เทพซงอวี้ สามกายหยาบ หนึ่งมนุษย์

นางไปแล้ว 

ที่ใด

หารู้ได้ เพียงแต่ เดินออกไปทางนั้น 

(มองตามไปทางที่ชี้) ป่าสรรพสิ่ง?

(เค่นเสียงหนักปนโกรธ) ข้าขอบอกท่าน เลิกรั้งนางแล้วกลับไปตามทางของท่านได้แล้ว ตอนนี้ทางเดียวที่ท่านจะทำให้ดีที่สุด คือกลับบ้าน 

(สิ้นน้ำเสียงสุดท้าย ผู้ที่ข้าคาดการณ์เอาไว้ว่ากำลังจะถกเถียงกันนั้น เป็นบุรุษกับสตรี ที่ฝ่ายหญิงมีความโกรธเคืองมากกว่าฝ่ายชายที่มีความโศกเศร้าในใจ เขาได้ถูกส่งกลับบ้านโดยพลังเวทย์ของฝ่ายหญิงนางนั้น แน่หล่ะ! ถึงข้าจะเดินห่างมาได้ไกลแล้ว ทว่าถ้อยทีอาศัยที่บ้านพักนางนั้นกลับส่งจิตถึงข้า แต่จะว่าไปแล้ว มีใครจะเข้าป่าสรรพสิ่งได้อีกนอกจากข้า ถามหาไปใย)