Fantasy Zero

เพิ่งเคยแต่งเรื่องแนวเเฟนตาซีครั้งแรก อาจจะแปลกๆหน่อย เอาเป็นว่าว่างตอนไหนก็ลงตอนนั้นละกันนะ 555

————————————————————————————————————————

บทนำ

     “ใครบางคนเคยกล่าวไว้ว่า พระเจ้าเป็นผู้สร้างโลกใบนี้และสรรพสิ่งต่างๆ พระองคหว่านเมล็ดชีวิตบนโลกใบนี้ ทุกเมล็ดล้วนมีจิตใจเป็นของตัวเอง พระองค์มอบอิสระให้แก่สิ่งเหล่านั้น และหวังว่ามันจะเติบโตเป็นสิ่งที่สวยงาม”

     เป็นคำกล่าวที่เมื่อก่อนคุณปู่มักจะสอนผมเสมอ ท่านชอบนำเรื่องเล่าการผจญภัยของตัวเองสมัยหนุ่มๆมาเล่าให้ผมฟังทุกคืน ทั้งเรื่องเผ่าต่างๆ ดินแดนอันไกลโพ้น หรือแม้กระทั่งโบราณสถานที่ยังไม่ถูกค้นพบ และทุกครั้งผมจะตั้งใจฟังอย่างสนอกสนใจ ผมคิดว่าการได้ออกไปผจญภัยเพื่อพบเจอสิ่งใหม่ๆ เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น

     “โตขึ้นผมจะได้ผจญภัยแบบคุณปู่มั๊ยฮะ?”

     นั่นคือคำถามที่ผมมักจะถามคุณปู่ทุกคืน และคุณปู่ก็มักจะพูดกับผมว่า

     “ความหมายของการผจญภัยคืออิสระ หลานอยากทำอะไรก็ทำตามใจตัวเองเถอะ นั่นคืออิสระของหลาน”

     ‘อิสระ’ สิ่งที่ผมใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็กๆ ผมอยากทำตามใจตัวเอง ไม่ต้องคอยทำตามคำสั่งคนอื่น ผมชอบแบบนั้น บนโลกนี้ยังมีอะไรอีกหลายอย่างให้เด็กตัวน้อยๆ ได้ออกไปค้นหา ถ้าโตขึ้นผมก็อยากเป็นแบบคุณปู่ ‘นักผจญภัยอิสระ’ แต่ว่า...

     “เฮ้ย! เลออน! ประตูเขต 13 กำลังถูกโจมตีอยู่! ทำอะไอยู่วะ!!”

     “เฮ้! นี่เวลาพักชั้นนะเว้ย! อย่าเพิ่งกวน อ๊ะ? เดี๋ยวนะครับ พอดีมีคนโทรมา— แปปนะคุยธุระอยู่ ลาล่ะ—”

     “เฮ้ย! เดี๋ยว— เฮ้ย! เลออน!”

     ผมกลับต้องมาเป็นองครักษ์พิทักษ์ราชาของราชาอาณาจักรลีออสซะงั้น! นี่มันอะไรกันเนี่ย

     ผมแค่สมัครเข้ามาเป็นอัศวินแค่เพียงเพราะมันดูเท่ดี พอผ่านไปสักพักเดี๋ยวค่อยลาออก แต่ว่าผมกลับถูกเลือกให้มาเป็นองครักษ์ประจำราชอาณาจักรซะงั้น! แถมต้องมารับงานหนักอน่างปกป้องอาณาจักรด้วย! แบบนี้ไม่เอา!!

     พอได้ตำแหน่งมา ผมก็ขี้เกียจทำ ใครจะอยากทำฟะ! ตูไม่ได้ตั้งใจอยากจะเป็นสักหน่อย! 

     เวลามีงานเข้าหรือเกิดสงคราม ส่วนใหญ่ก็จะแบ่งทัพตามปกติโดยมีทหารโล่อยู่ข้างหน้า ตามด้วยหอกหรือดาบ ตามด้วยธนู และทัพหลังก็จะเป็นนักเวทย์ที่คอยซัพพอร์ตอยู่ไกลๆ ถ้าถามว่าผมอยู่ไหนน่ะหรอ หึ! แหงอยู่แล้ว! ผมอยู่ถัดจากนักเวทย์ไปอีก คอยให้กำลังใจเพื่อนๆที่กำลังสู้อยู่ไกลๆ อ่า..ช่างมีความสุข แต่ความสุขนั้นหาอยู่นานไม่

     “องครักษ์หมายเลข 13 “The Death Bullet” เลออน เฟรเซอร์ ถูกไล่ออกจากตำแหน่ง!”

    ในที่สุดถ้อยคำที่ผมอยากได้ยินมากที่สุดก็หลุดออกมาจากปากหัวหน้าองครักษ์ วินาทีนั้นหัวใจของผมรู้สึกพองโต ผมไม่เคยรู้สึกขอบคุณแบบนี้มาก่อน ผมรู้สึกเหมือนมีปีกงอกออกมาจากหลังพร้อมจะโบยบินสู่อิสรภาพ อ่าห์~... ฟิน~

     “ในที่สุดตูก็โดนไล่ออกแล้วโว้ย!”

     ผมวิ่งพร้อมกับตะโกนเช่นนั้นไประหว่างทางเดิน ไม่สนว่าใครจะมองผมว่าบ้า เพราะ ณ เวลานี้ เลออน เฟรเซอร์ ผู้นี้เป็นอิสระแล้ว!

     

      “อืม...”

      ผมยืนครุ่นคิดอยู่หน้ากิลด์ว่าต่อจากนี้จะเอาไงดี เป็นอิสระมันก็ดีอยู่หรอก แต่ว่าถ้าไม่มีเงินมันก็ลำบาก ทันใดนั้นความคิดบางอย่างก็เเล่นเข้ามาในหัวผม

      “ใช่แล้ว! ทหารรับจ้างไง! ได้ทั้งอิสระได้ทั้งเงิน!”

      ผมคิดเช่นนั้นแล้วเดินเข้าไปในกิลด์ แล้ววินาทีนั้น มือปืนรับจ้างอันดับ 1 (มโนเอง) ‘เลออน เฟรเซอร์’ ก็ได้ถือกำเนิดขึ้น..

———————————————————————————————————————

แนะนำตัวละคร

(อัพเดตเรื่อยๆ)

เลออน เฟรเซอร์

“เธอมีประโยชน์อะไรบ้างเนี่ยยัยกากเอ้ย!”

(ภาพจาก LN เรื่อง ล่าสไลม์มา 300 ปี รู้ตัวอีกทีก็เลเวลตันซะแล้ว”

เอริส ฮาลทีน่า

“อย่าทิ้งกันสิเจ้าบ้าาา!”