frist love

First love

1

ลมหนาวในเดือนพฤศจิกายนพัดผ่านกายมา ที่หญิงสาวผมยาว ถักเปียสองข้าง นั่งอยู่ที่เก้าอี้ในสวนสาธารณะอย่างแผ่วเบา   มิกะ   ทาคาชิมา  กำลังนึกถึงภาพความทรงจำที่ผ่านมา ซึ่งมันเกิดขึ้นมานาน 3 ปีแล้ว  เธอไม่อยากจะนึกถึงมันเลยแต่ก็อดนึกไม่ได้เพราะมันอยากที่จะลืมเลือน  เธออายุ 18 ปีเรียนอยู่มัธยมปลาย   กำลังจะเอ็นทรานซ์ เข้ามหาลัย 

 มิกะ  นั่งอยู่คนเดียว ที่คอของเธอมีสร้อยเส้นหนึ่ง เป็นจี้รูปหัวใจครึ่งซีก อีกซีกหนึ่งเธอกำลังตามหา และไม่รู้ว่าเมื่อไรเธอจะเจอหัวใจอีกซีกเพื่อมาเติมเต็มหัวใจของเค้าให้เต็ม  (ซักที)

                ว้า....จะค่ำแล้วหรอเนี้ยะกลับบ้านดีกว่าวันนี้อากาศหนาวจริง ๆ เลยอ่ะ

มิกะมาถึงบ้าน กำลังจะขึ้นไปบนห้อง  แต่ก่อนที่มิกะจะขึ้นไป ...ได้ยินเสียงใครคนหนึ่งเรียกเธอ

อายูมิ  โรคัยสึ   เพื่อนซี้คู่แซบของมิกะเรียนอยู่ห้องเดียวกัน  สองคนนี้มักจะทำอะไรที่เปิ่น ๆ อยู่ตลอดเวลา

มิกะหายไปไหนมาย่ะ รู้ไหมว่าชั้นรอกินข้าวอยู่!  ไม่มาซักทีไปไหนก็ไม่เคยบอก          (โมโหหิว)

เออ...! ชั้นออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะมาน่ะ ลืมชวนไปเดินเล่นด้วยกัน.. .        (พูดสียงยาน..)

โกรธเหรอ... ขอโทษนะที่ไม่ได้ชวนเธอไปด้วยนะ แฮะ ๆ...!                       (ยิ้มแบบแห้ง ๆ )

ชั้นขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะแป๊ป.....เดียว

แป็ปเดียวหรือแป๊ปนานย่ะ รีบไปเลยป๊ะ!!!

                กริ้ง กริ้ง........!!!!!!!     เสียงนาฬิกาปลุกในยามเช้า ซึ่งเป็นเวลาที่เธอทั้งสองคนต้องไปโรงเรียน

กริ้ง.......ปลุกครั้งแรกอยูมิลุกขึ้นไปปิดเสียงนาฬิกาและนอนต่อ   

กริ้ง.งง.. โอ๊ยหนวกหู.....จริง ๆ   (มิกะคำรามและตื่นขึ้นมาเพื่อที่จะมาปิดนาฬิกาแต่แล้วมิกะต้องร้องออกมา)

ตายแล้ว!!!  จะ 8 โมงแล้วตายแน่จะทันไปโรงเรียนไหมเนี้ยะ 

อายูมิ!!!...ตื่นเร็วสายแล้วเดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทัน ตะโกนเรียกเพื่อนสาวอย่างรีบเร่งแต่แล้วเพื่อนสาวกลับนอนหลับนิ่ง 

 ตามใจเธอก็แล้วกันชั้นจะไปอาบน้ำก่อน มิกะกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำยัยนี่ก็ลุกขึ้นมาดึงแขนซะงั้น

นี่ถ้าเธอคิดจะอาบน่ะ stop now เลย ยังไงก็ไม่ทันอยู่แล้วแปรงฟันอย่างเดียวก็พอไม่ใครรู้หรอกว่าเราไม่ได้อาบน้ำวันเดียวเอง  (เกือบทุกวัน)

