จ้าวแห่งยอดเขา

กลางดึกสงัดท่ามกลางธรรมชาติมียอดเขาที่ยิ่งใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ ในยามปกติป่าที่กว้างใหญ่และเต็มไปด้วยชีวิตชีวาแห่งนี้เต็มไปด้วยเหล่าสัตว์มากมาย แต่วันนี้เหล่าสัตว์น้อยใหญ่พากันหยุดส่งเสียงราวกับจะเกรงกลัวสิ่งที่อยู่บนยอดเขาแห่งนี้

เทือกเขาขนาดใหญ่เกินกว่าจะจิตนาการได้ ส่วนยอดของมันอยู่เลยไปยังหมู่เมฆ

มีชายหนุ่มผู้หนึ่งสวมเสื่อผ้ามอมแมมนั่งอยู่บนยอดเขา เขามองไปยังท้องฟ้าที่กว้างใหญ่กว่าภูเขาที่เขานั่งอยู่ไม่รู้กี่เท่า หมู่ดาวนับแสนนับล้านแต่งแต้มกลายเป็นภาพวาดให้กับชายหนุ่ม แสงดาวส่องประกายอยู่ในแววตาของเขา

มือขวาเอือมคว้าไปในอากาศว่างเปล่าตรงหน้า เมื่อแบมือออกมาดูกลับพบแต่ความวางเปล่า

มือขวากำหมัดแน่น เขาลุกขึ้นยืน รัศมีพลังขนาดมหึมาพลุ่งพล่านออกมาจากร่างกาย ปรานสีฟ้าสุกสกาวราวกับดวงดาวบนดาราจักรอันยิ่งใหญ่

สัตว์น้อยใหญ่ที่อยู่ในป่าต่างรู้สึกถึงแรกกดดันอันหนักหน่วง แทบไม่กล้าจะหายใจ

ร่างกายของชายหนุ่มค่อย ๆ ลอยขึ้นมุ่งหน้าสู่ห่วงอวกาศอันยิ่งใหญ่ แต่กระนั้นก่อนที่เขาจะจากไป ชายหนุ่มเร่งพลังรัศมีดวงดาวสลักอักษรไว้ที่ยอดเขาว่า ‘เฝิงเฟยหลิง’