สวัสดีครับผมชื่อ ปุณ อายุ17 อาศัยอยู่ต่างจังหวัดซึ่งเป็นที่ชนบทมากครับแต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะผมเกิดที่นี่และโตอยู่ที่นี้อีกไม่กี่วันโรเรียนผมก็เปิดเทอมแล้ว ซึ่งก็เป็นธรรมดาของแม่ที่จะต้องพาผมไปซื้อเสื่อผ้านักเรียนในเมืองและครอบครัวคนอื่นก็ต้องเป็นแบบผมใช่ไหมหละครับ-_-
ห้ะ!!! ผมไม่ไปเด็ดขาดเสียงของเด็กน้อยที่อยู่ในเมืองคนนึงที่อายุ ราวๆ17ใช่ชีวิตสุขสบายจนทำให้เป็นเด็กขี้เกียจพ่อแม่เลยทนไม่ได้ที่เห็นลูกขี้เกียจแบบนี้ซึ่งตนก็ไม่ได้โทษใครนอกจากตนที่เลี้ยงลูกไม่ดีเอง ลูกต้องไปอยู่กับ ปู่และยายของลูกนะเดียวพ่อแม่จะส่งเงินไปให้ถ้าไม่พอก็โทรมาขอได้ตลอดเสียงของผู้เป็นแม่ได้เอ่ยขึ้นทำให้ลูกไม่ค่อยรู้สึกดีเท่าไหร่นักจากการไปอยู่ที่ห่างไกลความสุขสบายแบบนี้
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น