ข้าผู้นี้เป็นเพียงสตรีโง่งม

สวัสดีค่าา นักอ่านทุกๆคน ไรท์หน้าใหม่ มือใหม่ กับนิยายเรื่องที่เท่าไหร่ไม่รู้ ที่ปกติมักหมดกำลังใจไปกลางคันเสมอ แต่เรื่องนี้ไรท์ตั้งใจอย่างเต็มที่ ที่จะแต่งให้จบ อาจจะมีคำไม่สะสวย หรืออาจจะมีตกหล่นไปบ้าง ต้องขออภัยมา ณ ที่แห่งนี้ด้วยนะเจ้าคะทุก ๆ ท่าน

** ติได้ชมได้ หากไม่ชอบกดปิดได้ แต่ของดเว้นคำหยาบคายน้าา ไรท์เป็นคนใจบาง มุแง้ !! >//< **

********************

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแนวนิยายจีน (แต่ไม่จีนจ๋า ออกแนวหลงยุคและยำเละเทะ) เรื่องแรกของไรท์ อาจมีคำผิดบ้าง สามารถติชมเพื่อแก้ไขได้นะคะ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในนิยายไม่ได้อ้างอิงจากประวัติศาสตร์ชาติใดๆ เรื่องบางอย่างก็คิดเอง แถเอง ด้นสดเองล้วนๆ เรื่องราวอาจมีดราม่าบ้าง งงๆไปบ้าง หรืออาจจะหลุดมาแฟนตาซี แต่ก็จะพยามยามเขียนให้กระชับและเข้าใจง่ายมากที่สุดนะคะ 

รัก...

"ถึงข้าจะกำพร้า แต่ข้าก็รู้ว่ารักคืออะไร ข้ารักเจ้านะ" เด็กสาวตัวน้อยยิ้มหวานหลังพูดจบประโยค

ดวงตาคมสีทับทิมเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของประโยคก่อนจะถอนหายใจ... เฮ้อออ ข้าคิดถูกแล้วใช่หรือไม่ ที่มาอยู่กับนาง

ค่าเงิน

100 อีแปะ = 1 ตำลึงเงิน

100 ตำลึงเงิน = 1 ตำลึงทอง