เรื่องเล่าของร้านรับจ้างจดบันทึก

งานเขียนเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ชื่อ สถานที่ และเหตุการณ์ต่างๆ เป็นเรื่องสมมติขึ้น ไม่มีอยู่จริง 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

joylada version <เนื้อเรื่องเหมือนกัน

___________________________________________________________________________

*เรื่องย่อ*

     เกาะเล็กๆ แห่งหนึ่งซึ่งห่างไกลจากดินแดนอื่นอย่างสิ้นเชิง ห่างไกลจนมีเพียงน้อยคนนักที่จะรู้ตำแหน่งของเกาะแห่งนี้ แม้กระทั่งบนแผนที่โลกก็ไม่ปรากฏชื่อของเกาะนั้นด้วยซ้ำไป

     ณ ที่แห่งนั้น มนุษย์และปีศาจได้อาศัยอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขโดยมีเหล่าทวยเทพเป็นผู้ปกครองมานานหลายพันปี จนกระทั่งวันหนึ่ง มนุษย์ผู้โง่เขลากลุ่มหนึ่งซึ่งไม่พอใจที่พวกตนนั้นมิได้ครอบครองซึ่งอายุขัยยืนยาวหรือพลังวิเศษเฉกเช่นพวกปีศาจหรือเทพได้กล่าวโทษว่าเหล่าทวยเทพซึ่งปกครองพวกตนเป็นต้นเหตุให้เกิดความไม่เท่าเทียมนี้ขึ้นมา มนุษย์กลุ่มนั้นล้วงความลับอย่าหนึ่งของเหล่าเทพและนำมันมาแพร่งพรายจนแพร่สะพัดไปทั่ว เมื่อเหล่าเทพรับรู้ถึงการกระทำเช่นนั้นจึงตัดสินว่ามนุษย์นั้นเป็นสิ่งมีชีวิตซึ่งมิสมควรได้รับการให้อภัย

     มหาเทพมอบคำสาปลืมเลือนทุกสิ่งไม่เว้นกระทั่งบุคคลอันเป็นที่รักให้มนุษย์ทุกคนบนเกาะแห่งนั้นเพื่อเป็นบทลงโทษ เมื่อมนุษย์หรือปีศาจตนใดก็ตามได้จบชีวิตลง ทุกความทรงจำเกี่ยวกับผู้นั้นในความทรงจำของมนุษย์ที่เกี่ยวพันด้วยจะสูญสิ้นไปจนหมด ต่อให้จะหนีออกจากเกาะแห่งนี้ไป คำสาปก็จะยังคงอยู่ และจะส่งต่อไปยังรุ่นต่อไปเรื่อยๆ แต่ยังดีที่บุคคลภายนอกที่เข้ามายังเกาะแห่งนี้จะได้รับผลกกระทบของคำสาปก็ต่อเมื่อยามที่ยังอาศัยอยู่บนเกาะเท่านั้น 

     แม้ว่ามันอาจจะเป็นคำสาปที่ฟังดูธรรมดา แต่ผลกระทบระยะยาวนั้นร้ายแรงยิ่งนัก เพราะสิ่งที่ถูกลบไปมิได้มีเพียงความทรงจำ แต่ความรู้ต่างๆ ที่ได้จากบุคคลผู้ล่วงลับก็จะหายไปด้วยเช่นกัน มีเพียงเหล่าปีศาจที่สามารถจดจำเรื่องราวของมนุษย์ที่ตายไปได้ แต่มนุษย์กลับลืมสิ้น 

     เมื่อเวลาผ่านไปนับร้อยปี มนุษย์กลายเป็นเผ่าพันธุ์ที่ไร้ซึ่งปัญญาโดยสิ้นเชิง ปีศาจซึ่งมีอายุยืนยาวและไม่ได้รับผลกระทบกลายเป็นที่พึ่งของเหล่ามนุษย์อย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่ยิ่งผ่านไปนานเข้า เหล่าปีศาจเริ่มรู้สึกเสียแรงเปล่ากับการต้องคอยถ่ายทอดความรู้ให้กับมนุษย์ที่ไม่อาจจดจำมัน ยามนั้นปีศาจส่วนหนึ่งได้แยกย้ายไปอาศัยกับพวกเดียวกันเพราะพวกเขานั้นไม่ต้องการที่จะต้องมาทนเจ็บปวดและจดจำอยู่ฝ่ายเดียวอีกต่อไป