 จะดีเหรอ...อายูมิ  มิกะลังเล

หรือเธอจะอาบก็ได้นะถ้าคิดว่าไป ร.ร.ทัน ขี้เกียจพูดกับเธอละแปรงฟันดีกว่า อายูมิพูดและเดินตรงไปที่ห้องน้ำปล่อยให้มิกะยืนคิดอยู่อย่างลังเล

ไม่อาบก็ไม่ก็อาบว่ะ แค่วันเดียวจะเป็นไรไป        ในที่สุดก็ตัดสินใจได้ มิกะก็ตรงไปที่ห้องน้ำแปรงฟันล้างหน้า แต่งตัว โดยที่เธอทั้งสองคน ไม่ได้อาบน้ำ

ที่โรงเรียน โยโกมาชิ 

สายแน่เลย ในที่สุดก็มาถึงโรงเรียนซักทีวันนี้ยิ่งมีวิชาอังกฤษด้วยโดนทำโทษแน่เราคราวนี้ มิกะบ่น

อย่ามัวแต่บ่นอยู่เลยรีบวิ่งเร็วใกล้ถึงเวลาเรียนแล้วแฮ่ก...!  ทั้ง 2 วิ่งด้วยความเหนื่อยหอบ   

ที่ห้อง A/1 8 อ็้ดร่า อาจารย์ ทาคูมิ กำลัง Cheek ชื่อและใกล้ถึงชื่อของมิกะ และอายูมิ แต่แล้วเธอทั้ง 2 ก็ยังไม่มา จนเวลาผ่านไป 2 นาที มิกะและอายูมิก็วิ่งจ้ำอ้าวมาถึงห้องเรียนด้วยความเหนื่อยหอบ

ขออนุญาตค่ะแฮ่ก...!        มิกะและอายูมิพูดด้วยความเหนื่อยแทบจะเป็นลมเอาให้ได้   

พวกเธอเข้าโรงเรียนสายอีกแล้วนะ ตื่นสายอีกแล้วละซิ ประจำเลยนะพวกเธอ ส่งสายตาพิฆาตขยับแว่นเล็กน้อย วันนี้พวกเธอจะทำอะไรดีห๊า! วันนี้หลังเลิกเรียนพวกเธอไปพบครูที่ห้องพักครูจะให้พวกเธอทำงานพิเศษไป !!...ไปนั่งที่ได้แล้ว  มิกะและอายูมิพูดอะไรไม่ได้เลยนอกจากฟังเสียงสิงโตวัยทองคำรามยาวเป็นถนน     มิกะและอายูมิก็ไปนั่งที่โต๊ะทำหน้าจ่อยทั้งคู่  แต่มันก็ไม่แปลกที่ทั้งสองโดนทำโทษ เพราะเป็นแบบนี้ประจำ

ว่างัยล่ะมิกะ!  อายูมิ~!  ตื่นสายอีกแล้วละซิอยากรู้จังว่าวันนี้เธอ 2 คนจะโดนทำโทษยังงัย ล้างห้องน้ำหรือไม่ก็ทำความสะอาดห้องปฏิบัติการ  ฮิฮฮฮ.......  อาราชิสมาชิกในกลุ่มของมิกะ   นิสัยของอาราชิก็ตื่นสายพอ ๆ กับชั้นนี่แหละแต่วันนี้ทำไมถึงมาก่อนก็ไม่รู้  อาจจะกลัวถูกทำโทษเหมือนชั้นก็ได้    ชั้นคิดในใจ

อ้าว!  หยุดคุยกันได้แล้ว  เปิดหนังสือไปหน้าที่ 30  วันนี้เราจะเรียนเรื่องบทสนทนา และการสอนของวิชาอังกฤษก็ดำเนินไปเรื่อย ๆ

เสียงกริ่งดังขึ้น

เฮ้อหมดชั่วโมง เรียนซักที ชั้นถอนหายใจอย่างโล่งอก

และแล้วการเรียนของเช้าวันนี้ก็เป็นไปอย่างราบรื่นไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ได้เวลากินข้าวแล้วอายูมิไปกินข้าวกันเถอะ...หิวข้าวมากเลย...ตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้อง มิกะชวนเพื่อนสาวและอาราชิคุง

