[รามเกียรติ์] พระเจ้าคะ ท่านส่งฉันมาที่ไหน

พวกเธอคงไม่รู้ แต่ความบังเอิญไม่มีอยู่ในโลก

          เจมมาลิน หญิงสาวลูกครึ่งไทย-อเมริกัน ผู้เพิ่งได้รับตำแหน่งบอสมาเฟียจากตามาหยกๆ  แต่ดันต้องตายด้วยน้ำมือคู่แค้นคู่อาฆาต ทว่าแทนที่ตอนตายจะได้ไปนรก กลับตื่นขึ้นมาในร่างเด็กสาววัยกระเตาะ ผู้ที่จะถูกยกให้เป็นองค์ประกัน หลังพ่อแพ้สงครามให้กับฝ่ายตรงข้าม

          Oh no!! เธอไม่อยากเป็นสโนไวท์ ไม่อยากเป็นออโรร่า ไม่อยากตื่นขึ้นมาแล้วมีผัวเลย!!

          แต่ถ้าคิดว่านั่นคือสิ่งที่พีคที่สุดแล้วล่ะก็ บอกเลยว่าเปล่า เพราะยัยหนูที่ถูกเธอสิง(?)คนนี้ รวมทั้งญาติวงพงศาทั้งหลายนั้น ต่างก็เป็นยักษ์!! ยัง ยังไม่หมด เพราะว่าที่สามีของนางดันเป็นลิง!

           ลิงเจี๊ยกๆ นั่นน่ะนะ? ทำไมยักษ์แพ้ลิงวะ!

           พระเจ้า! ท่านส่งฉันมาที่ไหนกันเนี่ย

            เขาว่ากันว่าคนที่ตายแล้วก็เหมือนนอนหลับ อย่าบอกนะว่าการหลับตลอดกาลนี้ทำให้ต้องตกอยู่ในฝันประหลาดตลอดไป?

           แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อพระเจ้าท่านอยากให้เธออยู่ที่นี่เธอก็จะอยู่ แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะก้มหน้ารับชะตากรรมแทนคนอื่นหรอกนะ!

           ก่อนที่จะถูกจับใส่พานถวายให้เจ้าลิงนั่น เธอก็ขอsay goodbyeล่ะ

           แต่...ใครจะคิดว่าเมื่อเจอกันจริงๆ  เขากลับไม่ได้มีสภาพความเป็นลิงเลย แถมรูปร่างหน้าตานั่นยังเหมือนกัน

            “แมกซ์เวลล์.....”

.
.
.
.
.

           ยามเมื่อครั้งเป็นบุตรบุญธรรมของท้าวไมยราพ มัจฉานุมีโอกาสได้เจอเด็กผู้หญิงตาใสคนหนึ่ง ยักษ์น้อยผู้มีใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพรา ขี้กลัวแต่กลับมีจิตใจดี อ่อนโยน ซื่อสัตย์ และมีรอยยิ้มพิมพ์ใจที่ตราตรึงให้ถวิลหา แม้เวลาจะผ่านไปนานหลายปี

          เวลาล่วงเลยเปลี่ยนผัน ใครจะคิดว่าองค์พระอวตารจะมีรับสั่งให้เขาไปครองเมืองมลิวันอันเป็นนครของบิดานาง แถมยังยกให้นางเป็นมเหสีของเขาอีก

           แม้สถานการณ์จะกระอักกระอ่วน เพราะเขาเป็นฝ่ายผู้ที่สังหารบิดาแล้วยึดเมืองนาง แถมตัวนางเองยังถือเป็นองค์ประกัน มัจฉานุก็ยังตั้งตารอคอยวันที่จะได้พบว่าที่พระมเหสี

          หากใครจะคิดว่าเด็กน้อยขี้กลัวคนนั้นจะกล้าหนีออกจากวัง เขาตามหานางด้วยความเป็นห่วง แต่เมื่อได้พบกัน กลับรู้สึกว่า...

          “นี่แม่รัตนมาลีจริงฤา?”

           เขา ปักใจในตัวดรุณีมาหลายปี แต่เมื่อมองหน้าที่มิใช่ใครอื่น ดูยังไงก็รัตนมาลีที่เติบโตเป็นสาวสะพรั่ง กลับรู้สึกว่าข้างในนั้นไม่ใช่นาง

          เธอ ผู้ที่คนรักตายจาก แต่กลับได้พบใครอีกคนที่หน้าเหมือนกันอย่างกับแกะ เพียงแต่ก็รู้ดีว่านี่ไม่ใช่เขา

           “ในตอนที่มองหน้ากัน เราต่างก็มีเงาสะท้อนของใครอีกคนอยู่

By เงาลดา