ดั่งปรารถนา

ดั่งปรารถนา

“ข้าสัญญาต่อเจ้า

ชาตินี้จะมีเพียงเจ้า เมื่อเราตายจากกัน ชาติหน้าข้าก็จะมีเพียงเจ้าเช่นกัน”

“อย่าลืมคำสัญญานั้นล่ะ”

เพราะคำสัญญา เธอจึงย้อนกลับมาสู่อดีตนับร้อยปีก่อน

“พุดซ้อน?”

“ใช่ พุดซ้อนไง ไม่รู้จักเหรอ”เห็นเขาทำหน้าเซ่อซ่า

เธอหัวเราะแล้วชี้พุ่มดอกไม้ข้างๆ “นั่นไง พุดซ้อน แต่ที่นี่เรียกว่าเก็จถะหวามิใช่หรือ”

ยามดอกไม้ผลิบาน ผูกพันธ์เป็นสายใยแห่งรัก

“ถ้าข้าไม่ได้ทำร้ายเจ้าในตอนนั้นเจ้าจะรักข้าหรือไม่”

“ชั่วชีวิตนี้ ข้าไม่เคยรักท่าน”

จากเป็นที่เกลียดชังของใครบางคนสู่เป็นนางในดวงใจ

แต่ไม่อาจครอบครอง

“ทำไมตอนนั้นถึงไม่บอกข้า”

“บอกไม่ทัน...”

สองชีวิตผูกพันเวียนวนเป็นกงกรรมกงเกวียน

หยาดน้ำตาและหยาดโลหิตหลอมรวมกลั่นเป็น “ความรัก”

สองชาติสองภพที่ไม่อาจครองคู่ดังใจหมาย

เมื่อรู้ว่า “รัก” เปลวเทียนแห่งชีวันก็ดับไป

เช่นนั้นแล้ว...

“หากขอพรได้หนึ่งข้อเจ้าปรารถนาสิ่งใด”

“ปรารถนาให้ข้าและท่านไม่ว่าชาตินี้หรือชาติก็เกิดมาสามีภรรยาทุกภพทุกชาติ”

ทุกอย่างจะดำเนินด้วยกรงกรรมกรงเกวียน ร้อยรัดพันผูกเป็นชะตาแห่งชีวิต

TB