เกิดขึ้นแล้วแก้ไขไม่ได้

สวัสดีค่ะเรามีประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับชีวิตเราจริงๆจะมาเล่าให้ทุกคนฟังเราชื่อ”มัท”อายุ 27 ปี เรามีหนี้ก้อนโตเกือบล้านที่มาของหนี้สินเราคือเมื่อก่อนเรามีอาชีพขายของออนไลน์เรามีตัวแทนมากมายเมื่อต้นปีเราได้เริ่มให้ตัวแทนเราสร้างเครดิตนำสินค้าออกไปขายก่อนแล้วค่อยนำเงินมาจ่ายให้กับเราตอนสิ้นเดือนตัวแทนเบิกของทุกอย่างที่เราขายออกไปหนักมากรวมเป็นเงินราวๆกว่า300,000กว่าบาทเราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะความไว้ใจและให้ใจตัวแทนทุกคนมีวันหนึ่งมีพี่คนหนึ่งที่เรารู้จักและสนิทกับเขามากเขามาชวนเราให้เรามาเป็นเลขาในการทำธุระกิจของเขา ธุระกิจที่ว่าคือ “การปล่อยเงินกู้” เราตกลงโดยไม่ถามรายละเอียดอะไรมากเงินก้อนแรกที่เราได้มาคือ100,000เราก็เอามาปล่อยให้กับคนรู้จักบ้างไม่รู้จักบ้างแต่บอกก่อนนะคะธุระกิจเงินกู้อันนี้เป็นเงินกู้นอกระบบผิดกฏหมาย(ดอกลอย)แต่ด้วยความที่เราคิดว่าไม่เป็นไรเราทำได้ดูแลได้ควบคุมได้และเราก็มีลูกค้าสนใจมากขึ้นจนพี่คนนี้เขาก็คอยถามและคอยโอนยอดให้เรามาตลอด ทั้งปล่อยทอง ปล่อยเงินกู้ ผ่อนของ เราหาทำหมดที่ได้เงิน ช่วงนั้นเราปังมากเรียกเจ๊เรียกซ้อกันเลยทีเดียว มีทองใส่เต็มตัวมีเงินกินของหรูไปเที่ยวใช้เงินแบบไม่คิดว่าจะหมดแต่สิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับเราพอใกล้สิ้นเดือนเราได้ทยอยแจ้งยอดลูกค้าและตัวแทนที่เครดิตสินค้าเราไปทุกคนตอบ “โอเคค่ะ/ครับ สิ้นเดือนรีบโอนจ่ายค่ะ” เราก็วางใจและสั่งสินค้าล็อตใหม่มารอในเดือนถัดไปเราสั่งของไปประมาณ200,000กว่าบาทได้เพื่อจะเอามาซับพอร์ตลูกค้าในเดือนถัดไปเราก็เอาเงินที่เราจะเอาไว้ปล่อยกู้โอนจ่ายไปก่อนเพราะเราคิดว่าเรามีจ่ายดอกทุกวันอยู่แล้วถ้าวันไหนไม่พอเราก็ไปบอกเค้าว่ามีคนจะขอกู้เพิ่มซึ่งพี่เขาไม่ถ้าไม่อะไรก็โอนมาปกติเราก็ทำแบบนี้อยู่เรื่อยๆจนถึงสิ้นเดือนลูกค้าบางคนโอนมาบ้างตัวแทนบางคนทยอยโอนจนครบบ้างส่วนบ้างคนเบิกสินค้าเราไปเป็นแสนๆไม่มีแม้แต่ทยอยโอนเราทวงเขาก็ได้แต่บอกยังเก็บไม่ได้บ้างไม่มีคนจ่ายบ้างทีนี้เราจำเป็นต้องใช้เงินแล้วเราต้องจ่ายดอกเบี้ยเค้าวันละ3-4หมื่นบาททุกวันเราไม่สามารถหมุนเงินออกได้เลยจนเราทำสิ่งที่มันไม่ควรจะทำนั่นคือการที่เรารู้จักคนที่ปล่อยเงินกู้คนอื่นๆเราก็ไปกู้เขาและก็เอามาจ่ายให้กับพี่คนสนิทเราดึงเงินทางนนั้นทีทางนี้ทีจนตันสุดท้ายความแตกพี่คนสนิทก็สงสัยว่าทำไมช่วงนี้เราส่งดอกเบี้ยช้าทำไมเราไปบอกว่าคนกู้เงินเอาทองผ่อนทุกวันจนเขาได้โทรไปบอกแม่เราไปเล่าให้แม่เราฟังว่าชวนมาทำธุระกิจเงินกู้แม่เราก็มาถามเราคือเราโดนบีบทุกทางโดนกดดันทุกอย่างเพราะวันนั้นเราไม่มีเงินจ่ายเครดิตที่ปล่อยตัวแทนก็เก็บได้ไม่ถึงแสนไหนจะสินค้าบางส่วนที่ยังมาไม่ถึงและต้องจ่สยเขาอีกตอนนั้นเราเครียดมากทำอะไรไม่ถูกโดนขู่ทุกทางจนเราต้องไปหลบในห้องน้ำเราทักแชทหากู้หายืมทุกคนที่รู้จักแต่ ณ ตอนนั้นไม่มีใครช่วยเราได้เลยจนแม่เรามาเคาะประตูให้เราเปิดและมาถามเราว่าจะเอายังไงเขาจะมาหาแล้วแต่เราคิดไม่ออกไม่รู้จะทำไงแม่เราก็เครียดและร้องไห้จนพูดมาว่า”หนีไปก่อนมั้ยตอนนี้คิดอะไรไม่ออกเหมือนกัน หนีไปตั้งหลักก่อน” เราตัดสินใจหนีไปอยู่บ้านแม่เลี้ยงเราพอตกมืดพี่คนสนิทเขาก็มาหาแม่เราที่บ้านขอขึ้นไปค้นห้องเราและยึดของทุกสิ่งที่อยู่บนห้องเราไปและไปตามหาเราจามบ้านเพื่อนโพสเฟสบุ๊คประจานเราแต่เราประกาศตามล่าตั้งเงินตามจับตัวเรา เรารับรู้เราแต่คิดอะไรไม่ออกเราเลยหลบมาตั้งหลักและคิดว่าจะทำยังไงต้องแค่นั้นแต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะกลับในเช้าอีกวันเพื่อที่เราจะกลับไปเขียนใบสัญญาการเป็นหนี้และเราไม่อยากทำให้แม่เราเครียดเพราะเค้าก็สงสารเราสุดท้ายเราเซ็นรับหนี้สิ้นที่เอามาทั้งหมดแม่เราเป็นพยานพี่สาวเราเป็นพยานซึ่งหนี้ก้อนนี้เป็นจำนวนเงิน500,000กว่าบาทเขานำของที่ยึดเราไปขายตามท้องตลอดเพื่อมาหักหนี้ก็เหลือ400,000กว่าและในสัญญาให้ชดใช้วันละ2,000บาทซึ่งแม่เราเป็นคนคุยกับเขาและยอมใช่หนี้ให้เรา บทสรุปของหนี้ก้อนโตนี้มาจากความไว้ใจ ความโลภ ความอยากได้อยากมี และทำอะไรไม่ปรึกษาผู้ใหญ่ที่เขาเคยผ่านช่วงเวลานี้มาก่อนจนทำให้เราลำบากจนถึงทุกวันนี้อยากฝากคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของเรานะว่า อย่าหาทำในสิ่งที่เกินตัวเราให้หาทำในสิ่งที่พอดีตัวค่ะจะได้ไม่เป็นทุกข์เหมือนเราในตอนนี้ ขอบคุณค่ะ ...