My boyfriend in My novel

การเป็นนักเขียนนิยาย

จะต้องอาศัยจินตนาการเเละความคิดสร้างสรรค์

เเละการเป็นนักเขียนที่ดี

จะต้องเข้าถึงตัวละครเเต่ละตัวอย่างลึกซึ้ง

     เเน่นอนว่ามีนักเขียนบางคนที่จมดิ่งลึกลงไปในจิตใจของตัวละครนั้น จนบางทีก็คิดว่าตัวเองมีนิสัยที่เปลี่ยนไปกลายเป็นเเบบเขา หรือบางครั้งตัวเองก็อาจจะกลายเป็นตัวละครตัวนั้นไปเเล้วก็ได้ 

     เเต่ยังมีเรื่องราวประหลาดๆที่เล่ากันมาปากต่อปากว่าเคยมีนักเขียนนิยายท่านหนึ่ง ได้หลุดเข้าไปในนิยายที่ตัวเองกำลังเขียนอยู่ เขาใช้ชีวิตอยู่ในนั้นจนเรื่องจบเเละเขาก็ได้กลับออกมาอย่างปลอดภัย 

.

.

.

.

     หนังสือนิยายเรื่องนั้นถูกตีพิมพ์ออกวางจำหน่ายเเละมียอดขายที่พุ่งทะลุเพดานเลยทีเดียว เเต่ถึงกระนั้น นักเขียนท่านนั้นก็ประกาศว่าจะเลิกเขียนนิยายเเล้ว ซึ่งปัจจุบันก็ยังไม่มีใครรู้ถึงสาเหตุว่าทำไมเขาถึงเลิกเขียนนิยายไป 

prologue

20:33 น.

" พี่เเทนๆๆ พรุ่งนี้จะให้ฝันพาไปไหนนะ" 

"ไปไหนอ่- อ๋อออ ไปงานหนังสือเป็นเพื่อนพี่ไง"

"ฝันไปได้เเค่เเปบเดียวนะพี่เเทน"

"เดี๋ยวต้องมาปั่นต้นฉบับต่อให้เสร็จ"

"ไปไม่นานหรอกน่าาา เนี่ย พี่จะไปดูงานที่ต่างประเทศทั้งที น้องพี่ไม่คิดจะอาลัยอาวรณ์กันสักหน่อยเลยเหรอ"

"โถ่พี่เเทน เดี๋ยวยังไงพอพี่เเทนไปถึงนู่น พี่เเทนก็โทรมาหาฝันสิ"

"5555555 อย่าทำหน้างั้นดิ"

"ทำไม หน้าฝันมันทำไม"

"555โอเคๆ ไม่เเกล้งเเล้วว ทำงานต่อเถอะ"

.

.

.

"ฮัลโหลพี่เเทน ถึงเเล้วหรออออ"

"ถึงเเล้วน่ะสิพี่ถึงโทรมาได้"

"ทำไมชอบกวนประสาทนักไอพี่คนนี้"

"55555555 เเล้วนั่นทำอะไรอยู่ไฟในห้องมืดจัง"

"ฝันเปิดเเค่ไฟบนโต๊ะเขียนหนังสือกับไฟที่หัวเตียงอ่ะ มันเลยมืดๆหน่อย"

"เดี๋ยวก็ตาบอดหรอก"

"ไม่เป็นไร ให้พี่เเทนหาเลี้ยง"

"โอ้โหหห ดีใจมากๆเลยที่จะได้ใช้เงินเลี้ยงน้องสาวตัวเองสักที"

"ปกติก็เลี้ยงนะ"

"นานๆครั้งเหอะ ฝันอ่ะชอบเกรงใจพี่ทุกที เราเป็นพี่น้องกันนะเว้ยยย"

"รู้เเล้วน่าา เเต่ฝันหาเงินเองได้เเล้วไง เลยไม่อยากรบกวนพี่เเทน"

"รบกงรบกวนอะไรเดี๋ยวตีปาก มีปัญหาอะไรก็บอกพี่ เผื่อพี่จะช่วยได้"

"รับทราบบบบบ พี่เเทนไปพักเถอะ เดี๋ยวฝันจะปั่นต่อเเล้ว"

"โอเค อย่าหักโหมมากไปล่ะ ออกไปสูดอากาศข้างนอกบ้าง"

"เหมือนฝันคนนี้รับทราบค่ะ!"

"555555 พี่ไปเเล้วๆ"

.

.

.

     หญิงสาวร่างบางกำลังปั่นต้นฉบับเเบบเคร่งเครียด ดวงตากลมสวยกำลังจ้องลงไปที่จอเเมคบุ๊คจนคล้ายว่ามันจะถลนออกมายังไงอย่างงั้น นิ้วเรียวยาวได้เเต่กดเเป้นพิมพ์ด้วยความเร็ว ในหัวของเธอตอนนี้มันกำลังปลอดโปร่งเอามากๆ ไม่รู้ว่าจะมาหัวเเล่นอะไรตอนใกล้จะเที่ยงคืนเเบบนี้ อุสส่าอาบน้ำเตรียมจะนอนอยู่เเล้วเชียว  

"สงสัยจะจ้องจอนานไปเเห้ะ นอนเลยดีไหมนะ" อยู่ๆร่างบางก็รู้สึกมึนหัวเเปลกๆขึ้นมาซะดื้อๆ เเต่ถึงจะพูดเเบบนั้นเเต่นิ้วของเธอก็ยังกดยิกๆอยู่เหมือนเดิม จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ก็ในเมื่อหัวมันเเล่นตอนนี้ เธอก็ควรจะใช้โอกาสนี้ปั่นต้นฉบับให้ได้เยอะที่สุดเท่าที่ร่างกายจนทนได้

เพี๊ยะ!! 

"โอ๊ยย อย่าเพิ่งนะๆๆ อย่าเพิ่งง่วงตอนนี้ ขออีกนิดเดียวววว" เธอใช้สองมือตะปบเข้าที่หน้าของตัวเองอย่างเเรงเพื่อที่จะทำให้ตัวเองคลายง่วงลงไปบ้าง เเต่มันก็็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย จนท้ายที่สุด เธอก็ฟุบหลับอยู่ตรงนั้น

00:00

contact

twitter : @rabbitisjk_

-คำชี้เเจง-

เรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เเต่งเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ถ้าผิดพลาดตรงไหนสามารถติชมกันได้เลยนะคะ