[ Fic Genshin Impact x OC ] Butterfly < Xiao x OC >

[ Fic Genshin Impact x OC ] Butterfly 

< Xiao x OC >

“ผีเสื้อเหนือธารา กับ มัจฉาในวารี – ช่างเป็นคำพูดที่แปลกจริง”

นามของเธอแท้จริงคือ ไป๋ซูลี่ 

 อักษร ไป๋ ที่มาจาก 白 อันหมายถึง ขาว บริสุทธิ์ กับอักษร ซูลี่ ที่มาจาก 淑力 อันหมายถึง พลังอำนาจอันงดงาม เมื่อผสมผสานกันเป็นคำว่า ไป๋ซูลี่ แล้วไซร้ก็จะได้ความหมายอันเรียบง่ายทว่าลึกซึ้งเหมาะสมกับตัวเธออยู่ไม่น้อยเลย

หากสงสัยว่าความหมายของมันคืออะไร ก็จะแถลงไขให้

ไป๋ซูลี่ มีความหมายโดยรวมว่า ‘สีขาวอันมีพลังอำนาจแสนงดงาม’  

ชื่อนี้ได้มาจากคุณปู่ของเธอตั้งให้เอง – ส่วนสาเหตุหรือเหตุผลที่ตั้งชื่อนี้ให้อย่าได้ถามเลย เพราะก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม คงอยากให้เป็นคนที่มีอำนาจในภายภาคหน้าละมั้ง 

สถานะ :: คุณหนูเล็กของบ้านสกุลไป๋ที่ทำงานด้านธุรกิจเหมืองแร่และเครื่องประดับ

ความสามารถ :: เฉลียวฉลาดมีหัวด้านการค้าและการบริหาร

“หนึ่งเดียวในคำปรารถนาคือการได้มีตัวตนในสายตาคนนั้น”

ไป๋ซูลี่ไม่ชอบครอบครัวของตัวเองที่ดำเนินไปด้วยกรอบของกฎเกณฑ์ที่มีมาแต่โบราณ เธอเกลียดที่ต้องทำตามคำสั่งของคนที่อยู่เหนือกว่า และเพื่อไขว่คว้าถึงอิสระที่แท้จริง เด็กสาวผู้เปรียบเสมือนบุปผางดงามที่รอวันถูกเด็ดชมก็ได้ละทิ้งซึ่งตัวตน หันหลังให้แก่กฎเกณฑ์ทั้งหมด

ดำเนินชีวิตใหม่ในนามของ ไอริช [ Iris ] 

ผีเสื้อสีม่วงแห่งกิลด์นักผจญภัยประจำเมืองหลวง

ด้วยรูปลักษณ์ภายนอกบวกกับบุคลิกนิสัยบางอย่างที่เคยชิน จึงไม่แปลกเลยที่เหล่าสมาชิกร่วมกิลด์จะพากันแอบกระซิบตั้งสมญานามใหม่ให้แก่เธอว่า ‘คุณหนูจื่อเซ่อ’ [ 紫色 = สีม่วง ] อีกทั้งปัญหาที่เกี่ยวกับข้องกับเงินตราหรือการค้าขาย ล้วนได้ไอริชคอยช่วยแบ่งเบาอยู่เบื้องหลัง 

ช่างสมกับตำแหน่ง คุณหนูจื่อเซ่อ จริง ๆ 

สถานะ :: ผู้ช่วย(ฉุกเฉิน)ประจำกิลด์นักผจญภัยเมือง Liyue 

คุณสมบัติ :: ไร้ซึ่งวิชั่นหรือพลังวิเศษใด ๆ 

อาวุธ(สำหรับป้องกันตัวในยามฉุกเฉิน) :: ดาบเล็ก

ความปราราถนา :: ได้มีตัวตนในสายตาของคนคนหนึ่ง

[ รักแรกพบเป็นเช่นไรนะ..? ]

“คุณปู่เจ้าคะ ตอนที่คุณปู่เจอคุณย่าครั้งแรกเป็นยังไงเหรอ?”

“ฮึฮึฮึ – หลานสงสัยรึ แม่ผีเสื้อตัวน้อยของปู่”

“อื้อ.. ก็พี่หนิงหลงเขาบอกว่าเจอรักแรกพบแล้ว แต่ซูซูไม่เข้าใจนะคะ – อะไรคือรักแรกพบเหรอคะ?”

