[ fanfiction Twst ] ผู้ดูแลจะกลับบ้าน ! ( All × OC ) - นิยาย [ fanfiction Twst ] ผู้ดูแลจะกลับบ้าน ! ( All × OC ) : Dek-D.com - Writer
×

    [ fanfiction Twst ] ผู้ดูแลจะกลับบ้าน ! ( All × OC )

    หลังจบเรื่องราวทั้งหมด ในที่สุดผู้อำนวยการก็สามารถหาทางส่งผู้ดูแลกลับโลกเดิมได้ ' ยูเมะ ' เด็กหนุ่มธรรมดาที่บังเอิญตื่นขึ้นมาในโลกเวทมนตร์จึงได้ขอเวลาหนึ่งอาทิตย์กับโครวลี่ เพื่อบอกลาทุกๆ คน

    ผู้เข้าชมรวม

    3,879

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    44

    ผู้เข้าชมรวม


    3.87K

    ความคิดเห็น


    42

    คนติดตาม


    340
    จำนวนตอน :  9 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  11 พ.ย. 66 / 04:26 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    สวัสดีค่ะ ทุกคนนนน

    ฟิคนี้เป็นฟิคจากอารมณ์ชั่ววูบ อย่าคาดหวังมากเลยนะคะ

    แต่ด้วยพลังใจที่รักในหนุ่ม ๆ ตัวร้ายก็จะพยายามเข็นให้จบค่ะ

    เนื้อหาหลักฟิคไม่ยาวมาก เพราะดำเนินเรื่องแค่อาทิตย์เดียวเอง แต่ตอนนึงจะยืดยาวๆ ให้มีหลายๆ ตอนเหมือนเกมได้มั้ยก็อีกเรื่องนึง

    All × OC นะคะ

    ฮาเร็มนั่นแหละค่ะ

    ก็แหม ผู้เกมนี้งานดีจนจากที่เรามีเมนดี ๆ รักแค่เมน ก็กลายเป็นรักทุกคน และเราเชื่อว่า เราไม่ได้เป็นแบบนี้แค่คนเดียว 

    ใครคิดว่าไม่ตอบโจทย์ก็ขอให้ข้ามฟิคนี้ไปเลยนะคะ ข้ามมมมมมม

    แรงบันดาลใจมาจากโดอันนึงที่คตคซ.จะกลับโลกเดิมแล้วเหล่าวายร้ายขัดขวาง มาจับเรากลับไปค่ะ


    และนี่คือคันโตคุเซย์ของเราค่ะ !


    เราใช้เว็บนี้ทำค่ะ

    https://picrew.me/image_maker/32223

    ชื่อ : ยูเมะ

    อายุ : 15 ย่าง 16 ปี

    เพศ : ชาย

    ส่วนสูง : 170 เซนติเมตร

    น้ำหนัก : 60 กิโลกรัม

    *เราแก้น้ำหนักน้องนะคะ เราดูจากค่า BMI เอา*


    ยูเมะ เด็กอัจฉริยะจากบ้านเด็กกำพร้า ที่เพิ่งสอบเทียบจบม.6  และกำลังจะเข้ามหาลัย ในเอกการแสดงตามอาชีพนักแสดงของตน

    ในวันหนึ่ง นึกคึกอะไรไม่ทราบ เขาได้หยิบไล*อน คิงเวอร์ชั่นที่คล้ายสิงโตจริง ๆ มานั่งดู เขารู้ว่ามันแปลก แต่ตัวเขากลับร้องห่มร้องไห้กับการตายของตัวร้ายจนหลับไป ตื่นมาอีกทีก็อยู่ในโลงศพและเกือบจะโดนไฟคลอก

    และนั่น... คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาได้รู้จักกับทุก ๆ คน

    .

    .

    .

    " ยินดีด้วยนะครับ ! ยูเมะซัง ! "

    เขารู้สึกเหมือนกับโลกหยุดหมุน

    " ผมสามารถส่งคุณกลับโลกเดิมได้แล้วนะ "

    หัวใจของเขาหยุดเต้นไปชั่วขณะหนึ่ง

    " คุณจะได้กลับบ้านแล้วนะครับ "

    ทั้ง ๆ ที่เขาเคยบอกว่าอยากกลับแท้ ๆ

    " จริงเหรอครับ ! "

    แต่ถึงแม้ว่าปากของเขาจะพูดออกไปแบบนั้น

    " ดีจังเลยนะครับ "

    ยิ่งพยายามพูดออกไปด้วยความยินดีมากเท่าไหร่

    " ในที่สุดผมก็จะได้กลับบ้านแล้ว "

    เขาก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดในหัวใจ


    Statice

    08/05/20 19:25


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น