครับแต่เดินหลง"

"แล้วน้องไม่เคยมาที่นี้หรอครับ"

ผมถามน้องด้วยความสงสัยมาหาพี่ก็ต้องเคยมาสิแล้วเดินหลงได้ไง อาจจะเป็นวิธีเข้าหาพวกผมก็ได้ เพราะพวกผมโคตรหล่อ.....

"เคยครับแต่ผมลืม...."

คนบ้าอะไรลืมตึกที่พี่ชายตัวเองเรีบน คงไม่ใช่วิธีเข้าหาใช่ป่ะว่ะ 

"น้องลืมจริงๆใช่ป่ะ ไม่ได้หาวิธีเข้าหาพวกพี่ใช่มั้ย"

ผมถามออกไปแบบไม่คิดเลย  คนคงคิดว่าผมมั่นหน้าเกินไปแล้วละ แต่ก็จริงนิน่าพวกผมมันหน้าตาพระเจ้าสร้าง

"เข้าหาอะไรกันละครับ...ผมแค่ถามทางเฉยๆพี่ไม่ได้มีอะไรน่าเข้าหาสักนิด ถ้าพี่ไม่บอกทางผมจะได้ถามคนอื่น..."

นี่หน้าผมแตกหรอไม่เคยมีใครเคยว่าผมแบบนี้สักคน แต่นะคนบ้าอะไรเหมือนสวนเขาแต่กุมมือตัวเองแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดขึ้นมา น่าเอ็นดูจริงๆ

"ใจเย็นๆน้อง เพื่อนพี่มันแซวเล่นเฉยๆ ตึกแพทย์น้องเดินตรงไปเลยนะแล้วมันจะมีป้ายตรงทางแยกน้องเดินตามไปได้เลย"

เพื่อนหน้าหล่อของผมตอบกลับน้องทันที่ ก่อนน้องจะพูดขอบคุณแล้วเดินไปตามทางที่เพื่อนผมบอกเป็นเด็กมอปลายแท้ๆขี้ลืมขนาดนี้เลยหรอสมองปลาทองแท้ๆ...

"มึงก็ไปมั่นหน้าใส่น้องเขาเนาะ สมน้ำหน้าไอ้ควาย"

"มึงเพื่อนกูจริงป่ะเนี่ยถึงไม่รู้ว่ากูแม่งหล่อสัสๆ"

ผมนั่งนึกถึงแต่น้องคนนั้น ทำไมหนะหรอก็ผมเอ็นดูยังไงละครับ เด็กสมองปลาทอง...

นามปากกา : Iceppzx