“นั่นสินะ...”

[ มันใช่การที่หัวใจเต้นกระหน่ำอย่างรุนแรงหรือเปล่า ]

“...เป็นไรไหม”

“ม ไม่ค่ะ”

[ หรือจะเป็นอาการเขินอายจนรู้สึกรุ่มร้อนไปทั่วทั้งตัว ]

“อะ – ท่านเซียน.. ม ไม่คิดเลยค่ะว่าจะได้เจอท่านอีกครั้ง”

“....”

“ท่านเซียนจำฉันได้ไหมคะ ท่านเคยช่วยชีวิตฉันเอาไว้เมื่อหลายปีก่อน”

[ ไม่ว่าจะอาการเช่นไร ก็มักจะทำให้ความสุขุมของเธอมลายหายไปทุกที ]

“ท่านเซียน”

“....”

“ฉัน.. ชอบท่านค่ะ”

[ ถึงแม้ท้ายที่สุดจะพบกับความผิดหวังก็ตาม ]

“ขอโทษ”

“....ไม่เป็นไรค่ะ”

“อืม”

[ ผีเสื้อก็ยังคงเป็นผีเสื้อ ]

“วันนี้ฉันทำอาหารมาฝากท่านเซียนนะคะ โปรดช่วยรับมันไปได้ไหม”

“.....”

[ บินหยอกล้อกับสายลม ณ จุดเดิมอย่างไม่คิดหนี ]

[ จนเมื่อเรี่ยวแรงของผีเสื้อเริ่มเหือดแห้ง ]

[ หัวใจของสายลมกลับเริ่มสั่นครอน ]

[ ทว่า ]

“...นับจากวันนี้ ฉันจะไม่มารบกวนท่านเซียนอีกแล้วค่ะ”

“....”

“ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่ท่านเซียนเย็นชาใส่ หัวใจของฉันก็เหมือนมีเข็มมาแทงมัน”

“....”

“--และท่านเซียนก็ดูเหมือนจะมีคนในใจแล้ว”

“....?”

[ ผีเสื้อนั้นกลับยอมแพ้และกำลังจะโบยบินจากไป ]

“ฉันจะ ‘ตัดใจ’ จากท่านเซียนแล้วค่ะ”

“...!!”

“ขอโทษนะคะสำหรับที่ผ่าน ๆ มา”

[ ต่อจากนี้จะไม่ใช่ผีเสื้อที่จะไล่ตามสายลมอีกแล้ว ]

“ข้าไม่อนุญาต”

“คะ...?”

[ หากแต่เป็นสายลมที่จะพัดขัดขวางไม่ให้ผีเสื้อบินหนี ]

“อย่าได้คิดหนี”

“แต่...”

“อย่าให้ข้าต้องมีโทสะ ไป๋ซูลี่”

“!!!” 

“ในเมื่อเจ้าลั่นวาจาจะอยู่เคียงข้างข้า ก็จงอย่าคิดหนีในยามที่ข้าต้องการ”

“อ เอ๋!?”

ไป๋ซูลี่ คือชื่อของเด็กสาวผู้ยึดมั่นในรักแรก

เซียนยักษา คือนามของเซียนผู้หนึ่งที่ยึดมั่นในหน้าที่

และ ไอริช คือชื่อของคนที่วิ่งเข้าไปสั่นครอนหินผาของสายลม

หากแต่นามทั้งสองนั้นกลับเป็นของคนคนเดียว

“ท่านเซียน.. ชอบฉันแล้วใช่ไหมคะ”

“ไม่”

“(-^-) โกหก”

#เซียนยักษากับเด็กน้อย

#สายลมกับผีเสื้อ

ปล. + ประกาศ 

ฟิคเรื่องนี้เป็นการแต่งเพื่อแก้บนกาชานะคะ พอดีไปบนเอาไว้ตอนตู้เชียวมา ถ้าเซียวออกจะแต่งนิยายให้ทันทีแต่ดันไม่ว่าง เลยได้แค่ตัวเซียวไม่ได้อาวุธประจำตัวของเขามาด้วย – หลุดอาวุธปู่จงมาได้ยังไงไม่รู้ แง!!