สุราปลาดิบ

“ปลาดิบ...ไม่เอาสิ” มันพูดเสียงอ่อยแต่อย่าคิดว่าผมจะใจอ่อนกับมัน แม้มันจะทำดีกับผมแค่ไหนก็ตามแต่ ผมก็ไม่อยากจะชอบมัน ผมรู้ดีอยู่แก่ใจว่ามันมาจีบผมเพราะรุ่นพี่มันสั่ง 

“อะไรของมึง” แสร้งตอบไปงั้น ๆ

“มึงจะโกรธจะเกลียดอะไรกูก็ได้ แต่กูอยากบอกว่า...กูชอบมึง”

“มึงไม่ได้ชอบกูหรอก รุ่นพี่สั่งมึงให้มาจีบกู มึงจะชอบกูได้ยังไง”

“นั่นดิ”

“...” สุราเอ๋ย กูได้ยินคำว่า ‘นั่นดิ’ ผมถึงขั้นแดกจุด อึ้งครับ ยอมรับว่าอึ้ง

ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย มันช่างไม่สุนทรีย์กับคนอย่างผม  อึดอัดใจจัง...

ไอ้ตัวดีของผมหันหลังและเดินตรงไปไกลสุดสายตา เสื้อนักศึกษาสีเศวตสว่าง แผ่นหลังกว้าง ผมดำเงางาม แขนยาวของมันที่เคยโอบคล้องไหล่ผมจนผมรำคาญอยู่บ่อยครั้งแต่ทำไมตอนนี้กลับคิดถึง คิดถึงมากจริง ๆ การที่มันเดินจากผมไปโดยที่ไม่หันหลังกลับแบบนี้คงบอกผมเป็นนัยแล้วว่า

Farewell 

^_^

ฝากมิตรรักแฟนนิยายทุกท่านเอ็นดูเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะครับ

เอ็นดูคุณสุรากับปลาดิบด้วยนะครับ

ธีรกร