รหัสรักฉบับอัลไซเมอร์ - นิยาย รหัสรักฉบับอัลไซเมอร์ : Dek-D.com - Writer
×

    รหัสรักฉบับอัลไซเมอร์

    อาจารย์หมอหนุ่มมาดขรึมขวัญใจสาววายได้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือคุณแม่ขี้ลืมของศิษย์สาวอย่างเธอไว้มากล้น แต่เมื่อยิ่งรับ เธอกลับยิ่งลังเลสงสัยว่าเหตุผลใดกันแน่หนอที่ทำให้เขาเข้ามาช่วยเธอไว้

    ผู้เข้าชมรวม

    87

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    87

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  5 ก.ค. 64 / 15:10 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    เนื้อหาบางช่วงบางตอนของนิยายเรื่องนี้

    นายแพทย์ติณณ์หาวนอนหวอดๆ ติดๆกันหลายครั้ง ตบท้ายทอยตนเองเบาๆ เพื่อสลัดความง่วงงุน ดวงตาเหม่อลอยแล้วไปสะดุดหยุดลงที่ภาพฉุดกระชากลากถูของสองสาวต่างวัยที่ข้างถนน 
    "แม่จ๋า แม่ พ่อเขาออกไปทำงานแล้ว เดี๋ยวเย็นนี้พ่อก็กลับ" ร่างสูงบางดึงร่างขาวท้วมนั้นเข้ามากอดไว้แน่น อีกมือรีบโบกรถคันแรกที่วิ่งผ่านมา
    "ช่วยด้วย ช่วยด้วย" เสียงแหลมเล็กของหญิงสาวนั้นดังลั่น ตามด้วยเสียงสะอื้นร้องไห้โฮ สองมือเล็กๆ นั้นพยายามฉุดรั้งข้อมืออวบอูมของมารดาที่สะบัดหนีไว้เต็มแรง แต่ไม่ทันการเสียแล้ว ร่างท้วมนั้นดิ้นหลุดวิ่งพุ่งตรงไปที่ถนน เสียงรถสปอร์ตหรูสีขาวเบรคเอี๊ยดดังลั่น ร่างท้วมนั้นล้มลงไปกองนอนคว่ำหน้ากับพื้นถนนแน่นิ่ง 
    "แม่ แม่..." เสียงแหลมสูงกรี๊ดดังสนั่น  ร่างสูงบางเข้าตระกองกอดเขย่าร่างไร้สติของมารดาเต็มแรง แต่แล้วก็หยุดชะงัก มือเล็กๆ นั้นสั่นเทาค่อยๆคลำศีรษะที่ปูดโปนมีเลือดไหลอาบขมับซ้ายของมารดา
    "คุณ เป็นอะไรมากไหม ขอผมดูหน่อย" ร่างสูงโปร่งทรุดลงนั่งข้างๆ จับชีพจรที่ลำคอและข้อมือของมารดาหญิงสาวไว้ 
    "ชีพจรยังแรงดี หายใจก็ดีนี่" ชายหนุ่มถอนใจด้วยความโล่งอกไประดับหนึ่ง เงยหน้ามองตรงไปที่ดวงหน้าตื่นตระหนกนั้น ตาสีน้ำตาลเข้มของเขานั้นเบิกกว้างตะลึงงันไปชั่วขณะ พยายามเพ่งพิศดวงหน้าหวานที่คุ้นตานั้นให้ชัดๆ อีกครั้ง แล้วหลบตาลงมองตรงไปที่ร่างไร้สติ 
    "เดี๋ยวผมอุ้มเอง คุณช่วยไปเปิดประตูรถให้หน่อย"
    "เราไปโรงพยาบาลกันนะ" วงแขนแข็งแรงนั้นค่อยสอดประสานรับร่างไร้สตินั้นจากสาวสวย 
    "เอ่อ...ค่ะ" ดวงตากลมโตสีดำนั้นยังเบิกโพลง ร่างแบบบางสั่นเทา ตอบรับชายหนุ่มไปด้วยเสียงแผ่วเบา หญิงสาวเฝ้ามองจดจ้องกิริยาการตรวจร่างกายที่แคล่วคล่องชำนิชำนาญของเจ้าของรถหรูนั้นด้วยความทึ่ง รำพึงรำพันในใจว่า ถ้าไม่ติดตรงที่คิ้วและผมของชายหนุ่มที่เพิ่งจะเริ่มขึ้นรำไรๆ เหมือนพระสึกใหม่แล้วละก็ ฉันคงคิดว่าเขาเป็นหมอแน่ๆ 
    "ไม่ต้องห่วงนะคุณ ผมเป็นหมอ" ดวงหน้าคมสันนั้นพยักน้อยๆ พยายามเสริมความมั่นใจให้หญิงสาว
    "ค่ะ เอ่อ ฉันก็เป็น..." หญิงสาวพยักหน้ารับ นั่นไงตรงตามที่คาดไว้จริงๆด้วย เธอพึมพำตอบเขาเบาๆ ในลำคอพลางเปิดประตูให้ ดวงตากลมโตสีดำนั้นมัวแต่จดจ้องไปที่ดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นราวกับต้องมนต์  จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากรูปกระจับสีชมพูอ่อนดูอวบอิ่ม ผิวขาวจัด ร่างสูงยาวราวกับเสาไฟฟ้านั้นค่อยๆ วางร่างของมารดาเธอลงบนเบาะที่นั่ง


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น