เพื่อนสนิทชุบแป้งทอด ที่ยอมเหี่ยวอยู่ข้างเธอ

คำโปรย

ผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง เรารู้จักกันมาตั้งแต่สมัยประถมเพราะบ้านของเราอยู่ติดกัน ไม่ว่าเราจะย้ายไปโรงเรียนไหนก็ได้เจอกันตลอด

"อัคๆ ไปเล่นที่สวนสาธารณะด้วยกันไหม"

"อ่า วีรอแปปนะ เดี๋ยวเค้าลงไป"

"เดี๋ยวเค้ารออยู่ด้านล่างนะ ลงมาเร็วๆ " เสียงชวนไปเที่ยวเล่นของวีเป็นเสียงของเด็กน้อยที่ชาวบ้านแถวนี้ต่างได้ยินเป็นเรื่องปกติ ภาพที่เด็กทั้งสองคนชวนกันไปเดินเล่นจูงมือกันเล่นกันเป็นภาพที่ใครๆ ก็เห็นจนชินตา

วันเวลาที่ผ่านไปทำให้เด็กน้อยทั้งสองเติบโตขึ้น

.

.

.

"วีๆ เราเป็นอะไรสำหรับแกเหรอ"

"อ๋อ ก็เพื่อนสนิทไง"

"แค่เพื่อนเองเหรอ"

"อ๋อ อยากเป็นมากกว่านั้น งั้นอัคก็เป็นเพื่อนสนิทชุบแป้งทอดของเราไง"

"..."

ไอ้เหี้ย น้ำตาตกใน ;-; เพอื่น เืพ่อน เอพื่น สะกดคำว่าเพื่อนไม่เป็นโว้ย ไม่อยากเป็นแค่เพื่อนสนิทแล้ว อยากเป็นผัวเธอ เธอเข้าใจไหม!!!