     เรื่องราวในเกาะแห่งนั้นดำเนินไปในทางที่อเนจอนาถเช่นนั้นอีกหลายปี เทพองค์หนึ่งทนไม่ได้อีกต่อไปกับการต้องมาเห็นลูกหลานของชาวเกาะต้องมาใช้ชีวิตอย่างน่าเศร้าเช่นนี้ แม้เทพองค์นั้นจะไม่มีพลังแก่กล้าพอที่จะลบล้างคำสาปของมหาเทพได้ทั้งหมด แต่เทพองค์นั้นก็เลือกที่จะทรยศพวกพ้องของตนและมอบพรให้แก่เหล่ามนุษย์หนึ่งประการ ก่อนที่เธอจะสลายไปตลอดกาลโดยที่มนุษย์ยังไม่ได้รับรู้ในบุญคุณครั้งนี้เลยแม้สักคน

     พรของเทพองค์นั้นทำให้เด็กบางคนที่เกิดขึ้นมาไม่ได้รับผลกระทบของคำสาป และยังสามารถทำให้ความรู้ความทรงจำของบุคคลต่างๆ คงอยู่เป็นนิรันดร์ในรูปแบบของสื่อต่างๆ เช่นหนังสือ ภาพวาด และบทกวีได้อีกด้วย เมื่อมนุษย์รับรู้ถึงตัวตนของเหล่าคนที่ไม่ได้รับผลจากคำสาป มนุษย์ธรรมดาจึงยัดเยียดบทบาทให้พวกเขาว่า 'นักจดบันทึก' ไปโดยปริยาย 

     หากมองในมุมของมนุษย์ธรรมดาแล้ว พรนี้อาจเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ แต่สำหรับคนที่ต้องแบกรับหน้าที่นี้อย่างนักจดบันทึกนั้น อาจจะมองว่ามันเป็นคำสาปก็เป็นได้ การต้องจดจำทุกสิ่งและส่งต่อไปยังลูกหลานนั้นเป็นภาระอันหนักอึ้งทีเดียว

     เพราะมนุษย์นั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่โง่เขลา โหดร้าย และเห็นแก่ตัว พวกเขาได้ใช้พรจากเทพอย่างไม่ใส่ใจ พวกเขาบังคับให้เหล่านักจดบันทึกบันทึกเรื่องราวอย่างไม่หยุดหย่อน หากไม่ทำตามก็จะถูกทรมานสารพัด เมื่อตายไปก็แค่เพียงหาใหม่เพราะอย่างไรก็ตามมนุษย์ธรรมดาก็จะลืมนักจดบันทึกที่ตัวเองฆ่าเองกับมืออยู่ดีหากนักจดบันทึกคนนั้นไม่ได้บันทึกเรื่องของตนเองไว้

     แม้นักจดบันทึกจะเป็นเผ่าพันธุ์หายากที่ควรรักษาเอาไว้ แต่มนุษย์ก็ยังไม่รู้ถึงคุณค่า แม้ว่าจะผ่านไปหลายยุคสมัย เหตุการณ์อันเลวร้ายอันเริ่มมาจากคำสาปของทวยเทพก็เกิดขึ้นซ้ำไปมาเป็นวงจรอุบาทว์ร่ำไป

     นักจดบันทึกหนีจากเหล่ามนุษย์ป่าเถื่ิอนเหล่านั้น นักจดบันทึกรุ่นใหม่ๆ ต่างปิดบังตัวตนของตัวเองและไม่ใช้ความสามารถของตนเกินความจำเป็น จนสุดท้าย มนุษย์ธรรมดาก็ค่อยๆ ลืมเลือนเรื่องนี้ไปอย่างช้าๆ จนสังคมกลับสู่ความสงบ โดยที่นักจดบันทึกยังคงคัดลอกตำราต่างๆ ของเหล่าปีศาจและนำมาแจกจ่ายให้ผู้คนอย่างลับๆ เรื่อยมา

     เมื่อเวลาผ่านไป ปีศาจและมนุษย์เริ่มกลับมาอาศัยร่วมกันอย่างผาสุกอีกครั้ง โดยมนุษย์หันมามองว่านักจดบันทึกเป็นความสามารถพิเศษและอาชีพอย่างหนึ่งซึ่งสมควรได้รับการยกย่องมากกว่าเมื่อก่อน เหล่านักจดบันทึกจึงสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ และสามารถหารายได้จากพรนี้อีกด้วย

___________________________________________________________________________

*คุยกับผู้เขียน*

สวัสดีค่า ขอบคุณที่อ่านเนื้อเรื่องย่อจนจบนะคะ จริงๆ เรื่องนี้เราเขียนขึ้นเพื่อเป็นเนื้อเรื่องประกอบประวัติของออริหรือOCของเราซึ่งเป็นตัวละครที่ไม่สามารถเอาไปเล่นคอมมูได้เฉยๆ แต่ถ้าหากว่าอ่านแล้วชอบเราก็ดีใจและขอขอบคุณทุกคนด้วยนะคะ!

