แค้นรัก เศษใจ

       กนกภัทร หรือแพรไหม สาวออฟฟิตสุดเชย เดินโซ่ซัดโซ่เซ่ ร้องไห้ไปด้วยโดยไม่สนใจคนรอบข้างที่มองเธอในแม่งมุมต่างๆๆโดยไม่มีใครรู้ว่าสาวเจ้าไปเจออะไรมา

   "ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้  ฉันไม่ดีตรงไหน"

"ฉันเข้าวัดทำบุญเป็นประจำ  ฉันเข้ากับทุกคนที่ทำงานได้ดี ฉันช่วยเหลือทุกคนเท่าที่ฉันสามารถทำได้  ฉันไม่เคยผิดศีล5  ฉันเป็นแฟนที่ดี  ฉันพยามยามปรับตัวเข้ากับเข้าทุกอย่างแล้วทำไม สิ่งที่ฉันได้รับถึงเป็นแบบนี้"

"ฮือๆๆๆๆๆๆ"

หญิงสาวนั่งร้องไห้ฟูมฟาย พึมพัมต่างๆๆนาๆๆโดยไม่สนใจคนรอบข้างเช่นเดิม

"บางครั้งสิ่งที่เราทำ เราคิดว่าดี แต่คนอื่นอาจไม่ต้องการก็ได้   และที่สำคัญคุณควรรักตัวเองมากกว่ารักคนอื่นนะ"

เสียงชายแปลกหน้าที่นั่งข้างๆๆแพรไหมก็พูดขึ้นโดยไม่มองหน้าหญิงสาว พอพูดเสร็จเขาก็เดินจากไป

ทิ้งแพรไหมมองตามทำตาปิปๆๆ และมีสติขึ้นมาทันที

เธอได้มองรอบๆๆข้าง  ทุกคนกำลังมองมาที่เธอสายตาเดียวกัน  แพรไหมรู้สึกอายขึ้นมาทันที  จากที่จะรอรถเมล์ เธอก็รีบเดินมาเรียกแท็คซี่แทน

   แพรไหมพอมาถึงบ้านที่ก็รีบเรื่องห้องทันทีเพราะไม่อยากให้พ่อกับแม่เห็นตาที่บวมช้ำของเธอ

แพรไหมคิดทบทวนเรื่องต่างที่เรื่องขึ้นกับเธอวันนี้

เธอเป็นแค่พนักงานออฟฟิตธรรมดาแต่งตัวก็ไม่เป็นจะไม่สู้ลูกสาวเจ้าของบริษัทได้อย่างไร  ไม่แปลกที่กิตติจะทิ้งเธอไปหาลูกเจ้านาย  ถึงแม้เธอกับกิตติจะคบกันได้2ปีแล้วก็ตาม  กิตติเป็นหัวหน้างานส่วนเธอเป็นลูกน้อง เพื่อหน้าที่การงานเขา เธอยอมอดทนคบกันแบบลับๆๆหลบๆๆซ่อนๆๆไม่มีใครในบริษัทรู้ถึงความสัมพันธ์นี้ แต่ก็นะเธอคนนะซื่อเกินไปเขาพูดโกหกอะไรก็เชื่อไปหมด  ถ้าวันนี้พวกเขาไม่มาเปิดตัวกับคนในบริษัทเธอคงยังโง่ต่อไปสมแล้ว   แพรไหม คิดสมเพศตัวเอง คิดไปก็ร้องไห้ไป