เธอน่ะลดอาหารบ้างก็ดีน่ะดูซิกินจนหน้าจะเป็นซาลาเปาอยู่แล้วเดี๋ยวก็ไม่มีหนุ่มที่ไหนมาชอบหรอก อายุ 18 แล้วยังไม่มีเลย ฮิ.....             อายูมิเยาะเย้ยเพื่อนสาว 

นี่เธอนะอย่าว่าแต่ชั้นเลยเธอเองก็ยังไม่มีแฟนเลย อายุตั้ง 18 ปี แล้ว ระวังขึ้นคานนะจะบอกให้ฮิ..มิกะเยาะเย้ยบ้าง

นี่เธอแช่งชั้นเหรออายูมิร้องขึ้นมา

เปล่าก็แล้วมันจริงไหมล่ะชั้นไม่เคยเห็นเธอชอบใครซักที มิกะพูดเชิงยอกย้อ

ชั้นยังไม่อยากคิดเรื่องนี้น่ะ...ช่างมันเถอะไปหาอะไรกินดีกว่า    

ที่โรงอาหาร..............................

มิกะ  อายูมิ  และอาราชิกำลังเข้าซื้ออาหารที่เต็มไปด้วยนักเรียนกำลังวุ่นวายต่อแถวซื้ออาหาร

เออ...อายูมิกินข้าวเสร็จไปเล่นที่ห้องคอมฯ กันดีไหมช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปเลย ไหนตอนเที่ยงนี้ก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว ชวนเพื่อนสาวไปด้วยกัน

เออ...วันนี้เธอไปคนเดียวละกัน วันนี้ขี้เกียจไปชวนอาราชิไปก็ได้

เฮ้ยได้งัยอายูมิ วันนี้เธอเป็นอะไรของเธอ   ถ้าไม่ไปชั้นไปกับอาราชิก็ได้   ว่างัยอาราชิวันนี้เธอไปห้องคอมฯกับฉันไหม มิกะหันไปพูดกับอาราชิ อย่างไม่ค่อยพอใจ

วันนี้ฉันเองก็ขี้เกียจไปเหมือนกัน ฉันจะไปซ้อมบอลกับเพื่อนของฉันที่สนาม เธอไปคนเดียวเหอะนะ

ตกลงพวกเธอจะไม่ไปกับชั้นซักคนเลยใช่ไหมเนี้ยะก็ได้ถ้าไม่มีใครไปกับชั้น ชั้นไปคนเดียวก็ได้     สังคมรังเกียจไม่ใครอยากคบด้วย

อิ่มจังไปห้องคอมฯดีกว่า เออ..อายูมิ แล้วเธอไม่ไปกับชั้นจริงเหรอ... ชวนเพื่อนอีกครั้ง

เธอนี่ยังงัยนะ ก็บอกว่าไม่ไป ไม่ไปยังจะชวนอยู่ได้

เออ...ไม่ไปก็ไม่ไปชั้นไปคนเดียวก็ได้ พูดอย่างน้อยใจ

มิกะก็เดินไปห้องคอมฯ คนเดียว

ที่ห้องคอมฯ...............มิกะเดินเข้ามาในห้องคอมฯ  โดยที่ไม่มีอายูมิ

โห!!!......วันนี้คนเยอะจังแหะ เครื่องไหนดี เครื่องนี้ละกัน ชั้นนั่งเล่นคอมฯ แต่ในขณะนั้นเองชั้นก็ต้องเหลือบไปเห็นใครคนหนึ่งเข้า &nsp; ฮาโตริ ซึ่งอยู่ห้องเดียวกับมิกะ      คู่อริของชั้นเจอกันที่ไหนเกิดสงครามกัดกันเมื่อนั้น ไม่รู้ชาติที่แล้วไปทำกรรมอะไรไว้ชาตินี้ถึงต้องมาชดใช้กรรมทำสงครามกับอีตาบ้าฮาโตริ

