I never said that I was a good person.

    ตอนที่ 1

     "อั่ก!!"เสียงเตะต่อยดังขึ้นอย่างชุลมุนที่ท้ายซอยที่มืดสนิท  โดยมีชายฉกรรจ์จำนวนหนึ่งกำลังรุมชายวัยกลางคนที่ไม่มีทางสู้ หรือไม่มีแม้แต่ทางจะหนี

     "กูบอกแล้วใช่มั้ย ว่าให้มึงส่งเงินวันนี้"หนึ่งในชายฉกรรจ์ตะคอกชายวัยกลางคนที่นอนอยู่บนพื้นอย่างสมเพช 

     "กะ..ก็ฉันยังไม่มีนี่ ขะ...ขอเวลาอีกสักสองสามวันนะพ่อหนุ่ม ฉันจะหามาคืนให้ทุกบาททุกสตางค์เลย"ชายวัยกลางคนพูดติดๆขัดๆด้วยความกลัว

     "เวลาของมึงหมดลงแล้วไอ้แก่ ไปอยู่ในนรกซะ"ทันทีที่พูดจบชายฉกรรจ์ก็เอาปืนที่เหน็บอยู่ข้างหลังมาลั่นไกลทันที

   ปังงง!!!!!!!

     "เฮ้ย!!!!"ร่างเล็กของใครบางคนสะดุ้งขึ้นมาจากการหลับไหล เสียงปืนที่ดังสนั่นยังคงก้องอยู่ในหู ร่างเล็กหอบหายใจเหมือนคนพึ่งวิ่งมาหลายกิโลทั้งๆที่พึ่งสะดุ้งตื่น พยายามหายใจเข้าออกช้าๆเพื่อให้ใจที่เต้นแรงกลับมาเต้นปกติ ร่างเล็กมองดูนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้สายเเล้วจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปชั้นล่าง

     "ตื่นเเล้วหรอเจ้าตัวเล็ก"เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามน้องชายไม่แท้ที่อยู่กับเขามาตั้งแต่เด็กๆ 

     "อือ"ร่างเล็กตอบรับ แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้โต๊ะกินข้าว ร่างสูงเอาข้าวต้มมาวางไว้ให้แล้วนั่งลงตรงข้ามกับร่างเล็ก

     "แล้ว..วันนี้จะออกไปข้างนอกหรอ"ร่างโปร่งถามเมื่อเห็นน้องชายเเต่งตัวเหมือนจะออกไปข้างนอก

     "อืม"ร่างเล็กตอบพร้อมพยักหน้าน้อยๆ

     "ออกไปไหน ไปกับใคร"ร่างสูงถามอีกครั้งด้วยความสงสัย

     "จิ๊..."ร่างเล็กจิ๊ปากอย่างรำคาญแล้วลุกขึ้นเดินออกไปทันที ร่างเล็กเดินออกมาทางหน้าปากซอยเเล้วเดินไปรอรถที่ป้ายรถเมล์เพื่อที่จะมุ่งหน้าไปหาคนที่นัดเอาไว้