เธอเชื่อเรื่องพรหมลิขิตไหม

ย้อนกลับไปใน พ.ศ.1893 ซึ่งอยู่ในสมัยอยุธยาตอนต้น ซึ่งตอนนั้นความสัมพันธ์กับต่างชาติค่อนข้างดีมากโดยเฉพาะประเทศจีน เพราะฉะนั้นคนจีนในกรุงศรีอยุธยาในช่วงนั้นเยอะมาก จีนเลยส่งคณะทูตมาประจำอยู่ที่กรุงศรีอยุธยาเป็นช่วงๆแต่ก็จะมีหัวหน้าคณะทูตที่ประจำการอยู่ที่กรุงศรีอยุธยาตลอดจนกว่าทางรัฐบาลจีนจะปลดประจำการหัวหน้าคณะทูตท่านนั้น

                                             “เอ๋ ว่าแต่หัวหน้าคณะทูตท่านนั้นมีนามว่าอย่างไรเหรอ”

                                                                  ท่านมีนามไทยว่า  “ มะลิ “

หลังจากที่ท่านอยู่ที่กรุงศรีอยุธยาเป็นระยะเวลานานจึงทำให้ท่านสามารถเริ่มสื่อสารกับคนไทยได้พอรู้เรื่อง ท่านมะลิเลยเริ่มทีออกสังคมบ่อยมากขึ้น และเมื่อไหร่ที่ท่านออกไปไหนก็จะมีลูกสมุนของท่านตามออกไปด้วย ลูกสมุนของท่านมีนามว่า “เขียด”

                     เขียด : วันนี้นายท่านจะออกไปไหนหรือขอรับ

                     ท่านมะลิ : วันนี้ข้ากะจะเข้าไปในตลาดใหญ่ท้ายพระนครสักหน่อย 

                     เขียด : ได้เลยขอรับ 

เมื่อเดินทางถึงตลาดใหญ่ท้ายพระนครก็มีเสียงพ่อค้าแม่ค้าโหวกเหวกโวยวาย

                   พ่อค้า : อาตี๋เอ้ยย!!! วันนี้มีถ้วยโถโอชามพึ่งส่งตรงมาจากเมืองจีน ราคาถูกๆๆๆ

แต่ท่านมะลิไม่ได้ต้องการซื้อของแต่ต้องการมาดูประชาชนของประเทศจีนว่าอยู่ดี กินดี หรือไม่ เพราะตลาดใหญ่ท้ายพระนครส่วนใหญ่ล้วนเป็นคนจีน หลังจากที่ท่านเดินดูไปเรื่อยๆ จนเดินเกือบถึงท้ายตลาด อยู่ดีๆสายตาของท่านก็ได้หันไปมองสตรีท่านนึงซึ่งกำลังเลือกซื้อไหมอยู่ ซึ่งสตรีท่านนั้นมีผิวพรรณที่งามเหมือนสีกลีบดอกบัว และมีรูปร่างที่สง่างามมาก ท่านเลยอดใจไม่ไหวเลยให้ไอเขียด เข้าไปถามนามของสตรีผู้นั้น

                     ท่านมะลิ: ไอเขียด! ข้ามีอะไรให้เองช่วยหน่อย.

                     เขียด : มีกะไรหรือขอรับท่านมะลิ ?

                    ท่านมะลิ : เอง ช่วยเข้าไปถามนามของสตรีผู้นั้นให้ข้าหน่อย

      เขียด : จะดีหรอขอรับท่าน สตรีผู้นั้นดูท่าทางแล้วน่าจะเป็นธิดาของขุนนางชั้นสูงเลยนะขอรับ

ท่านมะลิเลยตัดสินใจว่า

                    ท่านมะลิ : ข้าจะเข้าไปหานางเอง!!!!!                                                    

โปรดรอตอนที่ 1 กันเลยนะคับบบ