ขณะนั้นนั้นฮาโตริก็หันมาเห็นมิกะกำลังเล่นคอมฯอยู่ข้าง ๆ

อ้าว!(ทำท่าตกใจ)  ลมอะไรหอบเธอมาถึงที่นี่ยัยมิกะ  เป็นไงเจ้าแม่ตื่นสายประจำห้อง  ตื่นสายอีกแล้วละซิ  ถามจริงที่บ้านมีนาฬิกาปลุกรึเปล่า  ถ้ายังไม่มีเดี๋ยวบริจาคให้เอาไหม

นาฬิกามี! แต่จะตื่นสายมีปัญหาเหรอ มันเป็นสิทธิส่วนบุคล เรื่องของชั้นไม่ใช่เรื่องของนาย อย่าว่าแต่ชั้นเลย นายเองก็ตื่นสายเป็นประจำไม่ใช่รึงัย   นี่ถ้านายอยากจะเถียงกับชั้นละก็ อย่าดีกว่าวันนี้ฉันไม่มีอารมณ์ที่จะเถียงกับนาย   ถ้านายว่างมากละก็เชิญนายไปกัดกับสุนัขข้างถนนนู่น...

ฮาโตริได้ยินที่มิกะพูดก็หมดอารมณ์ที่จะเล่นต่อ  ก็เลยลุกขึ้นจากที่จะลุกขึ้นและก่อนเดินออกไปจากห้องคอมฯ  เขาหันมาพูดกับมิกะ

ชั้นเองก็ชักจะรำคาญเธอขึ้นมาแล้วละซิ   ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับเธอเหมือนกัน ยัยปากจัด. มิกะยังไม่ทันพูดอะไรฮาโตริคุงก็เดินออกไปแล้ว มิกะได้แต่เก็บความรู้ไว้ข้างใน

ฝากไว้ก่อนเหอะ   แล้วชั้นจะมาเอาคืน คิดแล้วมันเจ็บใจนัก

กริ้ง............เสียงออดดังขึ้น     ที่ห้องคอมฯ

ว้า....!!!ถึงเวลาเรียนแล้วเหรอเนี๊ยะไปดีกว่าเดี๋ยวจะเข้าเรียนสาย   มิกะเดินออกจากห้องคอมฯไปยังห้องเรียนของตัวเอง      และเรียนตามปกติ

                                กริ้ง.................เสียงออดดังขึ้นอีกครั้ง  เป็นสัญญานบอกเวลาเลิกเรียนของวันนี้     แต่วันนี้ชั้น และอายูมิต้องอยู่ที่ ร.ร. ต่อ  เพราะได้นัดหมายไว้เมื่อเช้านี้กับครูทาคูมิ

ที่ห้องพักอาจารย์ทาคูมิ

พวกเรามาแล้วค่ะครู วันนี้อาจารย์จะให้พวกเราทำอะไร ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปชั้นก็เห็นอาจารย์นั่งหน้าเครียดอยู่เลยไม่กล้าสบตาเพราะรู้ว่ามรสุมกำลังเคลื่อนตัวมาแล้ว

พวกเธอนี่ช้าจริงๆเลย!    พวกเธอยังไม่ต้องกลับบ้าน ไปทำความสะอาดที่ห้องปฏิบัติการทางภาษา ทำให้สะอาดนะ อีก30 นาที ชั้นจะไปดูพวกเธอถ้าไม่สะอาดชั้นจะให้พวกเธอทำต่อจนกว่าจะสะอาดชอบมาสายดีนักต้องลงโทษให้หนัก ๆ จะได้เข็ดหลาบ จะได้ไม่ต้องมาสายอย่างนี้อีก ไป!!!ทำความสะอาดได้แล้วยืนบื้อกันอยู่ได้  เด็กพวกนี้นี่  อนาคตมันจะเป็นยังงัยเนี้ยะตอนเด็กยังขนาดนี้ครูต่อไปก็หัดตื่นเช้า ๆ บ้างจะได้ไม่ต้องมา ร.ร. สายอย่างนี้        เป็นชุดยิ่งกว่าเมื่อเช้าอีกแฮะ