เซตติ้งของเนื้อเรื่องนี้จะเป็นประเทศเกาะสมมติที่มีลักษณะคล้ายประเทศญี่ปุ่นในยุคไทโชถึงยุคโชวะค่ะ แต่เนื่องจากเป็นเซตติ้งแฟนตาซีจึงอาจจะมีองค์ประกอบบางส่วนในเรื่องที่ไม่เหมือนกับสิ่งที่มีในยุคสมัยนั้นจริงๆ สักเท่าไรนัก ต้องขออภัยในส่วนนี้ล่วงหน้าด้วยนะคะ

ในส่วนของเนื้อเรื่องจะเป็นเนื้อเรื่องที่เกิดขึ้นผ่านมุมมองของตัวละครแต่ละตัวสลับๆ กันไปค่ะ

เนื้อเรื่องเป็นแนวอ่านสบายๆ ในแต่ละตอน ไอมิจะได้พบกับผู้คนมากหน้าหลายตาและได้รับฟังเรื่องราวต่างๆ ของผู้คนค่ะ

เรื่องนี้อาจจะสุขไม่สุดแล้วก็ดราม่าไม่มากนะคะ เราเองก็เขียนไม่ค่อยเก่งนัก เรื่องนี้เป็นเหมือนสตอรี่เสริมของออริเราซึ่งเราเขียนเล่นเฉยๆ ด้วย เลยอาจจะไม่มีตารางการอัปที่แน่นอนนัก แต่วางแผนไว้ว่าในแต่ละตอนจะมีความยาวประมาณ 10 หน้า A5 ค่ะ อาจจะไม่ได้ยาวมากจนอ่านได้จุใจเพราะว่ามันเป็นเรื่องเขียนเรื่อยๆ ยามว่าง แล้วก็อาจจะเว้นช่วงนานไปบ้างแต่จะพยายามไม่ดองนะคะ

ยังไงก็ตามหากมีข้อติหรือข้อเสนอแนะสามารถพิมพ์มาได้เลยค่ะ ขอแค่ไม่หยาบคายเราพร้อมที่จะรับฟังความคิดเห็นเสมอค่า เนื้อเรื่องส่วนไหนที่อาจจะเข้าใจยาก เราจะทยอยกลับมาปรับสำนวนให้กระชับขึ้นในภายหลังนะคะ

เรื่องนี้มีเป็นแบบอ่านในจอยลดาด้วยนะคะ ลิงก์นี้เลยค่ะ จิ้ม

___________________________________________________________________________

*แนะนำตัวละคร*

รูปปกกับรูปตัวละครจะมาใส่แบบดีๆ ให้ทีหลังนะคะ *sob*

Hashimoto Aimi ฮาชิโมโตะ ไอมิ 

     เด็กสาววัย 14 ซึ่งเป็นนักจดบันทึกที่ได้รับการอุปการะจากปีศาจจิ้งจอกสองตนตั้งแต่ยังเด็ก เป็นคนจริงจังและยึดถือเรื่องการทดแทนบุญคุณเป็นเรื่องสำคัญ ปกติจะไม่ค่อยแสดงสีหน้าอะไรให้เห็นนักเพราะอาย

Hashimoto Touya ฮาชิโมโตะ โทยะ

     ปีศาจจิ้งจอกที่รับไอมิเข้ามาเป็นน้องสาวบุญธรรมและเป็นเจ้าของร้านรับจ้างจดบันทึกซึ่งมีไอมิคอยช่วยงาน เป็นคนที่มักจะยิ้มอย่างมีเลศนัยตลอดเวลา เป็นคนชอบใช้เวลาอยู่กับตัวเองอย่างไม่รีบร้อนจนบางครั้งก็ดูเป็นคนเอื่อยเฉื่อย ชอบหนังสือ บทกวีและดนตรีมาก

Hashimoto Tamayo ฮาชิโมโตะ ทามาโยะ

     น้องชายฝาแฝดของโทยะ นอกจากเค้าโครงของใบหน้าที่เหมือนกันแล้วก็ไม่มีอะไรเหมือนกันเลย มีนิสัยตรงข้ามกับโทยะแทบทุกอย่าง ทามาโยะเป็นคนรักอิสระ ไม่ชอบการผูกมัด งานอดิเรกคือออกไปเที่ยวเล่น

ต่อให้นิสัยดูเข้ากันไม่ได้เท่าไรนัก แต่สามพี่น้องฮาชิโมโตะกลับสนิทกันอย่างน่าประหลาด...

___________________________________________________________________________

ในอนาคตจะมีตัวละครอื่นโผล่มาเรื่อยๆ ฝากติดตามเรื่องราวของเหล่าปีศาจและนักจดบันทึกด้วยนะคะ!

___________________________________________________________________________

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 โดย  Aku no Akari(นามปากกา)

ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอก ดัดแปลงเนื้อหา ทำซ้ำ หรือนำไปเผยแพร่ที่อื่นโดยมิได้รับอนุญาตเด็ดขาด

?

BABY ? KISS

?