[Harry Potter] Duh! รู้อยู่แล้วนี่!

  ในบ้านกึ่งค่ายมวยแห่งหนึ่งในเชียงใหม่

  "ป๊า เมื่อไหร่ลุงคนนี้จะออกอ่ะ!?" เอลลี่หรือที่พ่อของเธอมักเรียกเธอว่า 'นังสวย' มาจากชื่อกลาง สมศรี ที่แปลว่า เหมาะสมกับความสวยความดีงาม 

  "แหม่... เอ็งนะนังสวย เอ็งเหมือนแม่ของเอ็งไม่มีผิด น่าเสียดายที่แม่เอ็งไม่ได้อยู่ด้วย... แม่เอ็งคงจะภูมิใจในตัวเอ็งนะ นังสวย..." แล้วพ่อเธอก็นึกย้อนอดีตอีก

  เอลลี่ที่เห็นดังนั้นก็กรอกตาไปมา 

  'ดราม่าควีนอีกละ แต่ก็เถอะ แม่คงภูมิใจในตัวหนูใช่ไหมคะ?...แม่...'

  "พ่อเอ็งเข้าดราม่าอีกแล้วนะนังสวย" เสียงดังขึ้นจากด้านหลังเธอ และเมื่อหันไปก็พบว่าเจ้าของเสียงคือ 'ป้าเพ็ญ' ครูสอนภาษาอังกฤษของเธอ ที่เป็นเพื่อนสนิทของแม่และแม่ทูนหัวของเธอ

  "สวัสดีค่ะป้าเพ็ญ" เธอยกมือไหว้ แล้วเดินเข้าไปถือของช่วย

  "อ่ะๆ ขอบใจมากนะนังสวย" เพ็ญยิ้มอย่างเอ็นดูรักใคร่ 'เหมือนแม่แกเลยนะนังสวย สวยเหมือนแม่แกเลย... คามิลล่าแกคงสบายดีใช่ไหม'

  "นี่นังสวยเปิดกล่องสีดำนั่นสิ เห็นว่าแกอยากได้นักหนาไม่ใช่รึไง" ป้าเพ็ญบอกเธอ พร้อมหันหน้าไปทางกล้องสีดำเรียบหรูกล่องขนาดใหญ่

  เธอที่กินลูกชิ้นที่ป้าเพ็ญซื้อมานั้น ก็นึกคิดว่าอะไรที่อยากได้วะคะ ไม่นานนักก็จำได้

  "ฮะ! ป้าซื้อชุดนักเรียนบ้านฮัฟเฟิลพัฟมาเหรอคะ!?" เธอตะโกนด้วยความดีใจ พร้อมจับกล่องสีดำนี่ขึ้นมา

  "ใช่ เห็นว่าคอลเลคชั่นแก เหลือแค่ชุดนี้นี่ ไปลองใส่เถอะนังสวย" เพ็ญบอกเด็กสาวที่ตอนนี้ใกล้เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว เด็กสาวที่จะเป็นสาวสะพรั่งมีหนุ่มมาติดและพบเพื่อนสนิทพบอะไรมากมาย ที่ล้วนอันตรายอย่างยิ่งยวด 'คามิ...ลูกสาวแกกำลังจะเดินตามรอยแกแล้วนะ'

  ด้านเอลลี่ที่เดินขึ้นไปชั้นสองของบ้านนั้น ก็เข้าไปในห้องของตนเองแล้วเปลี่ยนเป็นชุดเด็กบ้านฮัฟเฟิลพัฟทันที

  ฟุบ ฝับ

  ไม่นานเธอก็เปลี่ยนเสร็จ ซึ่งมันก็เข้ากับเธอมาก

  เอลลี่ที่ส่องกระจกดูตัวเองก็หยิบมือถือที่ครบครันมากๆ มาถ่ายเซลฟี่โพสต์ลงแอปไข่ดาว

