SAUDADE

     SAUDADE

     เรื่องราวนี้อุทิศแด่ผู้ที่ฉันรัก และผู้ที่รักฉัน ฉันอ้อนวอนแด่เทพทุกองค์ที่เธอนับถือให้โอบอุ้มเธอด้วยความรักและอ่อนโยน ฉันเฝ้าหวังอย่างยิ่งว่าวันหนึ่งเราจะพบเจอกันอีกครั้ง ณ ที่ใดที่หนึ่งของจักรวาล

คีต้า ดาร์ลีน ฮาร์เปอร์

⌚⌚⌚⌚⌚⌚⌚⌚⌚⌚

สวัสดีค่ะ มาพบกันอีกแล้วนะคะกับเรา

     นวนิยายเรื่องนี้เราคิดนานมากว่าควรจะลงดีไหม เพราะยอมรับเลยว่าเราไม่ถนัดแนวแฟนตาซีเท่าไหร่เลย ทั้งๆ ที่ชอบอ่านหนังสือแนวนี้มากที่สุด แต่ความสามารถในการเียนเป็นศูนย์เลยล่ะค่ะ

     เรามีไฟมาเขียนเรื่องนี้หลังจากได้กลับไปอ่านนวนิยายของนักเขียนที่เราชอบอย่างคุณมาซาลัน ยอมรับตามตรงว่าพี่เขาเป็นคนขับเคลื่อนให้เรากล้าที่จะเขียนในสิ่งที่เรารักเลยล่ะค่ะ เราว่าพี่เขาน่าจะลืมนักเรียนมอหนึ่งที่ยกมืออยู่คนเดียวในหอประชุมโรงเรียนไม่ได้แล้ว แต่ก็ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะที่ทำให้เรากล้าที่จะมุ่งมั่นในสิงที่เราอยากทำ ถึงแม้ว่าในตอนนี้เราจะไม่ได้อยากเขียนหนังสือเป็นงานประจำแล้วก็ตาม แต่เราก็ยังรักในการเขียนเหมือนเดิม

     นวนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราเกลาพล็อตนานที่สุด ใช้เวลากับมันมากที่สุด แล้วก็ตัดสินใจเรื่องคาแร็คเตอร์นานที่สุด เรื่องนี้ถูกเปลี่ยนตอนจบหลายรอบมาก และคิดว่าจะดำเนินเรื่องอย่างไรให้คนอ่านเข้าถึงความรู้สึกของตัวละทุกตัว แต่สุดท้ายเราก็ได้พล็อตฉบับที่สมบูรณ์มาให้ทุกคนได้อ่านกัน

     (พล็อตนี้เกลามาตั้งแต่เรายังเด็กมากๆ จนตอนนี้อายุจะเลขสองแร้ว แง)

     ชื่อเรื่องนี้อ่านว่า ซอ ดาดี เป็นคำจากภาษาโปรตุเกส (ที่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับโปรตุเกสเลย) แปลว่า ความรู้สึกโศกเศร้า โหยหาอดีต หรือกลัดกลุ้มใจที่ต้องพรากจากสิ่งที่เรารัก ตอนอ่านความหมายของคำนี้เรารู้สึกได้เลยว่านี่คือตัวเอกของเราอย่างแท้จริงเลยล่ะค่ะ เป็นคำที่สื่อถึงเธอได้ดีมากๆ แบบที่ว่าตอนเราเห็นแล้วก็ไม่นึกถึงคนอื่นเลยล่ะค่ะ

     นวนิยายเรื่องนี้เป็นแฟนตาซีวิทยาศาสตร์ปนดราม่า แต่อ่านแล้วไม่ค่อยเครียดแน่นอนค่ะ เพราะมัวแต่ร้องไห้ (ชื่อเถอะ ตอนวางพล็อตคนเขียนก็ร้องไห้ ชีวิตเศร้ากันเหลือเกิน) ไม่ต้องเตรียมทิชชู่นะคะ ขอแค่กะละมังกับผ้พอค่ะ เดี๋ยวเปลือง

      ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะคะ หวังว่าจะชื่นชอบผลงานชิ้นนี้ของเราค่ะ :-)