YOU'R ALL คุณคนเดียว

ตึ่ง!

‘คุณมีความทรงจำวันนี้เมื่อหนึ่งปีที่แล้วร่วมกับ Sprite’

            ผมยิ้มเล็ก ๆ ให้กับการแจ้งเตือนในแอพพลิเคชั่นสีน้ำเงินเข้มตัวหนึ่ง นิ้วเรียวยาวบรรจงกดเข้าไปดูรูปที่ผมกับไปร์ทถ่ายกันเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว หนึ่งปีที่เราคบกันจะว่านานมันก็นานจะว่าไม่นานมันก็ใช่ ผมกับไปร์ทเราก็เหมือนคู่อื่นๆ นั้นแหละครับมีทะเลาะ มีหวาน มีกุ๊กกิ๊กกันตามประสาและแน่นอนวันนี้ผมมาซื้อของที่ห้างกะว่าจะทำเซอร์ไพร์สักหน่อย ผมคิดไว้แล้วว่าจะจัดห้องใหม่โดยเอารูปคู่ของเราที่คบกันวันแรก รึก็คือรูปที่กำลังแจ้งเตือนอยู่ตอนนี้ไปติดไว้ที่หัวเตียง จากนั้นก็ทำอาหารอร่อย ๆ ไว้รอไม่รู้ป่านนี้จะมัวแต่ยุ่งกับงานที่คณะจนไม่ยอมกินข้าวอีกรึเปล่า หรือผมควรจะโทรไปถามสักหน่อยแต่ไม่เอาดีกว่าไว้เย็น ๆ ค่อยโทรไปทีเดียวเผื่อผมโทรไปกวนตอนเขากำลังทำงานอีก เอาเป็นว่าตอนนี้ก็ต้องไปเตรียมของก่อนละนะ

            “เรียบร้อยแล้วครับ” เสียงเจ้าของร้านอัดภาพดังขึ้น ก่อนจะส่งรูปขนาดใหญ่ที่ถูกอัดขยายพร้อมเข้ากรอบอย่างดีมาให้ ซึ่งเป็นภาพที่ผมแอบเอามาให้ทางร้านอัดเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ในรูปไปร์ทกำลังเอามือจับปอยผมที่หลุดลงมาขึ้นทัดหูให้ผม ตอนนั้นผมยังไว้รากไทรไม่เหมือนตอนนี้ที่เริ่มยาวจนถักเปียได้ จะว่าไปคงต้องขอบคุณไอ้เพื่อนตัวแสบของผมที่บังเอิญถ่ายได้จังหวะแบบพอดิบพอดี ทั้งแสง ทั้งท่าทางของคนในรูปมันดูเหมาะเจาะไปซะทุกอย่าง

            “น่ารักดีนะครับ”

            “ขอบคุณครับ” ผมยิ้มรับกับคำของพี่เจ้าของร้านจนแก้มปริ

            “ขอบคุณที่ไว้ใจร้านเรา โอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับ” ผมโค้งหัวให้พี่เขานิดหน่อยก่อนจะเก็บรูปลงในถุงกระดาษของทางร้าน ของทุกอย่างสำหรับทำอาหารผมซื้อเตรียมไว้หมดแล้วก่อนจะขึ้นมาเอารูปเพราะกลัวว่าจะถือลำบาก อีกใจก็กลัวจะทำรูปหลุดมือแล้วหล่นแตกซะมากกว่า อ่า ผมตื่นเต้นจัง

            นี่ก็ทุ่มครึ่งแล้ว ผมจัดแจ้งทุกอย่างไว้เรียบร้อยทั้งรูป ทั้งอาหาร ขาดแค่อย่างเดียวคือคนที่ต้องกลับจากทำงานที่คณะตอนสองทุ่ม ผมลุ้นจนตัวโก้งว่าเขาจะชอบอาหารที่ผมทำรึเปล่า จะชอบรูปตรงหัวเตียงของเราไหม รวมไปถึงของขวัญที่ผมเตรียมไว้เป็นพิเศษสำหรับคืนนี้ด้วย

            “อ๊ะ ลืมซื้อเบียร์นี่ ไปซื้อตอนนี้น่าจะทันอยู่นะ” เมื่อมองนาฬิกาบนข้อมือเห็นว่ายังพอมีเวลาสักสิบนาทีให้ลงไปซื้อ ผมหยิบกระเป๋าตังพร้อมกับกุญแจห้องกำลังจะเดินออกไป ก็ต้องชะงักเพราะเสียงริงโทนที่ตั้งไว้เฉพาะคนพิเศษดังขึ้นซะก่อน

Rrrrrrrrrrr

            “ไปร์ท…”

            (คืนนี้กูไม่กลับนะ จะไปวันเกิดไอ้ปายมัน)

            “แต่ไปร์ทบอกว่าวันนี้จะไม่ไปไหน จะอยู่กับไวน์” ทั้งที่ผมบอกเขาล่วงหน้าก่อนออกจากห้อง แล้วไปร์ทก็สัญญาไปแล้วแท้ๆ ว่าวันนี้เราจะอยู่ด้วยกัน

            (อย่างี่เง่าไวน์กูไม่ชอบ แค่นี้นะเพื่อนกูรอ)

            “แต่…”

ติ๊ด!

            ไปร์ทไม่รอให้ได้พูดต่อ เขาตัดสายทิ้งไปเหลือแค่ผมที่ยังกำโทรศัพท์แนบหู ปล่อยน้ำใส ๆ ให้ไหลออกมาเงียบ ๆ ก่อนจะเก็บทุกอย่างแพ็คอย่างดีแล้วเก็บเข้าตู้เย็น

            ‘เผื่อว่าไปร์ทจะหิวตอนกลับมา เราทำของโปรดไปร์ททั้งนั้นเลย’

            ผมเขียนโพสอิทเล็ก ๆ แปะไว้หน้าตู้เย็น แล้วเดินเข้าห้องจัดการอัพสเตตัสไว้ให้มันแจ้งเตือนในปีถัดไป

Wine Wine :

Happy Anniversary 1 year

เมื่อหนึ่งวินาทีที่แล้ว