The shadow #เงาซ่อนรัก |kookv| 🔞 - นิยาย The shadow #เงาซ่อนรัก |kookv| 🔞 : Dek-D.com - Writer
×

    The shadow #เงาซ่อนรัก |kookv| 🔞

    ผู้เข้าชมรวม

    476

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    476

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    3
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  19 มิ.ย. 63 / 01:19 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    โรงพยาบาล bighit 

    ห้องฉุกเฉิน

    ชายหนุ่มในชุดกาวน์ที่ดูมาอายุเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน ทำให้คนที่รอหน้าห้องรีบพุ่งตัวไปหาทันที

    "คุณหมอค่ะ ลูกชายฉันเป็นยังไงบ้างคะ!!?" หญิงมีอายุถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล ข้างๆเขามีชายอีกคนคอยยืนตบไหล่เบาๆ 

    "สาหัสครับ คนไข้กระดูกไหปราร้าหัก แขนหัก ม้ามฉีก และเรายังพบเลือดคลั่งในปอด" เมื่อเห็นยินดั้งนั้นทำให้คนที่ได้ยินถึงกับพูดไม่เข้าคายไม่ออก 

    "ละ ลูกฉันจะตายไหมคะหมอ คุณหมอค่ะ ทำไงก็ได้อย่าให้ลูกดิฉันเป็นอะไรไปนะคะ " น้ำตาของหญิงสาวไหลออกมาด้วยความสงสารลูกจ้บใจ 

    "น้องไม่เป็นอะไรครับคุณแม่ คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะครับ" หมอหนุ่มตบมือของหญิงสาวเบาๆ

    "เดี๋ยวหมอรอดูอาการน้องก่อน ถ้าไม่มีอะไรแทรกซ้อน หมอจะทำการผ่าตัดให้น้องนะครับ น้องไม่เป็นอะไรแน่ครับ หมอสัญญา" หมอหนุ่มพูดจบก็ยิ้มออกมา แล้วเดินออกไป 

    "โถ่ ตา วี ใครกันที่ทำร้ายลูกได้ขนาดนี้" หญิงสาวเกาะประตูห้องฉุกเฉินแล้วปล่อยโฮออกมา 

    "ลูกไม่เป็นอะไรแล้วนะคุณ เดี๋ยวลูกก็ฟื้น คุณอย่าห่วงเลย" ชายหนุ่มปลอบผู้เป็นภรรยาของตน 

    "น้องต้องไม่เป็นอะไรครับ คุณแม่อย่าร้องไห้ไปเลยนะครับ เดี๋ยวจะล้มป่วยไปอีกคน" แทฮยอง พูดขึ้น ทำให้ผู้เป็นมารดาหันกลับมามอง 

    "ทำไมไม่เป็นแก" คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่มารดาพูด

    "ทำไมถึงไม่เป็นแกห้ะ!!! ทำไมถึงไม่เป็นแกที่นอนอยู่ตรงนั้นแทนวี!!!!" หญิงสาวพูดราวกับขาดสติ แทฮยองได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ เมื่อได้ยินเช่นนั้น 

    "มะ แม่" เสียงของแทฮยองนั้นหายไป เพราะมันติดก้อนสะอื้นอยู่ที่คอของเขา ตาใสน้ำตาคลอ แต่ก็ไม่พยายามที่จะร้องออกมา 

    "คุณพอเถอะ มันไม่เกี่ยวอะไรกับแทฮยองนะ" ผู้เป็นบิดาพูดปราม 

    "แกต้องไปเรียนแทนน้อง" แทฮยองกลืนก้อนสะอื้นลงคอเมื่อได้ยินสิ่งที่แม่พูด

    "นี่คุณหมายความว่ายังไง!?" เป็นผู้บิดาซะเองที่เอ่ยถาม เพราะเขาก็ไม่เข้าใจสิ่งที่ภรรยาตัวเองพูด 

    "ตาวีเจ็บหนักขนาดนี้ ยังไงก็ต้องครอปเรียน อนาคตของตาวีกำลังไปได้สวย ฉันไม่อยากให้ลูกต้องเรียนซ้ำชั้น!!" 

    "แล้วอนาคตของแทฮยองละ" ผู้เป็นบิดาเอ่ยถาม 

    "ช่างมันสิ ทุกวันนี้ทำอะไรได้เรื่องที่ไหน เกรดก็แย่ กีฬาก็ไม่ได้เรื่อง ให้มันไปเรียนแทนวีนั้นแหละดีแล้ว อย่างน้อยตาวีก็จะได้ไม่ต้องซ้ำชั้น" ผู้เป็นมารดากอดอกเมื่อพูดจบ แล้วปรายตามองมาที่แทฮยอง 

    "แล้วคุณไม่กลัวใครจับได้หรือไง ถึงแทฮยองจะเป็น ฝาแฝด กับวี แต่ทั้งคู่ไม่เหมือนกันนะคุณ" ผู้เป็นบิดาเถียง 

    "ฉันไม่เคยบอกใคร ว่าตัวเองมีลูกแฝด ในประวัติของตาวีก็ใส่ลูกคนเดียว ฉนั้นไม่มีใครรู้หรอก" ราวกับฟ้าผ่าลงมากลางลำตัวของแทฮยอง ขาของเขาสั่นจนแทบจะยืนไม่ไหว เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้เป็นแม่ผู้ 

    "ถ้าแกไม่ตายแทนน้องแก แกก็ไปเรียนแทนน้องแกซะ!" พูดจบผู้เป็นแม่ก็เดินออกไป พ่อเขามาตบไหล่ของแทฮยองเบาๆ 

    "ถ้าลูกไม่อยาก..." 

    "ไม่ครับ ผมจะไปเรียนแทนน้องเอง" แทฮยองพูดขัดพ่อของเขา 

    ผู้เป็นพ่อถอนหายใจออกมาด้วยความหนักใจ แล้วเดินออกไป 

    น้ำตาของแทฮยองไหลลงมาทันที คนตัวเล็กทรุดลงไปนั่งกับพื้นพร้อมกับปล่อยโฮออกมา 

    ในเมื่อแม่ของเขาต้องการ เขาก็จะทำ! 

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น