มิกะ อายูมิได้รับบัญชาก็รีบปฏิบัติการทันที

วันนี้ทำไมมันซวยอย่างนี้ก็ไม่รู้ อาจารย์ทาคูมิยังไม่ทันแก่นะ ยังปากมากเหมือนคนแก่ปาเข้าไปวัยทองสั่งนู้น สั่งนี่ ดูซิเนี้ยะให้ทำความสะอาดภายใน 30 นาที 2 คนเนี้ยะนะ ยังกะพวกเรามี 10 มือ 10 เท้า งั้นแหละ ถ้าโดนอย่างนี้เป็นประจำฉันว่าต้องตายแหง่เลย เฮ้อพูดแล้วกลุ้ม   &nbp; (ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย) มิกะถอนหายใจอีกครั้ง

ทันใดนั้น  ครูทาคูมิเข้ามาพอดี

มิกะเธอบ่นอะไรของเธอ อย่าให้จับได้นะว่านินทาครูเดี๋ยวก็เพิ่มเป็น2 เท่าเลย รีบ ๆ พวกเธอไม่อยากกลับบ้านหรืองัย

โห!!! อาจารย์ค่ะแค่นี้พวกเราก็แย่แล้วค่ะ อย่าเพิ่มเป็น 2 เท่าเลยนะค่ะ

                                เวลาผ่านไป 30 นาที อาจารย์ทาคูมิก็ยังไม่มา  มิกะ และ อายูมิก็ทำความสะอาดเสร็จพอดี

เฮ้อเสร็จซะทีสกปรกชะมัด ถ้าขืนเป็นอย่างนี้ทุกวันคงแย่แน่แลยเนอะอายูมิ0

นั่นนะสิ ป่านนี้แล้วครูทาคูมิทำไมยังไม่มาซักทีนะถ้าภายใน 2 นาที ยังไม่มาเราก็กลับกันดีกว่า

ระหว่างนั้น อาจารย์ทาคูมิก็มาพอดี

ตายยากจัง พูดถึงก็มาพอดีเลย สถบกับตัวเองเบา ๆ

อ้าวคุยอะไรกันอยู่ ไหนดูซิว่าสะอาดไหม อืมมม...ดีมาก พวกเธอสองคนกลับบ้านได้

ขอบคุณค่ะ

ในที่สุดก็เสร็จสักที   แต่วันนี้ก็เจ็บใครบางคน วันนี้ทำไมมันซวยอย่างนี้ก็ม่ายรู้ เฮ้อชีวิตชั้น ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย

ช่างมันเหอะ มิกะไหน ๆ มันก็ผ่านมาแล้ว โอบไหล่ปลอบใจเพื่อนสาว

                ขณะที่ 2 คนกำลังเดินออกมานอก ร.ร.ก็เหลือบไปเห็นใครคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูมิกะและอายูมิก็เดินเข้าไปใกล้ ๆ ผู้ชายคนนั้น  แต่ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ก็ยิ่งคับคล้ายคับคลา

ฮาโตริคุง!!!! (สะดุ้งตกใจ) นายมาทำอะไรที่หน้าประตูคนเดียวนี่ก็เย็นมากแล้วไม่กลัว....ผีหลอกหรืองัย มิกะพูดอย่างกวน ๆ

นี่จะบ้าเหรอ!  ผีเผลอมีที่ไหนกัน  เธอนี่เพี้ยนไปแล้วดูหนังมากหรือเปล่ายัยบ๊อง

แล้วเธอมาทำอะไรอยู่แถวนี้ หรือว่ามารอใครอยู่หรือเปล่า.....  อายูมิแซว

เอ๊ะ!!....หรือว่าเธอมารอมิกะเพื่อที่กัดกันอีกแล้วใช่ไหม  ?         ถามพลางชี้หน้าทั้งสองคน

นี่เธออย่ามาหาเรื่องได้ไหม ชั้นไม่ได้มารอใครทั้งนั้น เพียงแต่ยังไม่อยากกลับ

เอางี้ดีไหมถ้านายยังไม่อยากกลับบ้านเราไปหาอะไร กินกันดีกว่าตอนนี้รู้สึกหิวข้าวขึ้นอีกแล้ว ว่างัยยนายจะไปด้วยกันไหมหรือจะยืนอยู่ที่นี่คนเดียวก็ได้นะ   วันนี้ชั้นไม่อยากจะทำศึกกลับใครฉันพูดชวนตามมารยาท