ละครไทย-Thai Dramas

ศิลปการละคร คือ ศิลปะที่เกิดขึ้นจากการนำภาพประสบการณ์ และจินตนาการของมนุษย์มาผูกเป็นเรื่อง และจัดเสนอในรูปของการแสดง
นอกนั้นยังนำเอาศิลปหลายแขนงมารวมไว้ด้วยกัน เช่น การออกแบบต่างๆ การประพันธ์ การกำกับการแสดง
สิ่งเหล่านี้จะเป็นตัวชี้ว่าละครเริ่มต้น จะสำเร็จ และน่าสนใจเพียงไร โดยดูจากการผสมผสานกันเป็นหนึ่งเดียวของศิลปะหลายแขนง

ละครมีบทบาทในชีวิตมนุษย์มาแต่โบราณ นับแต่มนุษย์เริ่มพัฒนาการขั้นพื้นฐาน เริ่มรู้จักแสดงออกด้วยท่าทาง การเคลื่อนไหว น้ำเสียง เริ่มเห็นความสำคัญของการอยู่เป็นหมู่เหล่า

อริสโตเติล กล่าวถึงสัญชาติญาณหรือความสามารถพิเศษในการเลียนแบบของมนุษย์ ซึ่งเขาถือว่าเป็นบ่อเกิดของละครไว้ในหนังสือ เรื่อง
โพเอทติกส์ (Poeitcs)
เป็นใจความว่า “มนุษย์มีสัญชาติญาณการเลียนแบบมาแต่กำเนิด ซึ่งทำให้มนุษย์มีความเป็นเลิศเหนือสัตว์ทั้งปวง
และสามารถเรียนรู้สิ่งต่างๆ ในชีวิตได้
ฉะนั้นมนุษย์จึงมีความชื่นชมในผลงานที่เกิดขึ้นจากความสามารถในการเลียนแบบนี้”

นอกจากมนุษย์จะมีความสามารถสูงในการเลียนแบบแล้ว มนุษย์ยังจะชอบแสดงออก เช่น ในสมัยก่อนประวัติศาสตร์
มนุษย์ก็สามารถนำความสามารถในการแสดงออกไปใช้ประโยชน์ในการดำรงชีวิตหลายประการ เช่น
1, ใช้ประโยชน์ในการเล่าเรื่องแทนภาษาพูดที่ยังไม่สมบูรณ์
2, ใช้ในพิธีศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ เพื่อสร้างขวัญ และกำลังใจ
3, ใช้ในการแสดงอารมณ์ เพื่อเฉลิมฉลอง และยกย่อง

จากการศึกษาถึงวิวัฒนาการของมนุษย์ และการละครตั้งแต่สมัยเริ่มแรก เราจะสามารถมองเห็นความสัมพันธ์ของละครกับมนุษย์ในแง่ที่ว่า
มนุษย์พยายามจะใช้ละครเป็นเครื่องมือในการศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับชีวิต ด้วยวัตถุประสงค์ที่จะบังคับชีวิตให้เป็นไปตามใจปรารถนา ผู้เขียนบทละครทุกยุคทุกสมัยมักจะนำเรื่องต่อสู้ดิ้นรนของมนุษย์ที่จะบังคับชีวิต
ให้เป็นไปตามใจปรารถนาของตนมาเขียนขึ้นเป็นบทละคร
เป็นต้นว่าในละครประเภทโศกนาฏกรรม
ผู้เขียนพยายามแสดงให้เห็นถึงความพยายามอย่างสูงสุดของตัวละคร ที่จะบังคับชีวิตตนเองให้ประสบความสำเร็จ
แต่ต้นประสบความหายนะเนื่องจากความผิดพลาดของการกระทำ หรือการตัดสินใจ

หลังจากเราดูละครเรื่องนั้นๆ แล้ว เราก็สามารถเข้าใจถึงปัญหาชีวิตมากขึ้น สามารถนำบทเรียนมาแก้ไขปัญหาชีวิตที่อาจเกิดขึ้น ให้คลี่คลายไปในทางที่ถูกพัฒนาได้
ในละครประเภทตลกขบขัน จะพบว่าตัวละครพยายามอย่างยิ่งที่จะดำเนินชีวิตให้ประสบความสำเร็จ แต่กลับล้มเหลวอย่างน่าขบขัน
เพราะความอ่อนแอ ความซื่อ ความรู้เท่าไม่ถึงการณ์
เมื่อเราดูแล้วก็สามารถนำประสบการณ์ที่ได้รับ มาแก้ไขความโง่เขลาของตัวเอง และความหลงผิดของตัวเราเองได้

ละครประเภทที่หนีจากโลกความเป็นจริงไปสู่โลกอุดมคติ ก็มักแสดงให้เห็นความปรารถนาอันแรงกล้าของมนุษย์
ที่จะให้ความดีชนะความชั่วอยู่ตลอดเวลา
ละครประเภทนี้มีประโยชน์ต่อมนุษย์อยู่มาก ในแง่ให้ความบันเทิง และการพักผ่อนหย่อนใจ
อย่างไรก็ตามในบรรดาละครสมัยใหม่ที่เขียนขึ้นด้วยจุดประสงค์ที่จะเปลี่ยนแปลงหรือปรับปรุง แก้ไขข้อบกพร่องของสังคม
ก็เป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นเป็นไปตามปรารถนาทั้งสิ้น
CR > https://sites.google.com/site/pachayaakkapram/lakhr-khux-xari
@Hendiria