Memorize. ล่ารักในวันวาน~

คำนำ

--------------- มีคนเคยกล่าวไว้ว่า คนที่ลืม "ไม่เจ็บเท่าคนที่ถูกลืม" ---------------

ความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิตถูกของผมถูกพรากไป ผมก็กลายเป็นคนลืมที่ไม่เคยคิดจะตามหามัน

ใช่! ผมปล่อยให้เขาคนนั้นรอคอย

การพบปะครั้งใหม่หลังผ่านไป 12 ปี ช่างเป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆ สำหรับผมและพี่คนนั้น

เราใช้เวลา ทุกวินาทีร่วมกัน จนกลายเป็นความผูกพันที่อธิบายได้ยาก

ผมคิดมาตลอดว่าเราคือพี่น้องต่างสายเลือดที่รักกันเหมือนเกิดและคลานตามกันมา

แต่ใครจะไปรู้ว่า อีกคนไม่ได้คิดเช่นนั้น

ผมตามล่าความทรงจำต่างๆ โดยมีพี่เขาเป็นคนนำทาง

นำช่วงเวลาต่างๆ มาต่อเติมให้แก่ชีวิต เหมือนจิ๊กซอว์ต่อกันให้เป็นรูปภาพที่สวยงาม

มีคนเคยกล่าวไว้ว่า "จุดจบของคนเราไม่เหมือนกัน"

ผมและเขาจะจบกันในรูปแบบไหน ไม่มีใครรู้คำตอบนั้นได้?

----------แม้แต่ผมก็ไม่รู้? ----------

ตัวละครหลัก

วิน วินากร ทรัพย์เจริญอนันต์ /ภริยาของคีย์/

???? : แต่ผมก็อยากเจอพี่เขานะ เห็นในรูปตอนเด็กแล้ว คงจะหล่อน้อยกว่าผมแน่เลย

???? : รู้ดีครับ! ผมบอกว่าพี่รู้ดีเหมือนมีพี่เป็นเมียเลย 

คีย์ คฑากร โรจน์จณากุล /สัมมีของวิน/

???? : ใจคอ จะไม่คุยกันหน่อยหรอ

???? : ไม่ใช่เมีย แต่เป็นผัวต่างหาก

คำเตือน

1.นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นด้วยจินตนาการอันไกลโพ้น ไม่มีเจตนาคัดลอกผลงานใครและไม่อยากให้ใครคัดลอกผลงานเรา

2.เรื่องนี้ใสๆ ชื่อเรื่องดูเศร้า แต่นิยายเราสนุกนะเด็กสามขวบอ่านได้

3.เรื่องนี้เน้นเนื้อหามากกว่าฉากป๊าบๆ

4.ถ้าใครไม่ชอบ ไม่ปลื้มนิยายของเรา กดออกได้เลยนะ เราไม่บังคับ

5.เรามือใหม่ ยังไงก็ขอฝากผู้อ่านติชมเพื่อเราจะได้ไปแก้ไข เมนต์แรงไปก็ทำให้เราจิตตกได้นะ

----------------------------------------------

สุดท้ายนี้

ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของคนอ่านด้วยนะคะ จุ๊บๆ

เปิดเรื่อง 24/11/20

ปิดเรื่อง XX/XX/XX

TB