ฟูเหรินของข้ามีอายุ_12 (fic bleach)

ฟูเหริน/ฮูหยิน (ภรรยา)

เจี้ยเช่าเหริน (พ่อสื่อ/แม่สื่อ)

เสี่ยวไหจื่อ (เด็กน้อย)

# ฟูเหรินของข้ามีอายุ_12 บทนำ

ว่ากันว่า หัวหน้าขุนนางตระกูลคุจิกิ จักมิแต่งสตรีคนที่สองขึ้นเป็นภรรยา— แม้นทาบทามตัวสตรีมาจากตระกูลฐานะเทียบเคียงกลับมิผ่านตาบุรุษเสียสักราย

ครั้นครอบครัวการค้าใหญ่โตชนเผ่าจีนขอเข้ารับการดูตัว พ่อสื่อคุจิกิตีสีหน้าคล้ายยิ้มมิออก เจี้ยเช่าเหรินฝ่ายนางแนะนำก็เพียงว่ากงจู่แห่งต่างสัญชาตินั้นนามว่า เฟยหมิงเฟินเยว่ แม้จักยังเป็นเสี่ยวไหจื่ออยู่แต่พร้อมเข้าพิธีทางการให้แก่ท่านชาย คุจิกิ เบียคุยะ

วันเผชิญหน้าของทั้งสอง ณ คฤหาสน์หลังหลักคุจิกิ เจ้าของเรือนเส้นไหมเงางามสีดำธรรมชาติโดยกำเนิด ประดับเครื่องกายอย่างเรียบง่าย และแม่นางตัวน้อยผู้มีใบหน้าสวยหวานเกินสมวัย

“ท่านองค์หญิง เจ้าอายุเท่าไหร่กัน?”

“12 เจ้าค่ะ” สำเนียงญี่ปุ่นของเฟินเย่วฝึกมาคล่องป่อเพื่องานครั้งนี้โดยเฉพาะ

“เด็ก.. เด็กมาก” ถึงคราที่เขาต้องตัดสินแม่นางตัวน้อย คำตอบคือ—

“ข้ามิอาจรับเจ้ามาเป็นภริยาได้”

“เอ๊ะ–? ไฉนถึงเป็นเช่นนั้นเล่าเจ้าคะ?”

ข้ายังมิอยากติดคุก!

“เจ้ายังเล็กกว่าข้าหลายรอบเป็นโขย่ง แต่ถึงต่างกันอย่างไร เจ้าก็มิเหมาะสมแก่ข้าเท่านั้น”

“เฟินเยว่มิได้มีอวัยวะสืบพันธุ์เหมือนชาย จักเล็กกว่าของท่านชายที่เหมาะสมแก่เฟินเยว่ได้เยี่ยงไร” ดวงหน้าแฉล้มแชมช้อยฉายแววฉงน

เขามิได้คาดจะถูกตอกกลับในเชิงดังกล่าวแม้แต่น้อย ท่านนางตัวเล็กทำเขาอึ้งกิมกี่จึงกระแอมไอคราหนึ่งก่อนเตือนเธอเรื่องคำพูดคำจา

“เฟินเยว่ เจ้าเป็นหญิงมิควรตีคำพูดของข้าออกไปไกลเช่นนั้น” ของบุรุษ... “เจ้าจักโดนว่าเป็นเด็กรู้ไม่ดีก็จึงพูด”

“มิมีใครบังคับเฟินเยว่ห้ามพูดนู๊นห้ามพูดนี้นิเจ้าค่ะ” การดูตัวของทั้งสองแปรเปลี่ยนเป็นการที่เฟินเยว่ใคร่ยอกย้อนมิรู้จบ

“ฉะนั้นก็จงรู้ไว้ ข้าผู้นี้แหละบังคับเจ้า”

“แต่ไม่ยักจักบังคับเฟินเยว่ให้แต่งงานกับท่านชาย ข้าคิดว่ามันแปลกเสียจริงเจ้าค่ะ”

“...” ตั้งใจจักว่าเขามิมีทางทำได้รึ

มารยาทท่าทางนั้นอ่อนหวานตามตำรามิมีผิดเพี้ยน เว้นเสียแค่กลีบผกาเรียวงามที่น่าขย้ำจูบเสียให้ราบจำ

“ท่านนางตัวน้อย”

เบียคุยะอาจจักต้องถูกขบขันอันเพราะเลือกเมียเด็ก หากเทียบที่เสี่ยวไหจื่อบังอาจมาพูดจาลูบคมเสือ

มันก็ต้องรู้จักโดนเสือกัดคืนบ้าง...