[นิยายแฟนฟิค โนบิตะxเดคิสุงิ]I love you my best friend | รักนายนะพ่อหนุ่มแว่น

บทนำ:

วันหนึ่งขณะที่ผมเดินกลับบ้านผมเจอกับโนบิตะที่โดนไจแอนท์แกล้งอยู่

"นี้โนบิตะ เดี๋ยวนี้แกชักจะเอาใหญ่แล้วนะ"

ไจแอนท์กำลังข่มขู่โนบิตะ คุงอยู่ผมต้องเข้าไปห้ามแล้วละ

"นี้ พวกนายทำไมต้องรังแกคนไม่มีทางสู้ด้วยละ"

ผมเข้าไปห้ามพวกเขาเพื่อไม่ให้ไจแอนท์มาทำร้ายโนบิตะ

"นี้เดคิสุงินายไม่ต้องมายุ่งกับเรื่องของฉันหรอกนะ"

"ใช่ๆ"

ถึงมันไม่เกี่ยวกับฉันแต่มันก็ไม่ควรทำร้ายคนอื่นอยู่ดี

"ถึงไม่ใช่เรื่องของฉันมันก็ไม่ควรทำร้ายคนอื่นนะ"

พวกเขาคงไม่ฟังอยู่ดี 

"นี้ แกกล้าสั่งสอนฉันงั้นรึ"

หลังจากเขาพูดจบเขาก็ชกมาที่ผม แต่ทว่าผมก็หลบทันและสวนเข้าไปที่กลางท้อง

"เอื้อกก"

ไจเเอนท์ล้มลงเพราะอาการจุกที่ท้อง

"ไม่เป็นไรแล้วนะโนบิตะ คุ--"

ยังพูดไม่จบประโยคโนบิตะก็เข้ามากอดผม ในตาของเขามีน้ำไหลออกมา

"ขอบใจนะ เคดิสุงิ คุง ที่ช่วยฉันไว้"

เขาเงยหน้ามามองผมด้วยสายตาที่น่าสงสาร แต่ทำไมผมถึงคิดว่าน่ารักนะ

"มะ..ไม่เป็นไรหรอกนะ"

ทำไมผมต้องหน้าแดงด้วยนะโนบิตะเป็นเพื่อนเรานะ

เขาเลิกกอดผมพร้อมบอกว่า

"งั้นเราเดินกลับด้วยกันไหม"

ทั้งที่เป็นคำชวนจากเพื่อนที่เป็นผู้ชายทำไมใจเราถึงสั่นละ

ดวงตาของเขาส่องเป็นประกายดังดวงดาว

มันช่างงดงามเหลือเกิน

จนผมไม่อาจลพสายตาได้เลย

"นี้..เดคิสุงิเป็นอะไรรึป่าว"

ผมได้สติจากคำถามของเขา

"ปะ..เปล่าหรอกแค่เหนื่อยนิดหน่อย"

"เอ๋!!งั้นนายก็ไปนั่งพักที่บ้านฉันก่อนก็ได้"

อยู่เขาก็บอกให้ผมไปนั่งพักที่บ้านของเขาทั้งที่เป็นคำชวนจากเพื่อนผู้ชายแท้แต่ใจผมมันสั่นไม่หยุดเลย

"เอ่อ..คือ"

"ไม่เป็นไรหรอกน้า แค่นั่งพักเองหายเหนื่อยเมื่อไรนายค่อยไปก็ได"

ผมไม่อาจปฎิเสธคำชวนจากเพื่อนได้

"อะ..อืมได้ๆ"

"เย้ๆๆ"

เขาดูดีใจมากใบหน้าที่ยิ้มอย่างนั้นช่างน่ารักเหลือเกิน