Save a Life ขออยู่แนวหลังไม่ได้เหรอ แค่มาตามสามีกลับบ้านแค่นั้นเอง!

          

คุณหนูใหญ่ เฟยเสวี่ยจิงอี้ /พลตรี โจวจิ้งอี้

 

พลเอก มาเชียร์ ไล สโตเฟน 

พลตรี หลุย เล ซองร์

 

จอมพล โจวเหลียนเฉิง

พลเอก ฟงหมิงจื่อ 

           จากคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเฟย บุตรสาวของจอมพลเฟยลวนเจีย ผู้ปกครองดูแลเมืองเสวียนอู่กลายเป็นนายหญิงตระกูลโจว ตระกูลที่ปกครองดูแลเมืองจูเชว่ และจากการนายญิงโจวสู่การเป็นพลตรี! อยากจะบ้าตายฉันแค่มาตามสามีกลับบ้านแค่นั้นเองนะ.... ทำไมกลายเป็นเป็นแบบนี้ไปล่ะ 

...

            งานวิวาร์ระหว่างสองตระกูลผู้เป็นใหญ่ได้ถูกจัดขึ้นที่เมืองหวงหลง ศูนย์กลางของเมืองทั้งสี่ทิศ ขบวนเจ้าสาวยิ่งใหญ่อลังการ ในเมืองต่างถูกจัดเต็มไปด้วยผ้าสีแดงอันเป็นสีมงคลไปทั่ว ระหว่างทางผู้คนจะโปรยดอกไม้ที่สร้างเวทมนตร์เป็นการต้อนรับและแสดงความยินดี ในขณะที่ขบวนเจ้าสาวเดินผ่าน  เกี้ยวที่ถูกตกแต่งอย่างงดงามขนาดแปดคนหาม มีหญิงงามนั่งอยู่ภายใน รอคอยเวลาที่จะถึงสถานที่กราบคำนับฟ้าดิน ซึ่งเวลาผ่านไปไม่นานขบวนเจ้าสาวก็เดินทางมาถึง 

              “ถึงแล้วงั้นเหรออาเหยา?” ฉันที่รู้สึกว่าเกี้ยวถูกวางลงกับพื้นเลยถามออกไป 

              “ถึงแล้วค่ะคุณหนู ค่อยๆจับมือดิฉันลงนะคะ” 

              ฉันยื่นมือไปจับอาเหยา เมื่ออกมาข้างนอกเกี้ยวแล้วก็เห็แต่สีแดง....ทำไมต้องมีวัฒนธรรมการแต่งงานด้วยการใส่ผ้าคลุมหน้าสีแดงแบบนี้กัน โถ่...รู้ไหมคนเป็นเจ้าสาวมันลำบาก! 

               ฉันถูกน้องชายอุ้มเดินข้ามประตูทางเข้าก่อนจะวางลงและได้อาเหยาช่วยประคอง ส่วนคนที่จะมาเป็นเจ้าบ่าวของฉันก็ยืนรออยู่ที่หน้าพวกท่านพ่อท่านแม่

               “ขอให้พี่มีความสุขนะครับ มีอะไรก็บอกผมได้ตลอดถ้าเขาทำพี่เสียใจผมจะรับพี่กลับมาเอง” คำอวยพรจากน้องชายทำให้ฉันอดที่จะยิ้มกลับให้ไม่ได้ 

               “หุๆ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะ น้องรัก” จากนั้นฉันก็เดินมายืนอยู่ข้างๆเจ้าบ่าวโดยมีอาเหยาคอยประคองตลอดทางที่เดินมา 

                “ได้ฤกษ์แล้วววว หนึ่ง คำนับฟ้าดินนนน” ฉันและเขาคุกเข่าคำนับ

               “สอง คำนับบุพการีรรรรร” ฉันหันไปหาท่านพ่อท่านแม่ที่นั่งมองดวงสายตาปลื้มปริ่ม ที่ฉันได้เป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว 

               “สาม คำนับกันและกันนนน เป็นอันจบพิธี ต่อไปนี้ทั้งคู่เป็นสามีภรรยาแล้ว เชิญลงชื่อในใบสมรสด้วยครับ”

                 

...

                สงครามระหว่างพวกเรากับพวกเมอริสกำลังเกิดขึ้น ในโลกนี้จะแบ่งออกเป็น 5 ส่วน คือ จักรวรรดิเลนดิสหรือพวกเมอริสที่กระหายการทำสงครามล่าอาณานิคม สอง อาณาจักรจงเหยียน หรือก็คืออาณาจักรที่ฉันอยู่ สาม จักรวรรดิอาร์มเมอร์ ดินแดนที่ไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับใครและลึกลับ นอกนั้นส่วนที่เหลือคือพื้นน้ำและป่ามิติที่กระจายสุ่มไปทั่วทั้งโลก 

                 “พลตรีครับ! เบื้องบนส่งคำสั่งมาให้ท่านเตรียมกำลังพลหน่วยรบพิเศษให้พร้อมสำหรับสงครามด้วยครับ” 

                

                 ห๊ะ บ้าบอออ เดี๋ยวนะฉันไม่อยากเข้าร่วมสงครามนะเห้ย อีกอย่างยศนี้ฉันก็ไม่ได้อยากได้กรุณาโปรดเอาคืนไปด้วยเถอะ! ฉันแค่มาตามสามีกลับบ้านตามคำขอร้องจากท่านแม่ของเขาเองนะทำไมกลายเป็นแบบนี้…

                 “…...” 

.

.

.

.

.

อ่ะๆ เปิดเรื่องใหม่จร้าาาา หลังจากจบเรื่อง พวกเจ้า!อย่านอกบทได้หรือไม่! เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 3 แล้วน้า

จะเขียนเป็นแนวยุโรปผสมจีนโบราณนิดหน่อย(?) มันเกิดจากไรท์อยากเขียนจีนโบราณแต่ฝีมือไม่ถึง ถถถถ และในเรื่องเป็นสิ่งที่ไรท์มโนขึ้นมาไม่เกี่ยวกับหลักความจริงใดๆทั้งสิ้นเพราะไรท์สร้างโลกนั้นขึ้นมาเอง โฮะๆ 

ยังไงก็ฝากติดตามด้วย รักรีดทุกคนนะจุ๊บๆ