ฝาแฝดที่จากลา

"ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับลูกสาวของคุณเธอมีอัตลักษณ์ที่ยอดเยียมเลยนะครับแต่ยังไม่รู้แน่ชัดว่ามันคืออะไร"คุณหมอพูดนั้นทำให้เด็กน้อยนั้นยิ้มกว้างเป็นอย่างมาก

"แต่ต้องขอแสดงความเสียใจกับลูกชายของคุณด้วยนะครับเค้าไม่มีอัตลักษณ์"สิ้นคำพูดของคุณหมอมิโดริยะ อิชุคุก็ทำของเล่นออลไมท์ตกพื้นนั้นทำให้ผู้เป็นน้องสาวอย่างมิโดริยะ ยูระนั้นำตาตก

"แต่..แต่พี่อิชุคุ"เธอพูดแล้ววิ่งออกนอกห้องไป"ยูระ!!"มิโดริยะ อิงโกะได้เรียกลูกน้องของเธอที่ผึ้งวิ่งออกจากห้องไป"เฮอ~ฉันนึกว่าเค้าจะมีอัตลักษณ์พ่นไฟแบบพ่อของเค้าสะอีก"สิ่งที่อิงโกะพูดนั้นได้ไปทำร้ายลูกชายของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ

เด็กน้อยได้นั่งร้องไห้อยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ฉายคริปออลไมท์ที่ช่วยคนอยู่ด้วยตัวคนเดียว

ผู้เป็นแม่เห็นก็เลยไปปลอบลูกน้อยของเธอ

"ผม..ยังเป็นฮีโร่ได้รึ..ป่าว" "อึก..แม่ขอโทษนะอิชุคุเป็นเพาะแม่ที่ทำให้ลูกเป็นแบบนี้"สองแม่ลูกนั้นได้กอดกันสะอื้นอยู่ในห้องนั้น

ตกกลางคืนอิชุคุได้เดินลงมาค้างลางเพาะหิวน้ำแต่สิ่งที่เด็กน้อยได้เห็นนั้นก็คือพาบของพ่อแม่ที่ทะเลาะกันและมีน้องสาวของเค้านั่งร้องไห้อยู่ละหว่างกลาง"ผมอยู่ไม่ได้หรอกนะอยู่ไปก็อายเค้าป่าวๆ" "แต่คุณคะอิชุคุเป็นลูกเรานะคะเค้าจะเป็นอะไรก็ตามแต่เราต้องยอมรับสิคะ"แม่พูดพร้อมน้ำตา"ไม่มีทางแต่ว่าสำหลับยูระผมยอมรับเพาะเธอเหมือนคนอื่น"พ่อพูดแล้วชี้ไปทางยูระ"ไม่เอา!!พ่อกับแม่จะทะเลาะกันทำไม่คะฮือๆ"

หลังจากนั้นพ่อก็พายูระไปพวกเขาเก็บกระเป๋าแล้วจากไปหลังการหย่าร่างของพ่อกับแม่ผมกับแม่ก็อยู่ด้วยกันตอนแรกผมก็ลืมว่าเราอยู่สองคนกับแม่มันอาจจะเศร้าแต่ตอนนี่ผมกับแม่ก็อยู่ได้และตอนนี่ผมก็ได้อัตลักษณ์จากออลไมท์แล้วพุ่งนี้ก็จะได้ไปสอบแล้ว

เรื่องนี่มีตัวละครคิดขึ้นเองด้วยนะ