  แชะ แชะ 

  เมื่อถ่ายเสร็จร่างของเอลลี่ก็ล้มลงราวกับว่าไม่มีวิญญานอยู่แล้ว

  ฟุ่บ ตุบ

  วิญญาณของเธอนั้นก็ลอยละล่องเข้าไปในพหุจักรวาลใดจักรวาลหนึ่งผ่านเรื่องราวของใครหลายคนราวกับดูภาพยนตร์ จนมาหยุดที่ห้อง ห้องหนึ่ง ที่แปะป้ายว่า 'สวยสุดในพหุจักรวาล' ไว้ที่ประตู

  ประตูที่ปิดไว้ก็เปิดออกแบบงงๆ 

  วิญญาณเอลลี่ที่ไร้สติแต่ก็จำทุกอย่างที่ล่องลอยผ่านมาได้ ก็ได้ลอยเข้าไปในห้องอย่างช้าๆ

  "กว่าจะมาได้นะยะ เรียกฉันว่าพระเจ้า จบมะ! อ้อ ที่เธอมานี่เพราะฉันเรียกมา ไม่ต้องห่วงๆ เรื่องครอบครัวเธอน่ะอยู่สบายดี ฉันแค่แยกส่วนนึงของเธอออกมา เดี๋ยวเสร็จภารกิจที่ฉันให้ไปช่วยตัวละครใน Harry Potter ก็ได้กลับละ มีพรให้สามข้อว่ามา"

  หญิงสาว(?)ที่เคลมตนเองว่าเป็นพระเจ้าก็พูดๆสั่งๆมารัวๆ ซึ่งเธอก็สามารถจำได้เพราะมีความสามารถพิเศษอย่างนึงก็คือ ความทรงจำภาพถ่าย เธอคิดสักพักก็ตอบไป 

  'ยังไงซะ ถ้ายัยนี่เป็นพระเจ้าจริงก็ไม่มีอะไรต้องห่วง'

  "งั้นข้อหนึ่งฉันขอความสามารถแปลงกายแบบว่าสามารถทำทุกอย่างเกี่ยวกับการแปลงกายได้ ข้อสองขอให้ฉันรวย ข้อสามผลลบทุกอย่างเช่นคำสาป โรค ไม่มีผลกับฉัน แล้วขอถามหน่อย ทำไมเธอไม่ทำเอง" เธอถามยัยพระเจ้าด้วยความสงสัยบวกกับหน้าที่เหมือนเมากาว

  "งานฉันเยอะน่ะสิ คนที่ว่างๆน่ะมีแต่พระผู้สร้างนู่น! ฉันแค่รักษาการในโลกนี้เหมือนกับหัวหน้าแผนกน่ะ" พระเจ้าสาวบอกคนที่ทำหน้าเมากาวอยู่หน้าโต๊ะเธอ

  "ส่วนจะให้ช่วยใคร จะมีกระดานบอร์ดให้นะจ้ะ แถมพ่วงด้วยระบบตอบคำถามกับแสกนและหาตำแหน่งด้วยเลย บายนะคะเด็กๆ" แล้วพระเจ้าสาวก็

ถีบ

  เธอลงในหลุมดำที่โผล่มาข้างหลังเธอตอนไหนไม่รู้

  "ยัยพระเจ้าผี!! ฉันขอจองเวรเธอ!!" เอลลี่ที่โดนถีบเต็มๆเข้าที่ท้องก็ตะโกนด่าพระเจ้าที่ยิ้มระรื่นอยู่เหนือหลุม

  พระเจ้าสาวที่ได้ยินแบบนั้นก็แค่โบกมือลาก่อนทำปากจู๋สวยๆ

  แต่สำหรับเธอมันน่าตบมากๆ

  ไม่ทันจะได้จะโกนด่า เธอก็รู้สึกสติดับ และตื่นอีกทีในร่างใครสักคน

  เธอเงยหน้าขึ้นมาพบว่าเธอนั่งอยู่ที่โต๊ะฮัฟเฟิลพัฟตอนนี้พระเอกของเราๆพ่อหนุ่มแฮร์รี่ พอตเตอร์ก็กำลังสวมหมวกอยู่

  'โอเค ดูทรงแล้ว งานนี้หินว่ะ ให้ไปถล่มรังโจรยังง่ายกว่าเลย ชิ!'

-Love Jully-A\\Ʀ